Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ


Παραμονή πρωτοχρονιάς χαζεύω το άγαλμα. Μισός άνθρωπος, μισός άγγελος, τίποτα από τα δύο. Με σακατεμένα πόδια, κομμένο χέρι και τσακισμένο φτερό. Παραμορφωμένο πρόσωπο χωρίς τα μάτια. Σαν τους ζητιάνους ποι σέρνονται σε κάθε γωνιά παρακαλώντας, ή σαν το χρόνο που τελειώνει απόψε ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει τα χαμένα μέλη του.
 Μαθαίνω πως θα το αντικαταστήσουνε τη νέα χρονιά μ΄ ένα του Παναγούλη, για φαντάσου. Υπάρχει κι εργασία έτοιμη για την αναμορφωση της πλατείας. Κανείς δε δίνει σημασία.


Ερχεται ένας καινούργιος χρόνος που θα δοκιμάσει τις αντοχές όλων μας. Η απόσταση από την ήπια προσαρμογή έως στην καταστροφή, απέχει όσο η υπομονή από την απόγνωση. Το κοινό τους γνώρισμα όμως είναι πως δεν υπάρχει επιστροφή. Οσο για τον Αγιο Βασίλη, όλο και περισσότερο μοιάζει πια με τον ασκητικό καλόγερο από την Καισάρεια που μάζευε ότι πολύτιμο είχε ο κόσμος. Για να τα επιστρέψει πίσω φυσικά, στον καθένα ότι έδωσε, μέσα από τη βασιλόπιττα.

Αυτό βεβαίως είναι Πίστη, Ευχή και Προσδοκία για τη νέα χρονιά.

Τη Δικαιοσύνη και την Πραγματικότητα τη βλέπω στο άγαλμα...
  

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

ΤΟ ΣΠΙΤΙ


Κλείνουν δυο χρόνια από τότε που ξεκίνησε η κατεδάφιση. Για να μείνει στη μέση έπειτα από δικάστική παρέμβαση. Ομως αυτό που έκανε τη διαφορά δεν υπάρχει πια. Η είσοδος με τα σκαλοπάτια και το μικρό μπαλκόνι. Προλάβανε και τα ρίξανε. Μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεση θα παραμένει έτσι. Σαν κρανίο δίχως σάρκες, ξεδοντιασμένο, με τρύπες να χάσκουνε εκεί που κάποτε ήταν η μύτη και τα μάτια. Ρημαγμένο από τη λεηλασία των χρήσιμων υλικών και καταφύγιο κάποιων αδέσποτων σκυλιών της γειτονιάς.



Το βλέπω και τώρα που σας γράφω από το παράθυρό μου, σαν ξεκοιλιασμένο κουφάρι. Γύρω του χορεύουνε πολλοί. Αδιάφοροι κληρονόμοι που ενώ είχανε νόμιμα δικαιώματα να χτίσουν πολυκατοικία σε περιοχή φιλέτο βρέθηκαν ξαφνικά να μη μπορούν να αξιοποιήσουν την περιουσία τους. Αδύναμοι κάτοικοι της περιοχής που γκρέμισαν τα δικά τους σπίτια και τώρα ενδιαφέρονται για τη διατήρηση του γειτονικού. Ομάδες πολιτών με καλές προθέσεις αλλά χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο. Και μια δημόσια πολιτεία που κατάντησε ατέλειωτη παράγκα αφήνει το θέμα στα δικαστήρια. Σε δέκα χρόνια θα λέμε πάλι τα ίδια.



 Θα κλείσω το παράθυρο. Θα περιοριστώ στις αναμνήσεις μου και στις όμορφες φωτογραφίες που θυμίζουνε το σπίτι όπως ήταν κάποτε. Τότε που το κατοικούσαν κάποιες ηλικιωμένες αδελφές. Στα τελευταία τους, τη νύχτα φώναζαν δυνατά και με ξυπνούσαν. Δεν θα με παραξενέψει καθόλου αν  ξανακούσω τις κραυγές τους πάλι κάποιο βράδυ, να βγαίνουν από τα χαλάσματα...




περισσότερα δείτε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και στο MOnuMENTA...

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ


Τα μαγαζιά που συχνάζω κλείνουνε...
Βλέπεις μια μέρα ξαφνικά τα ρολλά κατεβασμένα και τα φώτα σβηστά. Πάνω στα τζάμια κολλημένες επιγραφές για μετακόμιση, πρόωρη συνταξιοδότηση, στάχτη στα μάτια. Σε λίγο καιρό γεμίζουν αφίσσες για διαδηλώσεις, τηλέφωνα real estate και πινακίδες ενοικιάζεται για πάσα χρήση. Στο πεζοδρόμιο τους ξεθαρρέψανε σιγά σιγά οι μικροπωλητές κι άπλωσαν τη λαθραία πραμμάτεια τους. Οσα είναι τυχερά, τα ζωγραφίζουν άγνωστοι τη νύχτα με αγριεμένα γκράφιτι, μήπως και ζωντανέψουν. Μήπως ξαναφυσήξει εκείνος ο αέρας που τον αγόραζαν και τον πουλούσαν, εκείνος ο αέρας που έκανε τον κόσμο να μπαινοβγαίνει.. Αδικος κόπος. Μέσα τους δεν κινείται τίποτα. Αδεια και σκοτεινά, γεμίζουνε πουλιά, όμως κι αυτά λένε μαύρα μαντάτα...
Τα μαγαζιά που σύχναζα κλείσανε...

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ


 πιστός χριστιανός 
 όχι άνθρωπος των τραπεζιτών
 πολέμιος της διαπλοκής
να έχει σταθεί παληκαρίσια απέναντι στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και στα διάφορα συμφέροντα
και κυριως να σκεφτεται ελληνικα.


Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΔΙΑΒΑΖΕ...


Μνημόνευε Αγρα και Γρυπάρη αλλά ονειρευόταν Σπίθα και Μικρό Σερίφη...

στίχος του Χάρη Βλαβιανού...

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΝ


Χθες 2 Νοεμβρίου ήταν
Ακίνδυνος
Ελπιδοφόρος
Ανεμπόδιστος
και σήμερα 3 Νοεμβρίου
κατάντησε
Ακεψιμάς
Αειθαλάς
ο Γεώργιος Νεαπολίτης

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ

Αντί να κλείνομαι στο χώρο, χρειάζεται ν' ανοιχτώ στο χρόνο του μέλλοντος. Να ξεπεράσω την υπνοβατική μου συμπεριφορά, που συνίσταται από παθητικότητα, αδράνεια, αναβλητικότητα, επιδίωξη της ευκολίας, αλλεργία στην καινοτομία, χαμηλή παραγωγικότητα και κοινωνική ανευθυνότητα. Συναισθηματικές εμμονές ενός νοσηρού συντηρητισμού που αντιλαμβάνεται μουσειακά το παρελθόν και ματαιώνει το μέλλον.
Πώς θα το πετύχω ? Επιχειρώντας να κοιτάξω τον εαυτό μου απ΄έξω. Εκεί που έμαθα να βλέπω μόνον εχθρούς. Τι σημαίνει απ΄έξω ? Αντί να παίρνω θέσεις να αρχίσω να κατανοώ. Η κατανόηση είναι ένας βαθμός παραπάνω από τη γνώση και την εξυπνάδα. Είναι μια ευαισθησία βαθύτερη. Είναι ο καλύτερος τρόπος και στον εαυτό μου να παραμένω και να μπορώ να τον παρατηρώ εξ αποστάσεως. Ισως τότε ισορροπήσω και με την ψυχή μου και με τους άλλους γύρω μου...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ...

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ


Επιτέλους τα κατάφερα. Αποκατέστησα τη βλάβη του υπολογιστή μου και τον σύνδεσα ξανά στη θέση του. Τακτοποίησα τη μεγάλη μου κόρη που πέρασε στο Πολυτεχνείο της Πάτρας κι άρχισε ήδη μαθήματα. Όσοι γνωρίζουν από παρόμοιες καταστάσεις με καταλαβαίνουν σίγουρα. Δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Οσο για την προχθεσινή απεργία, προτίμησα να επιστρέψω σε μια παλιότερη.
Απουσία δικαιολογημένη ? Όχι ακριβώς. Όταν το μέλλον μοιάζει με τη γέφυρα της Αβινιόν, που προχωράς αμέριμνος ώσπου να πέσεις στο ποτάμι, δεν υπάρχει μεγάλη διάθεση για τακτικές αναρτήσεις. Η θέα του κενού και το αδιέξοδο σε σπρώχνουν να ξανασκεφτείς τα βασικά. Πως θα περάσουμε στην απέναντι όχθη. Κολυμπώντας με κίνδυνο να πνιγούμε ή χτίζοντας στέρεα το υπόλοιπο της γέφυρας. Ασφαλές κι ολοκληρωμένο πέρασμα για όλους.
Σύμφωνα με τον Ομηρο την απάντηση μπορεί να την ξέρουν οι νεκροί. Στέλνει τον Οδυσσέα στις πύλες του Αδη για να τους ρωτήσει. Ο πιο διάσημος νεκρός της εποχής μας, άταφος ακόμα, φρόντισε την πληροφορία να τη φέρει πιο κοντά σε όλους. Πρόκειται βέβαια για τον Steven Jobs. Αρκει ένα κλικ πάνω στο όνομα του. Για να μην παρασυρθώ ξανά στην απελπισία...

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΝΑ ΠΟΥΛΙ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΟΥ

Ένα σκάκι για κόρακες εξασκημένους
να κερδίζουν πάντοτε και από τις δύο πλευρές
«μαύρα πουλιά» που λεν «μαύρα μαντάτα».
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ


To πιο παράξενο απ΄όλα ήτανε που δε φοβότανε καθόλου την παρουσία μου. Στην αρχή τριγύριζε στο χώμα, ψάχνοντας στο αραιό χορτάρι, ποιος ξέρει τι.. Μόλις βαρέθηκε, εξαφανίστηκε ξαφνικά και λέω πάει, το΄χασα για πάντα.

Οταν όμως σήκωσα το κεφάλι μου, ήταν εκεί, το είδα να στέκεται καμαρωτά στο σίδερο του φράχτη. Δε νοιάστηκε καθόλου που το φωτογράφιζα συνέχεια. Μου φάνηκε μάλιστα  ότι έπαιρνε και πόζα , σαν έμπειρο μοντέλο, για να με διευκολύνει.
Πρέμεινε σιωπηλό. Δεν κελαηδούσε ούτε λάλαγε. Συνιθησμένος στα e-mail και τα sms, δεν έπιασα το μήνυμα. Κούνησε το κεφάλι του υποτιμητικά, μου έρριξε ένα τελευταίο βλέμμα περιφρόνησης και πέταξε μακριά...

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

ΑΠΟΚΡΥΣΤΑΛΛΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΡΟΥΣ



Την απαραίτητη και δικαιολογημένη μελαγχολία μετά τις διακοπές, την έκοψε μαχαίρι η ευχή που μου έκαναν επιστρέφοντας στη δουλειά : " Καλό υπόλοιπο άδειας ". Να ΄ναι καλά ο άνθρωπος που σκέφτεται έτσι αισιόδοξα, δεν είχα ποτέ στο παρελθόν τέτοιο καλωσόρισμα.
Αφού πέρασαν οι πρώτες μέρες, ξαναθυμάμαι το ταξίδι ψύχραιμα. Σε τελική ανάλυση παραδέχομαι πως το σημαντικό δεν ήταν οι τόποι και τα μνημεία που είδα, αλλά οι άνθρωποι που πλημμύριζαν ανάμεσα τους. Απλοί τουρίστες σαν και μένα. Καθόμουν ώρες να τους παρατηρώ σε μια πλατεία πολυσύχναστη, έξω από μιαν εκκλησία ή γύρω από ένα συντριβάνι. Σώματα και πρόσωπα που πηγαινοέχονται χαλαρά, έχοντας ξεφύγει από το πρωτόκολο της καθημερινότητας. Εδιναν με την παρουσία τους κίνηση και ρυθμό στο σκηνικό παλιότερων αιώνων. Κανένας τόπος μόνος κι έρημος δεν είναι ζωντανός. 
Κάπου εκεί  μάθαμε και για τα γεγονότα στο Λονδίνο και τις άλλες αγγλικές πόλεις. Βλέπαμε λοιπόν στο BBC World, πως προσπαθούσε ο δημοσιογράφος να αποσπάσει καταδικαστική γνώμη από κάποιον μετανάστη μεγάλης ηλικίας που είχε ζήσει και το Brixton. Αυτός αντιστεκόταν μέχρι τέλους, υποστηρίζοντας ότι πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε και μετά να αποφασίσουμε αν θα καταδικάσουμε. Καλά τα έλεγε, διότι η κατανόηση της καταδίκης οδηγεί στην καταδίκη της κατανόησης. 
Πίσω στην ελληνική πραγματικότητα, δίπλα μου χάνονται ζωές, δουλειές, περιουσίες, κανείς δε μένει ανεπηρέαστος. Φαίνεται πως η καταστροφή θα συνοδεύεται από απαλή μουσική πιάνου για να γίνει πιο ευκολοχώνευτη. Προσοχή λοιπόν στον πιανίστα...


Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΕΛΟΣ


ΓΥΡΙΣΑ ΠΙΣΩ...

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

CANNES



Οσα χρόνια κι αν περάσουν,
ότι κι αν λένε οι φίλοι μου,
οι Κάννες παραμένουν πάντοτε
γλυκές
 σαν καραμέλα...

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

MONTECARLO

Ισως να φταίει ο πρόσφατος πριγκηπικός γάμος.
Ο γλάρος αγναντεύει το πέλαγος και δε δίνει δεκάρα στη φρουρά.
Σαν τουρίστας σ΄ ένα περιβάλλον, όπου όταν δεν είσαι πάρα πολύ πλούσιος, νοιώθεις τελείως άβολα.
Το μόνο που σου μένει, είναι να βρέξεις τα πόδια σου στο παλιό λιμάνι δίπλα στις θαλαμηγούς, ή να λερώσεις στα κρυφά το άγαλμα έξω από το παλάτι...

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

ΔΙΑΚΟΠΕΣ 2011



Θα με βρείτε προσωρινά εδώ !!!!!!!!!!!!

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

ΜΝΗΜΗ ΜΙΛΤΟΥ ΣΑΧΤΟΥΡΗ


Οι θεοί ζηλεύουν
Οι νεκροί χορεύουν
Και οι άνθρωποι λένε πάντα ψέμματα


Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

JE T' AIME... MOIS NON PLUS

Αλήθεια, πως λέμε σε κάποιον ότι δεν τον αγαπάμε πια ?  Όταν ο έρωτας πλέον έχει στεγνώσει, και στο άλλοτε αγαπημένο πρόσωπο  βλέπουμε μόνο σημάδια κι ελατώματα ? Αφού δε μας δίδαξαν στο σχολείο τίποτε γι΄ αυτό, οι περισσότεροι το σκάνε χωρίς μια λέξη. Αν όμως θέλεις να το πεις, πέστο μ΄ ένα τραγούδι.
Ο Μάρκος Βαμβακάρης είναι ο πιο ξεκάθαρος.  Τα λέει ωμά, έξω απ΄τα δόντια και διακρίνει κανείς έντονα τη διάθεση να πληγώσει την παλιά του αγαπημένη, που σίγουρα τον είχε ταλαιπωρήσει. Βρήκα δύο τραγούδια σχετικά :

Δε σε θέλω πια δεν είσ' ωραία
γέρασες και πια δε σ' αγαπώ
αγάπησα καλύτερη και νέα
και με τ' αγνά της τα φιλιά βραδιές μεθώ.

και στο πολύ γνωστό, δίνει τα παπούτσια στο χέρι :

Δεν σε θέλω, δεν σε θέλω πια δεν σ' αγαπώ
δεν σε θέλω και πάρε και δρόμο και τράβα στο καλό

Στην αντίθετη όχθη οι Πυξ-Λαξ, με στίχους εξαιρετικής ευαισθησίας, καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα :

Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις

Εγώ προτιμώ ένα παλιό τραγούδι της Laurie Anderson , το Sweaters, από το δίσκο της  Big Science του 1982. Δυστυχώς στο YOUTUBE βρήκα μόνο μια ζωντανή εκτέλεση από παράσταση. Παραθέτω και τους στίχους που είναι χαρακτηριστικοί.

 



I no longer love your mouth.
 I no longer love your eyes.
 I no longer love your eyes.
 I no longer love the color of your sweaters.
 I no longer love it.
I no longer love the color of your sweaters.
 I no longer love the way you hold your pens and pencils.
I no longer love it.
 Your mouth.
Your eyes.
The way you hold your pens and pencils.
I no longer love it.
I no longer love it.

Και μόνο από το γεγονός πως παρατηρούσε τρυφερά τον τρόπο που κρατούσε τα μολύβια του, κάποτε τον είχε αγαπήσει πολύ...

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

ΣΧΟΛΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Δε μας δίδαξαν πως να ερωτευτούμε
Δε μας δίδαξαν πως να γίνουμε διάσημοι
Δε μας δίδαξαν πως να γίνουμε πλούσιοι, ή πως να μείνουμε φτωχοί
Δε μας δίδαξαν πως να το σκάσουμε από κάποιον που δεν αγαπάμε πλέον
Δε μας δίδαξαν πως να κατάλαβαίνουμε τι τρέχει στο μυαλό των άλλων
Δε μας δίδαξαν πως να μιλήσουμε σε κάποιον που πεθαίνει
Σε τελευταία ανάλυση δε μας δίδαξαν τίποτα απο αυτά που αξίζει να γνωρίζει κάποιος...

Εγραψε στο ημερολόγιό της η Rose Walker
Για την αντιγραφή  Neil Gaiman

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΗΣ

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορτάζοντας τη μνήμη
των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης
ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ' αλώνια

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ



Προτείνω σήμερα να τα ξεχάσουμε όλα. Τα συρματοπλέγματα και τα δίχτυα που μας περιορίζουν. Να τα ξεχάσουμε και ν΄αφεθούμε. Στο φως και τη ζέστη που μας κυριεύει. Και πιο πολύ στην πανσέληνο που θ΄ανέβει το σούρουπο στον ουρανό.  Ας μας παρασύρει το καλοκαίρι, που βρίσκεται σήμερα στη μέση του. Να πάρουμε λίγο κουράγιο...
Εξάλλου οι ποιητές το ήξεραν από παλιά. Το θαύμα που καίει στους ουρανούς τ΄αλώνια, κυκλοφορεί στις φλέβες των ανθρώπων...


Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

MINDFUCK

I'd like to turn you on
BEATLES


Θέλω να σε παρασύρω
να παραλύσω τις αντιστάσεις σου
ν΄αποσυντονίσω τη σιγουριά σου
ν΄αναποδογυρίσω τις σκέψεις σου

εν κατακλείδι
να διεισδύσω και να διαπεράσω τους νευρώνες σου
να ξεχυθώ στο μυαλό σου εκσπερματώνοντας
να σε διαποτίσω βαθια
και να με απορροφήσεις ολόκληρο
χωρίς να καταλάβεις τίποτα


για περισσότερες πληροφορίες εδώ


Σάββατο 2 Ιουλίου 2011

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ

Πολλές φορές ζωντανεύει μέσα και δίπλα μας ο οργισμένος Βαλκάνιος και τότε ξεπηδάνε στην επιφάνεια τα αιώνια μοτίβα του Νίκου Νικολαϊδη "Ξύπνα ρε, αυτή η χώρα που ζούμε είναι το πιο ανώμαλο ρήμα του κόσμου. Εχει γεμίσει ο κόσμος κομπιναδόρους και Κρατικά δάνεια. Που τα βρίσκουνε ρε ? Για πες μου... Κομπίνα, λιγούρι, κι όλα τα άλλα είναι προπαγάνδες του κερατά "

Κι όταν τα πλήθη συγκεντρώνονται έξω από τη Βουλή αγανακτισμένα για να την πολιορκήσουν, με τις χιλιάδες δέσμες λέηζερ που πέφτουν στα παράθυρα σαν ηλεκτρονικά κοντάρια ή videogame, θυμάμαι ξαφνικά τον Ομηρο. Που για να περιγράψει πως φαίνονταν στους τρομοκρατημένους Τρώες η απόβαση του ελληνικού στρατού επιχειρεί μια σύγκριση : εκείνη η μάζα των ανθρώπων που τα  όπλα τους αντανακλούν το φως του ήλιου, είναι σαν τη φωτιά που απλώνεται σ΄ένα δάσος, είναι σα σμήνη από αμέτρητα πουλιά, χήνες ή γερανούς που όταν καθίσουν πλημμυρίζουν το λιβάδι, είναι...

Είναι ένα σύνολο ανθρώπων που η συνύπαρξη τους στην πλατεία είναι το μοναδικό κοινό στοιχείο τους. Δεν έχω τη βοήθεια των Μουσών όπως ο Όμηρος ή την ικανότητα του μεσαιωνικού Αρτσιμπόλντο για να μετατρέψω τα ανομοιογενή και άτακτα στοιχεία σε φόρμα ώστε να προχωρήσω σε θεωρητική ανάλυση. Στέκομαι μόνο σ΄ένα σημείο, το σύνθημα "Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ 73". Είναι απίστευτο πόσος κόσμος θεωρεί  ότι η χούντα έπεσε το ΄73΄ από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ένας ακόμα βολικός μύθος. Ενώ η σκληρή πραγματικότητα που θέλουμε  να ξεχάσουμε είναι ότι η δικτατορία κατέρρευσε μετά την καταστροφή στην Κύπρο το ΄74, που η ίδια προκάλεσε.

 Αλλά και η αναδρομή στην ιστορία αποδεικνύει με γεγονότα, ότι η ελληνική κοινωνία εξελίσσεται και αλλάζει μόνο μετά από εθνικές καταστροφές. Μικρασία, εμφύλιος, χούντα, Κύπρος, για να παραμείνω στον εικοστό αιώνα. Παραμένει ανεξήγητο που σε κάθε κρίση, βρισκόμαστε απροετοίμαστοι, αμέριμνοι, αδύναμοι και διχασμένοι, μπροστα σε μια διαρκώς αυτοεκπληρούμενη προφητεία για το μέλλον. Εχουμε το θλιβερό προνόμιο να είμαστε πάντοτε τα πειραματόζωα όπου πάνω μας δοκιμάζονται οι διεθνείς συνταγές όταν δημιουργείται μια οικονομική κρίση ή ολοκληρώνεται ένας παγκόσμιος πόλεμος, θερμός ή ψυχρός. Απομονωμένοι στην εντατική, χωρίς αισθήσεις, με μηχανική υποστήριξη και συνεχείς πειραματισμούς στη δοσολογία των φαρμάκων, ίσα ίσα να μην πεθάνει ο ασθενής, με απαγορευμένη την επιλογή ευθανασίας.

Μήπως επειδή έχουν όλοι καταλάβει πλέον ότι είμαστε το πιο ανώμαλο ρήμα του κόσμου ?

Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

ΟΜΟΝΟΙΑ - ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ 0-0



Σάββατο πρωί στην πλατεία Ομονοίας. Τα μεγάφωνα στη διαπασών. "Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι..." Μετά τη συγκέντρωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ξεκινάει η πορεία στη Σταδίου. Λίγος κόσμος, κυρίως μεσόκοποι άντρες, από συνδικάτα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ΟΛΠ, ΟΤΕ, ΟΛΜΕ, ΟΠΑΠ. Ο Φωτόπουλος φέρνει μπροστά μπροστά τους δικούς του, που μεταφέρουν το πανώ της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. 
Στην πλατεία Κλαυθμώνος στη σκηνή του Athens Pride, την ίδια ώρα τραγουδάει μια χορωδία, ξένοι από ότι καταλαβαίνω, όμορφα νεανικά πρόσωπα, άντρες και γυναίκες. Οταν η πορεία πλησιάζει, όλοι αισθάνονται αμηχανία. Κρυφές ματιές και χαμόγελα από τους συνδικαλιστές, χαμηλόφωνα σχόλια. Τα συνθήματα πάγωσαν για λίγο και η χορωδία σταμάτησε προσωρινά. Στο τέλος της πορείας μια ομάδα αριστεριστών αποφασίζει να φωνάξει " Ακρίβεια, ανεργία, σεξισμός, αυτός είναι ο καπιταλισμός". Η αμηχανία κορυφώνεται, τι να εννοούσαν άλλωστε ? Η μικρή πορεία όμως έχει ήδη περάσει. Πέρασε αλλά δεν συνάντησε. Ούτε καν άγγιξε...
Μένουν τα πολύχρωμα μπαλόνια στον ουρανό, δεμένα στα χέρια του αγάλματος της εθνικής συμφιλίωσης...

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

LA SEMAINE SANGLANTE

28 Μαϊου 1871. Ξημερώνει ένα όμορφο ανοιξιάτικο πρωινό. Την αυγή, λίγοι ομόσπονδοι κομμουνάροι αντιστέκονται ακόμα στο νεκροταφείο Pere Lachaise. Οι τελευταίοι, 147 άτομα, εκτελούνται μπροστά σε ένα τοίχο. Η τάξη επιστρέφει ξανά στο Παρίσι.


Ηθελα στην αρχή να κάνω ένα χρονικό  των γεγονότων από την ημέρα που μπήκαν τα κυβερνητικά στρατεύματα στο Παρίσι έως το τέλος της αντίστασης, μια εβδομάδα μετά, που από τις σφαγές και τις εκτελέσεις έμεινε στην ιστορία ως η ματωμένη εβδομάδα ( la semaine sanglate). Οι αντιπρόσωποι του λαού αντί να οργανώνουν την άμυνα συνεδρίαζαν άσκοπα, οι μαχητές στα οδοφράγματα χωρίς εφόδια και σχέδιο υποχωρούσαν συνέχεια, η λαϊκή δύναμη δεν έγινε ποτέ στρατιωτικά αποτελεσματική, φωτιές από τις οβίδες αλλά και από εμπρησμούς καίγανε τις συνοικίες και ο κυβερνητικός στρατός εκτελούσε τους αιχμαλώτους, γυναίκες και παιδιά. Οι κομμουνάροι εκτέλεσαν για αντίποινα τον αρχιεπίσκοπο του Παρισιού και άλλους έξι ομήρους, δίνοντας το πρόσχημα για τη γενίκευση της σφαγής. Τα πτώματα σαπίζανε στους δρόμους.
"Οσοι κάνουν μισές επαναστάσεις απλώς σκάβουν το λάκο τους ", έλεγε ο Saint-Just εκατό χρόνια πριν, και το πλήρωσε στη γκιλοτίνα. Οι άνθρωποι που εξεγέρθηκαν στην Κομμούνα, είχαν συνειδητοποιήσει ότι δεν υπήρχε περιθώριο συμβιβασμού με το παρελθόν. Το δικό τους και των αντιπάλων τους. Ετσι ο αγώνας έφτασε μέχρι το τέλος, που οδήγησε στην αναπόφευκτη συντριβή τους. Αφού κατάφεραν να γίνουν κυρίαρχοι της ιστορίας τους προσεγγίζοντας την ελευθερία, δεν υπήρχε επιστροφή...

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Η ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΚΑΙ Η ΣΤΟΑ


Παρίσι 29 Απριλίου 1871.
Το πιο απίστευτο επεισόδιο της Παρισινής Κομμούνας. Ενα τεράστιο πλήθος κατακλύζει την περιοχή γύρω από το Καρουζελ, τόπο συνάντησης όλων των μασονικών στοών. Εξι χιλιάδες αδελφοί, εκπροσωπόντας 55 στοές, παρατάσσονται εκεί. Εξι μέλη της Κομμούνας τους οδηγούν στο Δημαρχείο. Μια μπάντα, παίζοντας επιβλητική μουσική τελετουργικού χαρακτήρα, προπορεύεται της πομπής. Ανώτεροι αξιωματικοί, οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι,, τα μέλη της Κομμούνας και οι αδελφοί με τις φαρδιές μπλε, πράσινες, λευκές, κόκκινες ή μαύρες κορδέλες, ανάλογα του βαθμού τους, ακολουθούν, έχοντας στη μέση 65 λάβαρα, που βλέπουν για πρώτη φορά το φως του ήλιου. Σε εκείνο που βρίσκεται μπροστά, το λευκό λάβαρο της Βενσεν, είναι γραμμένο με κοκκινα γράμματα το αδελφικό και επαναστατικό σύνθημα " ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ"
Μετά την τελετή συμφιλίωσης, η αντιπροσωπία των σεβάσμιων, στήνει τα λάβαρα στα πιο επικίνδυνα σημεία, από την πύλη Μαγιό έως την πύλη Μπινό.. Ενα αερόστατο αφήνεται ελεύθερο για να σκορπίσει στον αέρα το μανιφέστο των ελευθεροτεκτόνων. Γίνεται μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός για διαπραγματεύσεις, χωρίς αποτέλεσμα. Οι σφαίρες των στρατιωτών της κυβέρνησης του Θιέρσου κουρελιάζουν τα λάβαρα. Οι  μασόνοι αποφασίζουν να πολεμήσουν στα οδοφράγματα με τα εμβλήματα τους.
Πολλοί μασόνοι ήταν ενεργά μέλη της Κομμούνας. Ο Raoult Rigault,  από τους πρωτεργάτες του διατάγματος για το διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, είχε σημαντική δράση και στα κοινωνικά θέματα. Αλλαξε τα ονόματα των αγίων από τις πτέρυγες των νοσοκομίων και απομάκρυνε τους εσταυρωμένους από τα κρεβάτια. Το κτίριο της Στοας της Μεγάλης Ανατολής μετατράπηκε σε χώρο περίθαλψης των τραυματιών και πολιορκήθηκε από τους κυβερνητικούς. Εκατοντάδες ελευθεροτέκτονες σκοτώθηκαν στη μάχη ή εκτελέστηκαν εν ψυχρώ.


Στον τάφο του J.B. Clement, τραγουδάνε κάθε χρόνο το τραγούδι του "le temps de cerises", για να τιμήσουν τους μάρτυρες της Κομμούνας, (δες εδώ), το ίδιο αυτό τραγούδι που σιγοσφύριζαν οι Κομμουνάροι στα οδοφράγματα...
Ακούστε το..

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ

Παρίσι 1871.
Η Γαλλία βγαίνει ηττημένη από το γαλλόπρωσικό πόλεμο του 1870. Ο αυτοκράτορας των Γάλλων και ο αρχιστράτηγος αιχμαλωτίζονται, ενώ οι Πρώσοι κάνουν παρέλαση στην αψίδα του θριάμβου μετά από πολιορκία της πόλης του Παρισιού. Στις Βερσαλλίες, στην αίθουσα με τους καθρέφτες, στέφεται Κάιζερ ο Γουλιέλμος. Επικρατεί αγανάκτηση, απογοήτευση και εθνική ταπείνωση, μετά την τεράστια καταστροφή.
Τα γεγονότα όμως στο Παρίσι εξελίσσονται ραγδαία. Γίνονται εκλογές για την ανάδειξη Κεντρικής Επιτροπής της Εθνοφρουράς. Αποτυχημένη απόπειρα της κυβέρνησης Θιέρσου να αρπάξει 227 κανόνια της άμυνας της πόλης. Επικρατεί γενικός ξεσηκωμός. Δύο στρατηγοί του καθεστώτος εκτελούνται από το πλήθος. Ο Θιέρσος υποχωρεί στις Βερσαλλίες. Προκηρύσσονται εκλογές για την ανάδειξη Κοινοτικού Συμβουλίου (Κομμούνα). Διαδηλώσεις του κόμματος των "Φίλων της Τάξης" εναντίον των αλλαγών. Η Εθνοφρουρά ανοίγει πυρ εναντίον τους. Κόβονται όλες οι γέφυρες με την κυβέρνηση και την Εθνοσυνέλευση. Δημοτικές εκλογές στο Παρίσι, εκλογή της Κομμούνας και εγκατάστασή της στο Δημαρχείο. Η Κομμούνα αναλαμβάνει δράση...
Οι χειροτέχνες και οι εργάτες παραγωγής ειδών πολυτελείας, οι περιθωριακοί της Μονμάρτης πλαισιωμένοι από τους ριζοσπάστες καταστηματάρχες, μικρέμπορους και κατώτερους υπαλλήλους, στρώματα προβιομηχανικά, καθυστερημένα και υποανάπτυκτα, ύψωσαν κόκκινες σημαίες αποφασισμένοι να υπερασπίσουν την Κομμούνα στα οδοφράγματα. Άσημοι προλετάριοι που αποφάσισαν να σώσουν την πατρίδα και την ελευθερία, θεωρώντας υπέρτατο καθήκον και απόλυτο δικαίωμά τους να γίνουν κύριοι της τύχης τους, παίρνοντας στα χέρια τους την κυβερνητική εξουσία.
Η Κομμούνα ήταν επίσης μια γιορτή, η εκφόρτιση της καταπιεσμένης κοινωνικής λίμπιντο, η έκρηξη του ομαδικού ασυνείδητου, ένα αυθόρμητο ξέσπασμα του λαού που με αφορμή ένα εθνικό ζήτημα αποφασίζει να γίνει υποκείμενο της Ιστορίας. Ο κόσμος ήθελε να τα αγκαλιάσει όλα με μιας. Τις τέχνες, τις επιστήμες, τη λογοτεχνία, τις ανακαλύψεις. Η ζωή έβραζε. Όλοι βιάζονταν να ξεφύγουν από τον παλιό κόσμο. Στην ουσία, η Παρισινή Κομμούνα αποτελούσε μόνο μια ηθική δύναμη και δεν διέθετε καμιά άλλη υλική δύναμη εκτός από τη γενική συμπάθεια των πολιτών.
Αν αυτά λένε οι υποστηριχτές της Κομμούνας, οι αντίπαλοι της έγραψαν στην επίσημη κοινοβουλευτική έρευνα . « Το ίσο δικαίωμα για όλους στα αγαθά και τις απολαύσεις αυτού του κόσμου, η καταστροφή κάθε εξουσίας, η άρνηση κάθε ηθικού φραγμού, ιδού τα αίτια, αν εμβαθύνουμε στα πράγματα, της εξέγερσης της 18ης Μαρτίου και οι αρχές της επίφοβης οργάνωσης που της χάρισε ένα στρατό».

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΙΙ




Ο γέροντας Ισίδωρος
έβαλε πάνω στο ανατομικό τραπέζι
μια ραπτομηχανή
και μιαν ομπρέλα
Δεν μπόρεσε να αντέξει για πολύ
 την ομορφιά μιας απροσδόκητης συνάντησης...

Ο γέροντας Ισίδωρος
πέθανε στα εικοσιτέσσερα του χρόνια
μάταια προσπαθώντας να μας  πείσει
πως πλέον θα αφοσιωθεί
στην ελπίδα
την προσδοκία
τη γαλήνη
την ευτυχία
και το καθήκον...

Μέσα στα  χρόνια της Κομμούνας...

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Α ρε μάνα
πάλι μπέρδεψες τα φάρμακα σου...


Ενώνεις τα χέρια σου και σφίγγεις τα δάχτυλα
σα μικρό παιδί που έκανε αταξία
όπως τότε στη φωτογραφία που ήσουν η μικρότερη
από τις γυναίκες της οικογένειας
αμέσως μετά την κατοχή
κι αρχιζες να καταλαβαίνεις τον κόσμο...

όσο για τους άντρες
ο παππούς Σωτήρης πέθανε από πείνα
ο πατέρας  ο Γεράσιμος σκοτώθηκε στο αντάρτικο (δες εδώ)
ο θείος ο Γεράσιμος μαζί του
κι ο θείος σου ο Ντίνος ο μικρός χάθηκε στα καράβια...

πάλι μπέρδεψες τις σκέψεις σου μάνα...

μου λες αυτά που βλέπεις στην τηλεόραση
και ρωτάς αν τα παιδιά φάγανε το φαϊ που τους μαγειρεύεις κάθε μέρα...
μου φέρεσαι σα να μην έχω μεγαλώσει καθόλου κι αυτό μου τη σπάει...
κι η αδερφή μου με θεωρεί τελείως άχρηστο που δε σε φροντίζω όπως αυτή...

μερικές φορές δε μπορώ να σε αντέξω
δεν υποφέρω που ξεχνάς
που λες τα ίδια πράγματα συνέχεια τριάντα χρόνια τώρα
και πάντα κάνεις το δικό σου ότι και να σου πω...

α ρε μάνα
ποτέ δε θα σου συγχωρήσω τελικά πως γέρασες κι εσύ
σαν όλους τους ανθρώπους
ήσυχα και στην ώρα σου...


Τρίτη 3 Μαΐου 2011

TIM BURTON TRIBUTE PARTY


Πρόκειται για το Staring Girl, το κορίτσι με τα τεράστια μάτια, που στο τέλος έφτασαν να ξεκουράζονται σε μια παραλία. Δίπλα της το κορίτσι με τα πολλά μάτια, the girl with many eyes, που όταν κλαίει μουσκεύουν τα πάντα. Οσο για τη βασίλισσα που κάθεται στο θρόνο της , είναι γεμάτη καρφίτσες, μέχρι και τη σπλήνα the Pin Cushion Queen. Πιο δυστυχισμένο είναι το αγόρι , με τα καρφιά μπηγμένα μες στα μάτια του. The boy with Nails in his Eyes. Δε βλέπει τίποτα πια...
Για το Voodoo Girl έχω γράψει παλαιότερα...
Μερικές ιδέες για το party στο SCULLBAR την Παρασκευή...


Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

COMFORTABLY NUMB

Βγαίνω σιγά σιγά απ΄το λήθαργο...
Δεν είναι μόνο τα παιχνίδια του μυαλού που σας έγραφα παλιότερα.(εδώ και εδώ) Τώρα είναι όλο το σώμα μουδιασμένο. Κολλήσανε τα νεύρα μου για τα καλά. Σέρνω τα πόδια  και τα χέρια μου κρέμονται. Σφίξιμο στο λαρύγγι, πίεση στο στομάχι και το παχύ έντερο να ξεφυσάει βόρβορο και βρώμα για να χαλαρώσει, αφού κατάφερε να τα χωνέψει, όλα τα όσπρια και τα νηστίσιμα λαχανικά...
Φασόλια της Μεγάλης Πέμπτης...

Βλέπω την Κάθοδο στον Άδη, την προσωπική μου, πάνω σε μία κυλιόμενη σκάλα. Πατάω στο πρώτο σκαλοπάτι και με μεταφέρει κάτω. Δε φαίνεται το τέρμα στο σκοτάδι, ένα κενό κατάμαυρο. Αν κατεβώ,  θα φθάσω μια ώρα αρχύτερα. Αν παραμείνω ακίνητος, κινείται μόνο η σκάλα προς τα κάτω. 
Κάνω μεταβολή, βλέπω ψηλά το φως κι αρχίζω να ανεβαίνω αντίθετα, με όση δύναμη μου έχει απομείνει. Δύσκολο να ξαναγυρίσω στην κορυφή για να ξεφύγω. Πρέπει να τρέχω γρηγορώτερα απ΄τη σκάλα, για να ξανακερδίσω το χαμένο χρόνο. Απλώς καθυστερώ την πτώση μου...
Λαχάνιασα ήδη... 

;;

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

CHOCOLATE AND CUNNILINGUS DAY

 Εκεί που καίγομαι πολύ
θέλω να νιώσω το φιλί
καν' το κορμί μου να μιλά
πιο χαμηλά
πιο χαμηλά
πιο χαμηλά
ΑΝΤΖΥ ΣΑΜΙΟΥ
Είναι μια μέρα αφιερωμένη σε κάθε γυναίκα. Ο σύντροφός της πρέπει να της προσφέρει ένα γλυκό, κατά προτίμηση σοκολάτα ή κέικ. Και κάτι ακόμα πιο γλυκό, μια ατελείωτη περιπλάνηση της γλώσσας του και των χειλιών του στο μουνάκι της. Θηλυκή απάντηση στην STEAK & BLOWJOB DAY, ένα μήνα αργότερα.
Στην Αίγυπτο πίστευαν ότι η πηγή της αθανασίας βρισκόταν ανάμεσα στα πόδια της γυναίκας. Και ο άντρας για να κερδίσει την αιώνια νεότητα, έπρεπε κάθε μέρα να δοκιμάζει τους χυμούς της. Η ερωτική τεχνική cunnilingus είναι πανάρχαια, όπως φαίνεται και από την πασίγνωστη τοιχογραφία της Πομπηϊας.  Οι περισσότεροι σημερινοί άνδρες την εξασκούν χωρίς αναστολές στο ερωτικό παιχνίδι. Βοήθησε και η πορνογραφία αλλά και η επιθυμία της συντρόφου τους που εκφράζεται πλέον ανοιχτά. Πως να το αρνηθείς άλλωστε, όταν ζητάς ταυτόχρονα απ΄ αυτήν το ίδιο ?

Με αφορμή την επέτειο, φθάνουν άσχημα νέα. Σε μία έρευνα που δημοσιεύτηκε, αν έπρεπε να επιλέξουν μεταξύ των δύο, περισσότερες γυναίκες προτίμησαν τη σοκολάτα από το cunnilingus. Μήπως πρέπει να ανησυχήσουμε και να προβληματιστούμε ?



Το ιστολόγιο που διαβάζετε, έχει και μιαν άλλη αποστολή. Να ζητήσει την πρόταση σας για την απόδοση στα ελληνικά της έκφρασης "chocolate & cunnilingus" .

Είναι μια πρόκληση που δεν πρέπει να την αφήσετε αναπάντητη...

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

IF YOU GIVE THIS MAN A RIDE ...



- Γιατί δεν έγραψες στην ανάρτηση πως η datura λέγεται και φυτό του θανάτου ? Την έβαλα στον κήπο μου και σ΄΄ ένα εξάμηνο μέσα ξέσπασε το θανατικό...
- Ισως ήταν προειδοποίηση. Να περάσω να σε πάρω βόλτα με το αυτοκίνητο ή νάρθω τη νύχτα που θα κοιμάσαι ?
- Θα συννενοηθούμε αύριο τηλεφωνικά...


...το αυτοκίνητο ξαφνικά θα φύγει απ΄την πορεία του και θα χτυπήσει βίαια στην μπάρα πάνω απ΄ τον γκρεμό. Αυτή δε θα φοράει ζώνη στη θέση του συνοδηγού κι από την απότομη σύγκρουση θα πεταχτεί έξω, ευθεία μπροστά, σπάζοντας το παρμπρίζ... 
...μια σύντομη διαδρομή στον αέρα των Διδύμων...
...σα να πέφτει από τον Πύργο της καταστροφής...


"Αφήστε το μήνυμά σας μετά τον χαρακτηριστικό ήχο", επαναλάμβανε μονότονα σε κάθε του προσπάθεια.  
Θα πήγαινε λοιπόν το βράδυ στο ΄όνειρό της. 
Ομως τη βρήκε ξύπνια...
Την ώρα που γεννούσε η σκύλα της...
Εκοβε τον ομφάλιο λώρο από τα νεογέννητα...
Πήρε μαζί του δυο κουτάβια κι έφυγε...
Δε την άγγιξε καθόλου
ο άγγελος του θανάτου... 

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

IZANAMI

στην ANGELIQUE KIDJO που έλυσε χτες βράδυ τα μάγια...

Η μεγάλη θεά Izanami no Mikoto στεκόταν στην πλωτή γέφυρα του ουρανού, μαζί με τον αδελφό της Izanagi. Είχαν φέρει μαζί τους ένα δόρυ στολισμένο με πολύτιμα πετράδια. Ο Izanagi το βύθισε στον ωκεανό και τον ανακάτεψε .Όταν το σήκωσε ψηλά, το αλάτι που είχε μαζέψει, έπεσε ξανά στο νερό και έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο νησί της Ιαπωνίας, το μυθικό Onogoro. Εκεί κατοίκησαν τα δύο αδελφια. Μόλις  ανακάλυψε το ένα το σώμα του άλλου, αποφάσισαν να παντρευτούν. Ομως στην πρώτη γέννα, του θεού της φωτιάς του Kagu-Tsuchi-no-Kami, τα σωθικά της Izanami κάηκαν από τη φλόγα που κουβαλούσε μέσα της. Δεν άντεξε τόση θερμότητα και πέθανε. Πήγε στον κάτω κόσμο των νεκρών, τη χώρα Yomi-no-Kuni, όπως την έλεγαν τότε.
Απαρηγόρητος, ο αδελφός και σύζυγός της Izanagi, αποφάσισε να τη φέρει πίσω. Με το θεϊκό σπαθί του αποκεφάλισε χωρίς οίκτο το παιδί τους που προκάλεσε τη συμφορά. Από το αίμα του θεού της φωτιάς που χύθηκε στη γη, λένε πως δημιουργήθηκαν τα ηφαίστεια. Ο Izanagi λοιπόν κατέβηκε στον κάτω κόσμο, όπου τα πράγματα δεν ήταν εύκολα, ακόμα και για έναν θεό πολεμιστή σαν κι αυτόν. Οταν συνάντησε την Izanami δεν άντεξε να τη βλέπει όπως κατάντησε από τη φθορά και την αποσύνθεση του θανάτου. Αρχισαν να τον καταδιώκουν οι Οχτώ Λάμιες του Yomi για να τον κατασπαράξουν. Με διάφορα τεχνάσματα κατάφερε να τους ξεφύγει και κατέφυγε ξανά στην αγκαλιά της Izanami για να γλυτώσει. Εκείνη, ξεκίνησε μια τελετή εξιλασμού για να τον καθαρίσει από τη μόλυση του κάτω κόσμου. Κατά τη διάρκεια της γέννησαν κι άλλα παιδιά, ανάμεσα τους και τον Susano-no Mikoto, το γνωστότερο θεό της Ιαπωνίας. Ολοι μαζί γύρισαν πίσω με ασφάλεια, εκτός από την Izanami, που έμεινε πίσω.
Εγινε λοιπόν η θεά του κάτω κόσμου με βοηθό τον πρωτότοκο γιο της τον Kagu-Tsuchi-no-Kami. Δημιούργησαν μια πρωτότυπη κόλαση εκεί, χωρίς ελπίδα. Χτίσανε απειρα δωμάτια χωρίς παράθυρα, (The House of the Windowless rooms), για να κλείσουνε μέσα από έναν πεθαμένο. Επρόκειτο για ένα ανθεκτικό ατσάλινο περίβλημα που μέσα του έκρυβε μια ψυχή. Με μια περίπλοκη διαδικασία κόβανε κομματάκια την ψυχή για να πετύχουν μια μεταστοιχείωση που την ονόμαζαν ατομική σχάση. Με σκοπό να καταλήξει η ψυχή στην κάθαρση, όταν θα έφτανε το πλήρωμα του χρόνου. Η Izanami κρατούσε την ισορροπία και φρόντιζε να μην ξεφύγει κανείς νεκρός από τη μοίρα του. Ο Kagu-Tsuchi-no-Kami ρούφαγε τη φωτιά που έβγαινε από τα κελιά και τη μετέφερε στον πάνω κόσμο, για να φωτίζει και να ζεσταίνει τους ανθρώπους...
Ωσπου κάποια στιγμή, ο άλλος της γιος, Susano-no-Mikoto, θεός των κυμάτων και της καταιγίδας, προκάλεσε σεισμό και ταραχή, που έφτασε και στον κάτω κόσμο. Η ακεραιότητα των δοχείων κινδύνευε από ρήγμα στη συνοχή του. Η θραύση των αγγείων φαινόταν αναπόφευκτη, όταν ράγισε το πρώτο κέλυφος...

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΩΝΗ


"Μπορώ να μην ακούω, όταν δε μου αρέσει η μουσική ? Να κλείνω τ΄ αυτιά μου ? Έχει να τρώμε κάτι στην παράσταση ? "
Αυτές τις απορίες εξέφρασε η μικρή μου κόρη όταν έμαθε ότι θα την πήγαινα πρωί της Κυριακής στο Μέγαρο, στο εκπαιδευτικό προγραμμα για την ανθρώπινη φωνή. Εγώ βέβαια, βρήκα την ευκαιρία, για να ξανακούσω τη Σαββίνα Γιαννάτου άλλη μια φορά. Δεν κατάφερα να πάω την περασμένη Πέμπτη στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, αν και είχα κερδίσει διπλή πρόσκληση από εκπομπή του 105,5 στο Κόκκινο. Δε βρήκα παρέα δηλαδή, γιατί κανένας δεν άντεχε το πρόγραμμα, στα Γαλλικά για τη Σαπφώ, βλέποντας και το σχέτικό βίντεο στο διαδίκτυο. Η Σαββίνα όμως παραμένει μια εκπληκτική παρουσία που με μαγεύει και με καθηλώνει σε ότι κι αν κάνει. Βγήκε στη σκηνή χωρίς μακιγιαζ, όπως ξύπνησε. Στη μνήμη μου καρφώθηκε από τότε, μια φράση από το παραμύθι που μετέτρεψε σε φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς
" να του βγάλουμε τα μάτια, να τον κάνουμε ζητιάνο βιολιτζή..."


Πανέμορφη είναι και η Marion Cotillard , που για χάρη της πήγα να δω την αδιάφορη ταινία "Μικρά αθώα ψέμματα". Είναι υπέροχη όταν γελάει,όταν κλαίει,  όταν περπατάει, όταν πίνει κρασί, όταν βλέπει ταινίες, όταν σε κοιτάει, είναι υπέροχη ακόμα κι οταν τρώει τα νύχια της.
Παράλληλα η άνοιξη αποκαλύπτεται, σπάζοντας το κέλυφος του πάγου. Εχει πέτρινα δόντια και στέλνει βαθύ χασμουρητό στη φτερωτή του μύλου...

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

KILL YOUR BOYFRIEND

Συμβολή στον εορτασμό της ημέρας της γυναίκας.

Οι γυναίκες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτές που έχουμε γαμήσει και σε αυτές που δεν έχουμε γαμήσει. Οσες έχουμε γαμήσει, χωρίζονται σε αυτές που θέλουμε να ξαναγαμήσουμε και σε αυτές που δε θέλουμε να ξαναγαμήσουμε. Και όσες δεν έχουμε γαμήσει, σε αυτές που θέλουμε να γαμήσουμε και σε αυτές που δε θέλουμε.

KILL YOUR BOYFRIEND

Σε βλέπω απλά σα μια τρύπα χωρίς περιεχόμενο. Αποκτάς ουσία όταν βρίσκομαι μέσα σου.


KILL YOUR BOYFRIEND