Την άνοιξη ομορφαίνουν τα κορίτσια
οοοοοοοοοο
Όπου βρεθούν
στο πίσω κάθισμα της μηχανής
στο μπαλκονάκι με τα γεράνια
ψηλά στη ρόδα του λούνα παρκ
κι όταν ξαπλώνουν στο γρασίδι χάμω
μετά την πρώτη κοπάνα της χρονιάς
νοιώθουνε μέσα τους κάτι ν΄ανοίγει...
Αισθάνομαι την άνοιξη τα βράδια, που θέλω να πετάξω το μπουφάν, όταν η ψύχρα γίνεται δροσιά, το σώμα την αντέχει και ζεσταίνεται, όπως περνάει στο δέρμα...Αισθάνομαι την άνοιξη, με την ισημερία και την πανσέληνο που πλησιάζουν...
Για πολλά χρόνια της ζωής μου, ο ερχομός της άνοιξης συνδέθηκε μ΄ένα παράξενο θάμνο. Μοιάζει το χειμώνα μ΄ένα δεμάτι κλαδιά μπηγμένα στο χώμα χωρίς καθόλου φύλλα. Όμως στην αρχή της άνοιξης, κάτι τέτοιες μέρες, φουσκώνουν οι κόμποι και γεμίζει απότομα με άνθη, έντονο χρώμα ρόδινο και φούξια, μια μαγευτική εικόνα στο ορεινό τοπίο. Ο θάμνος είναι η κουτσουπιά, το δένδρο του Ιούδα. Λένε ότι σ΄αυτόν κρεμάστηκε ο Ιούδας, κι επειδή έχει λεπτά κι ελαστικά κλαδιά, έμεινε επάνω της ετοιμοθάνατος πολλές μέρες, και λένε ακόμα πως η ψυχή του βγήκε αργά, για να μη συναντήσει το Χριστό στον Άδη... 
Για πολλά χρόνια της ζωής μου, ο ερχομός της άνοιξης συνδέθηκε μ΄ένα παράξενο θάμνο. Μοιάζει το χειμώνα μ΄ένα δεμάτι κλαδιά μπηγμένα στο χώμα χωρίς καθόλου φύλλα. Όμως στην αρχή της άνοιξης, κάτι τέτοιες μέρες, φουσκώνουν οι κόμποι και γεμίζει απότομα με άνθη, έντονο χρώμα ρόδινο και φούξια, μια μαγευτική εικόνα στο ορεινό τοπίο. Ο θάμνος είναι η κουτσουπιά, το δένδρο του Ιούδα. Λένε ότι σ΄αυτόν κρεμάστηκε ο Ιούδας, κι επειδή έχει λεπτά κι ελαστικά κλαδιά, έμεινε επάνω της ετοιμοθάνατος πολλές μέρες, και λένε ακόμα πως η ψυχή του βγήκε αργά, για να μη συναντήσει το Χριστό στον Άδη...Ένα είναι σίγουρο, καρπό δεν βγάζει η κουτσουπιά, τι να τον κάνεις όμως, όταν προσφέρει τόση ομορφιά την άνοιξη...
Εχοντας στο μυαλό μου τα παραπάνω, χτες βράδυ είδα ένα όνειρο. Περπατούσα λέει δίπλα στη θάλασσα κι όταν έστριψα στο τέλος του λιμανιού βρέθηκα ξαφνικά σ΄άλλο χώρο. Χάθηκα ανάμεσα σε ψηλά δέντρα, πράσινα κι ανθισμένα, κάτι τεράστιοι πολύχρωμοι πάπαγάλοι κρέμονταν απ΄τα κλαδιά, και κρέμονταν ανάποδα με το κεφάλι κάτω. Νερά κυλούσαν γύρω γύρω και το φως του ήλιου τρύπωνε λαμπερό ανάμεσα στα φύλλα. "Έτσι είναι η πραγματική άνοιξη και όχι αυτά που γράφεις " σκέφτηκα φωναχτά στον ύπνο μου και ξύπνησα...
12 σχόλια:
Αερόστατε,
με συγκινείς αφάνταστα παρόλο που είναι θέμα ορμονών η Άνοιξη
Πανεμορφα χρωματα μας εβαλες σημερα
αγαπητε μου συτο που ειδες στον υπνο σου δεν ειναι η ανοιξη αλλα ο παραδεισος.Καπως ετσι δεν τον περιγραφουν οσοι τον πιστευουν?
Κι εγω νιωθω την ανοιξη...να μπαινει η γυρη στα ρουθουνια μου και να φταρνιζομαι,να με πιανει η αλλεργια μου καθε τρεις και λιγο,να εναλλασσεται η δροσια με τη ζεστη σε ανυποπτο χρονο,να ακους τα κλισε "αχ...ηρθε η ανοιξη", να μεγαλωνει η μερα...α!ΠΟΛΥ ωραια η ανοιξη,παρα πολυ ωραια...γκρρρρρ!!!!
Πολύ ωραίο όνειρο είδες!
και τι γλυκό και χρωματιστό post!
Ασχημο όνομα (και ιστορικό!) έχει αυτός ο πανέμορφος θάμνος!
Ευχαριστούμε για τις φωτογραφίες.
Εγώ δεν έχω δει ακόμα την ανοιξιάτικη ομορφιά στη γειτονιά μου. Ανθίζουν κι ευωδιάζουν... τα σκουπίδια, προς το παρρόν!
Καλό σου βράδυ Αερόστατε!
νιώθεις την άνοιξη και στον ξύπνιο και στον ύπνο λοιπόν, τα χρώματα σε πλυμμήρισαν αερόστατο!
Δεν νομιμοποιείται η ποιητική άδεια να υποχρεώνει τα κορίτσια να καθυστερούν τόσο πολύ την πρώτη κοπάνα της χρονιάς. Επίσης, έχω να παρατηρήσω ότι ενώ η -εν εγρηγόρσει- εποπτεία του έαρος είναι συμπαθεστάτη, το τροπικόν ενύπνιον το παρακάνει: είναι σαν να μην το θέλεις παρά με διπλή πίττα και απ όλα. Εκτός πάλι, κι αν ονειρευόσουνα ότι πρωταγωνιστείς στο σαρβάιβορ.
ΕΑΡ - ΑΕΝΑΑ ΓΛΥΚΙΑ...
ανάρτηση 28 έχω λεπτομέρειες αν θελήσεις να συμμετέχεις στο blog-game περί της απιστίας.
Υ.Σ. Εκτιμώ τα χρώματα, την ατμόσφαιρα που έφεραν οι φωτογραφίες σου...
Την καλησπέρα μου!!
Ήμουν κι εγώ εδώ (η γνωστή σειρά του ROL)
Και, μια που το λέμε, στο Θιβέτ γίνεται γενοκτονία και ολοκαύτωμα. Πάλι οι μοναχοί (όπως στη Μπούρμα) πρωτοστατούν.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;
Ανήκει στην οικογένεια Leguminosae (Caesalpiniaceae) και είναι θάμνος ή μικρό δέντρο ύψους μέχρι 10 μ. Έχει φύλλα εναλλασσόμενα, κυκλικά - νεφροειδή, με μακρύ μίσχο. Τα άνθη εκφύονται σε ομάδες κατευθείαν από τα κλαδιά ή και το βλαστό. Έχουν ροδόχρωμη, ζυγόμορφή, ψυχόμορφη στεφάνη. Ο καρπός (χέδρωπας) είναι κοκκινοκαστανός, πεπιεσμένος. Βρίσκεται σε θαμνώνες, σε χαμηλά και μέσα υψόμετρα. Είναι είδος της Α Μεσογείου, το οποίο εξαπλώνεται σε ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα και στα νησιά του Β Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους. Καλλιεργείται ως καλλωπιστικό.
''Κουτσουπιά. Τι ξέρω εγώ για τις κουτσουπιές, τίποτα, εκκωφαντικά αδαής περί τα δέντρα και τα λουλούδια. Νομίζω πως οι κουτσουπιές είναι οπωροφόρα. Κάτι θυμάμαι σχετικά από κουβέντες της γιαγιάς. Α, η γιαγιά, η ξεροκέφαλη αρκάδα, αυτή που με έντεκα ιστορίες όλες κι όλες στο οπλοστάσιό της ξιφουλκεί ακούραστα και ισχυρίζεται πως μπορεί όλα να τα εξηγήσει κι όλα να τα ξεκλειδώσει (βεβαίως, χρειάζεται κανείς περισσότερες ιστορίες τελικά;).
«Το δέντρο του Γιούδα», επέμενε. Επίμονο εγγόνι, εγγονός της γιαγιάς μου, ρωτούσα: «γιατί;». «Απ' αυτό κρεμάστηκε.» «Από συκιά δεν κρεμάστηκε;», αντέτεινα, πνεύμα αντιλογίας, εγγονός της γιαγιάς μου. «Ναι, αλλά, το αγκάθινο στεφάνι του Χριστούλη ήταν από λεπτά κλαριά κουτσουπιάς.» Όμως εγώ ήξερα πως ήτανε φτιαγμένο από εκείνο το λουλούδι με τα αγκάθια και τα ασήμαντα λουλούδια που έσταζε γάλα και που είχε στη γλάστρα η θεία Κούλα, αυτό που η γειτόνισσά της επέμενε πως έπρεπε να χαλάσει, ακριβώς γι' αυτό τον λόγο.
Τελικά καταλήξαμε πως η κουτσουπιά, δέντρο αλαζονικό και κομπλεξικό κατά τον θρύλο τον δικό της θρύλο; καθώς και παραδομένο μανικώς στη δίψα της υστεροφημίας, ήταν εκείνη που δέχτηκε να δώσει το ξύλο της για τον Σταυρό, ενώ τα άλλα δέντρα τραβήχτηκαν φρικιώντας. Αλλά κι αυτό μάλλον δεν ισχύει. Ο Τίμιος Σταυρός από κουτσουπιά;
Τα χρόνια πέρασαν και, αντίθετα με τα εύτακτα και συμμαζεμένα των αφηγήσεων, όπου ο μαθητής προδίδει τον δάσκαλο και ποτέ το αντίθετο, όπου οι κατάρες πιάνουν και απλώνονται σα λεκές μελανιού, όπου ο δρόμος του καθενός είναι ένας και όποιος τον βρει καλώς κι αλλιώς ατύχησε, η γιαγιά με πρόδωσε και με πλήγωσε και με πρόσβαλε και προσπάθησε με πείσει, με μια από τις έντεκα ιστορίες της, πως δικαίως έτσι. Τη δόλεια!''
ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΟΙ ΑΝΝΘΡΩΠΟΙ ΤΑ ΒΡΟΜΙΖΟΥΝ. ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙ ΞΥΛΟ ΗΤΑΝ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΜΙΑ ΧΗΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ. ΔΕΚΑ ΚΥΒΙΚΑ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ. (100 ΔΕΝΤΡΑ ΘΑ ΒΡΟΥΝ!)
@ spyros vlahos
τρέχει κάτι με τις ορμόνες σου ?
@ υβοννη
και που να τα δεις στην πραγματικότητα τι όμορφα που είναι...
@ nelly
έχει και η άνοιξη τη σκοτεινή πλευρά της, νάσαι καλά και να μου τη θυμίζεις
@ ανωνυμος
πολύ εύστοχες παρατηρήσεις, με διαβάζεις προσεκτικά...
@ sally
η άνοιξη μπαίνει μέσα μας...
@zekia
όταν γράφω για κάποιο όνειρό μου σε θυμάμαι, λόγω προϊστορίας με το σαλάχι...
@ surrealist
ανταποκρίθηκα
eleni k.
σχολιάζω ξεχωριστά το κείμενό σου γιατί με εντυπωσίασε.
1. τα λουλούδια που δημοσίευσα είναι από το φυτό cercis-siliquastrum όπως θα δεις και στο όνομα των εικόνων και ταυτίζονται με το θάμνο που έβλεπα στους λόφους πίσω από το στρατόπεδο του Αυλώνα. Τις βρήκα από το internet,
όπως και την πληροφορία για την κουτσουπιά...
2. Η ιστορία με τη γιαγιά με συγκίνησε, κατά σύμπτωση είχα γράψει κάτι για τη γιαγιά μου στην ανάρτηση για το ψυχοσάββατο, δεν ξέρω αν το πρόσεξες. Θα σε ρωτούσα αν η ιστορία είναι δικές σου εμπειρίες ή από κάποιο κείμενο, αν θες μου το απαντάς...
3. σ΄αυτό το ιστολόγιο μπερδεύω αναμνήσεις, ιστορίες, όνειρα και πληροφορίες για να εκφράσω κάτι που με συγκινεί, τις αποδείξεις άσε να τις βρει ο Ευαγγελάτος...
4. καλωσόρισες στις πτήσεις μας...
Δημοσίευση σχολίου