Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2007

ΜΝΗΜΗ ANDRE BRETON


Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΡΕΤΟΝ
...Ηρωικό πουλί της οικουμένης
που μοιάζεις σαν αρχάγγελος και λέων
δεν ταξινόμησες ποτέ καμμιά φενάκη
μα την φωνή σου σήκωσες στη γαλανήν αιθρία

Φανατικό πουλί της οικουμένης
γερό στην πάλη και πολύκαρπο στη σημασία
όρθιο μες στα φτερά σου ανοιγοκλείνεις
πάντα με βεβαιότητα το μάτι.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ
" Ενδοχώρα "

" Δεν είναι ο φόβος της τρέλας που θα μας πιέσει ν΄αφήσουμε μεσίστια τη σημαία της φαντασίας. "
" Πιστεύω στην μελλοντική λύση αυτών των δύο καταστάσεων, του ονείρου και της πραγματικότητας, σ΄ένα είδος απόλυτης πραγματικότητας, υπερπραγματικότητας (surrealite), άν μπορεί να πει κανείς κάτι τέτοιο. Στην κατάκτηση της είναι που κατευθύνομαι, βέβαιος ότι δεν θα φθάσω αλλά τελείως αδιάφορος για το θάνατό μου, ώστε να μην υπολογίζω λίγο τις χαρές μιας τέτοιας κατάκτησης. "
" Τα πάντα οδηγούν στο να πιστέψουμε ότι υπάρχει ένα ορισμένο σημείο του πνεύματος απ΄όπου η ζωή και ο θάνατος, το πραγματικό και το φανταστικό, το περασμένο και το μελλοντικό, το μεταβιβάσιμο και το αμεταβίβαστο, το υψηλό και το χαμηλό παύουν να διαπερνιούνται αντιφατικά. Θα ήταν συνεπώς μάταιο να αναζητούσε κανείς στην υπερρεαλιστική δραστηριότητα κίνητρο άλλο από την ελπίδα να προσδιοριστεί αυτό το σημείο. "
ANDRE BRETON
Μανιφέστα του υπερρεαλισμού


" Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ Ή ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ "
ANDRE BRETON
Nadja



" ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ ΤΡΕΛΑ "
ANDRE BRETON
L' amour fou

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007

ASS DIVINITY


Πολλοί θεολόγοι και πατέρες της εκκλησίας προβληματίζονταν με την ανθρώπινη φύση του Χριστού. Όχι τόσο δογματικά, όσο στην καθημερινότητα. Τους ήταν δύσκολο να παραδεχτούν ότι ο Χριστός είχε και όλα τα χαρακτηριστικά των κοινών ανθρώπων. Ροχάλιζε, έξυνε τη μύτη του, μύριζαν τα πόδια του, έφτυνε το σάλιο του, είχε στύση...
Ενας μάλιστα διαπρεπής θεολόγος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Χριστός έτρωγε, έπινε αλλά δεν αφόδευε...
Για τους ευσεβείς πιστούς τετοια διλήμματα δεν υπάρχουν .
Καταθέτω ένα γεγονός που είμουν αυτόπτης μάρτυρας :
777555555555555557777777
Απόγευμα Μεγάλης Τετάρτης στην ακολουθία του Νυμφίου, νωρίς νωρίς διαβάζεται το Ευαγγέλιο του Μυστικού Δείπνου, εκ του κατά Λουκάν (κεφ. κβ΄1-39)
Όταν ακούστηκε η φράση "Και λαβών άρτον, ευχαριστήσας έκλασε, και έδωκεν αυτοίς ", μια γυναίκα δίπλα μου με όλο της τον αυθορμητισμό, ψιθύρισε με κατάνυξη "ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ Η ΠΟΡΔΙΤΣΑ ΣΟΥ !"

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007

ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

Η Αναστασία έζησε στη Ρώμη την εποχή του Διοκλητιανού.Εγινε γρήγορα χριστανή, παρότι παντρεύτηκε ειδωλολάτρη αξιωματούχο. Απέκτησε μεγάλη φήμη για την ικανότητά της να προσφέρει βοήθεια στους φυλακισμένους και να τους ανακουφίζει από τους πόνους, σωματικούς και ψυχικούς. Ο δάσκαλος της Χρυσόγονος της έμαθε τον τρόπο. Μάζευε τα λουλούδια συγκεκριμένων φυτών, τα έβραζε, τοποθετούσε το απόσταγμα σε φιαλίδια, και με τις κατάλληλες αναλογίες κάθε φορά, κατάφερνε να γιατρεύει αρρώστους. Η πεποίθηση ότι πολλές αρρώστιες και προβλήματα έχουν την αιτία τους στη μαγεία, ξόρκια και μαγγανείες, της έδωσε το προσωνύμιο Φαρμακολύτρια. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η σημασία της λέξης φαρμακός είναι μάγος και όχι φαρμακοποιός.
Να πως περιγράφει ο Παπαδιαμάντης την εικόνα της στο διήγημα "Γλυκοφιλούσα" : " ... η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια, κρατούσα με την αριστερά χείρα το μικρόν της ληκύθιον, το περιέχον τα λυτήρια όλων των μαγγανιών και των επωδών και των φίλτρων ... ". Για επωδούς, για μάγους και φαρμακούς γράφει ο Σεφέρης στο ποίημα " L' ANGOLO FRANCISCANO ".( επωδός = spell). Στο διήγημα του Παπαδιαμάντη " Φαρμακολύτρια ", η χωρική Μαχούλα, έζωσε το ναό της εφτά φορές με κερί που το είχε φτειάξει με τα χέρια της, παρακαλώντας την αγία να χαλάσει τα μάγια που πίστευε πως έδεναν το γιό της. Την ίδια στιγμή, οι γυναίκες του χωριού επέστρεφαν " με τα καλάθια πλήρη βοτάνων και αμανιτών "
Εκείνο που δεν έγινε ποτέ γνωστό, είναι ότι η Αναστασία είχε μεγάλη έφεση και ευχέρεια στο χορό. Δεν τη δίδαξε ποτέ κανείς, όμως από κορίτσι πέντε ετών θυμόταν τον εαυτό της να μιμείται τις χορεύτριες του ιπποδρόμου. Δεν φανέρωσε ποτέ δημοσια το χάρισμα της όταν μεγάλωσε, γιατί στους χριστανικούς κύκλους ο χορός ήταν συνώνυμο των σαρκικών απολαύσεων και της πορνείας. Μόνον οταν έμενε μόνη της, τις νύχτες με φεγγάρι, χόρευε έντονα έως ότου εξαντληθεί, μακριά από τα μάτια του κόσμου. Γρήγορα όμως βρήκε τρόπο να το διοχετεύσει και να το μοιραστεί.
" Η μελαγχολία μοιάζει με την ομίχλη ", σκεφτόταν συχνά η Αναστασία. " Μας εμποδίζει να βλέπουμε καθαρά γύρω μας, δυσκολεύει την αναπνοή και βαραίνει το ιδρωμένο σώμα. Χρειάζεται μια κίνηση, να φυσήξει κάτι και να τη διαλύσει."
Άρχισε να πειραματίζεται λοιπόν με τους μελαγχολικούς ανθρώπους. Ξεκινούσε μπρος του έναν έντονο χορό και του ζητούσε να τη μιμηθεί. Δίδασκε τον θλιμμένο να γίνεται δέντρο. Με σταθερά τα πόδια στο έδαφος, ριζωμένα σαν κορμός, απελευθέρωνε το υπόλοιπο κορμί, που παρακολουθούσε την κίνηση της. Ξεκλείδωνε την αναπνοή του που ανεβοκατέβαινε ρυθμικά από τα χείλη μέχρι τον τελευταίο σπόνδυλο. Σιγά σιγά το σώμα λικνιζότανε, κλαδιά και φύλλα στον άνεμο, ή σαν θαλάσσια ανεμώνα ριζωμένη στο βυθό.
Το μαρτυρικό της τέλος ήταν αναμενόμενο.
Κάηκε στην πυρά...
Η Βερόνα είναι γνωστή ως η πόλη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, αλλά διατηρεί τη μνήμη της Αγίας Αναστασίας έντονα. Από την εποχή του Βισιγότθου Θευδέριχου χρονολογείται εκκλησία της στην πόλη. Το 1290 Δομινικανοί μοναχοί, πήραν την άδεια να χτίσουν μεγάλο ναό στα ερείπια της παλιάς εκκλησίας. Όμως, κάτι τα ανθοϊάματα, κάτι οι χοροθεραπείες της αγίας, φοβήθηκαν οι μοναχοί μην έχουν μπελάδες με την ιερά εξέταση. Αποφάσισαν λοιπόν να σβήσουν κάθε παλιό ίχνος και να αφιερώσουν το ναό σ΄ένα τοπικό μάρτυρα, τον Αγιο Πέτρο. Ομως για τους κατοίκους δεν άλλαξε τίποτα. SANTA ANASTASSIA ονομάζουν το ναό μέχρι σήμερα, αν και δεν υπάρχει μέσα τίποτα που να τη θυμίζει. Το ίδιο και τον δρόμο που οδηγεί εκεί. Και σύμφωνα με την παράδοση, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τις συνταγές της. Πιο τρανταχτό παράδειγμα, ο αδελφός Λαυρέντιος, εφημέριος του ναού της αγίας, κάτι που ο Σαίξπηρ παραλείπει. Συνεχιστής της παράδοσης, είναι αυτός που δίνει στην Ιουλιέτα το μυστικό φάρμακο της νεκροφάνειας, για να εξαπατήσουν την οικογένεια της. Άσχετα αν το σχέδιο τελικά δεν πετυχαίνει...
Στη σύχρονη Έλλαδα, που ο Παπαδιαμάντης χρειάζεται πλέον μεταφραστή, η καχυποψία συνεχίζεται. Κάποιες γυναίκες επιμένουν. Στη Μακρυνίτσα του Πηλίου και τα σοκάκια των Αμπελοκήπων...








Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2007

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΛΟΓΩΝ IV


To 1980, η πορεία του Πολυτεχνείου έφτανε μέχρι τη Βουλή. Ένα μπλοκ διαδηλωτών είχε από μέρες αποφασίσει να σπάσει την απαγόρευση και να φτάσει στην Αμερικάνικη πρεσβεία. Είχε απέναντί του την αστυνομική απαγόρευση αλλά και την αντίθετη γνώμη των κομμάτων της αντιπολίτευσης τότε, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΚΚΕεσωτ. Δεν έκανε όμως πίσω. Στη σύγκρουση που ακόλούθησε με την αστυνομία, δολοφονήθηκαν δύο άνθρωποι, Κουμής και Κανελλοπούλου, υπήρξαν δεκάδες τραυματίες και συλλήψεις.


Ηταν η μεγάλη δοκιμασία και μάχη της γενιάς μου, που ονομάστηκε κίνημα των καταλήψεων 1979-80.


Ακολούθησε συζήτηση στη Βουλή για τα γεγονότα. Από το ΠΑΣΟΚ δεν περιμέναμε τίποτα, βρισκόταν στον προθάλαμο της εξουσίας. Το ΚΚΕ από τότε και πάντα στον τεχνητό του κόσμο. Αλλά από τον Κύρκο και τον Ηλιού που ήταν βουλευτές της αριστεράς, ούτε μια λέξη υποστήριξης για το κίνημα, καμμιά προσπάθεια κατανόησης και προσέγγισης. Αυτό το παράπονο, προσωπικά, το κουβαλάω ακόμα.

Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ αντιμετωπίζει τα κοινωνικά κινήματα διαφορετικά. Δεν τα καπελώνει, αντλεί από την δυναμική τους και τα καλύπτει σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Κάποιοι άνθρωποι της γενιάς μου, που κουβαλάνε το ίδιο παράπονο, ίσως βοήθησαν σ΄αυτό. Βλέπω τα ονόματά τους στα ψηφοδέλτια, ακόμα και στο επικρατείας. Μοιάζει αυτονόητο και αυθόρμητα θα τους στηρίξω εκλογικά.

Άλλωστε, από τους ελάχιστους ραδιοφωνικούς σταθμούς που οι παραγωγοί παίζουν τη μουσική που τους αρέσει, είναι ο 105.5 στο ΚΟΚΚΙΝΟ. Η μελωδία της Διεθνούς σε όλους τους ρυθμούς διασκευασμένη. Όπως οι συνιστώσες του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.


Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2007

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΛΟΓΩΝ III


Αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο θα ήταν παράνομες
Συμφωνώ απολύτως, αλλά πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι άλλαξε πουθενά ο κόσμος με τις εκλογές ?
Οι εκλογές απλά και μόνο είναι ένας τρόπος για να επιλεχθούν οι διαχειριστές του κρατικού μηχανισμού. Το κράτος είναι η μεγαλύτερη επώνυμη εταιρεία και χρειάζεται διευθύνοντα σύμβουλο. Επειδή στο επίπεδο αυτό η άμεση δημοκρατία είναι προς το παρόν ανέφικτη, η άσκηση της διαχείρησης των κρατικών υποθέσεων γίνεται με ανάθεση κατά πλειοψηφία.
Τα κόμματα εξουσίας είναι κοινωνικές κοινοπραξίες που ζητούν να αναλάβουν το έργο της διαχείρησης του κράτους για μια τετραετία. Την εποχή της κατάρρευσης των ιδεολογιών, κάθε κόμμα εξουσίας συνδιάζει μια τεχνοκρατική εικόνα διαχειριστικής επάρκειας, με ένα θεαματικό περιτύλιγμα που απευθύνεται στο συναίσθημα και στις ψυχολογικές αδυναμίες των ψηφοφόρων. Η λογική παραμερίζεται. Τα εθνικά τραύματα επουλώνονται με γερές δόσεις μαζικής μυθολογίας.
Τα μικρότερα κόμματα, είτε στοχεύουν σε μια πιθανή συνεργασία με τα μεγάλα για τη νομή της εξουσίας, είτε διεκδικούν την παρουσία τους στο πολιτικό σκηνικό με ανταλλάγματα στις βαθμίδες του κράτους που έχουν πραγματική επιρροή.
Μια επιτυχημένη διαχείρηση, εκτός από το συμμάζεμα των οικονομικών, ενσωματώνει στους θεσμούς τις αλλαγές που παράγει η κοινωνία.

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΛΟΓΩΝ II


Η καθολική ψηφοφορία είναι απρόσωπη και ισοπεδωτική.
Η δική σου ψήφος μετράει το ίδιο με την ψήφο αυτών που θεωρείς ανάξιους, κατώτερους από σένα και τους σιχαίνεσαι, αυτούς που αν μπορούσες θα τους απαγόρευες το δικαίωμα να ψηφίζουν.
Μετά την πρώτη έκρηξη ματαιοδοξίας και εγωισμού, χαλαρώνεις.
Η ισότητα της ψήφου ταπεινώνει. Γίνεται σιγά σιγά αυτογνωσία και αποδοχή, ότι εμείς που θεωρούμε τους εαυτούς μας σπουδαίους και τρανούς, δεν διαφέρουμε και πολύ από τους άλλους ανθρώπους, στο ίδιο καζάνι βράζουμε, κουτσοί στραβοί στον Αγιο Παντελεήμονα. Ο κόσμος δε χρειάζεται σωτήρες, κινείται μέσα από τη σύγκρουση και το άθροισμα των ατομικών υπάρξεων.
Ανώμαλη προσγείωση ! Η ψήφος καταντάει απλό χαρτί, κουρέλι στα χέρια του καθενός ξεχωριστά. Πως θα αποκτήσει αξία ? Σ΄ένα κόσμο όπου οι συναλλαγές κυριαρχούν, κερδισμένη ψήφος είναι η πουλημένη ψήφος. Αυτή δηλαδή που αποφέρει συγκεκριμένα ανταλλάγματα.

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2007

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΛΟΓΩΝ I

Πριν από πενήντα χρόνια οι γυναίκες δεν ψήφιζαν στην Ελλάδα. Φανταστείτε, περισσότερο από το μισό εκλογικό σώμα. Από το 1967 έως το 1974 δεν μπορούσε να ψηφίσει κανείς. Οι δεκοχτάρηδες ψηφίζουν από το 1985.
Σε παλλά μέρη του κόσμου δεν γίνονται καθόλου εκλογές, αλλού γίνονται τελείως τυπικά, γιατί το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο από τα γούστα των ισχυρών.
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, καθολικές, ελεύθερες και ανεπηρέαστες εκλογές είναι δικαίωμα λίγων ανθρώπων σχετικά. Που κατακτήθηκε δύσκολα, με αγώνες και νεκρούς στους δρόμους.
Και γίνεται ακόμα πιο σημαντικό γιατί σ΄αυτές τις συνθήκες μπορείς αν θες να τις αγνοήσεις τελείως με την αποχή, να τις σαμποτάρεις με το άκυρο, να αρνηθείς κάθε επιλογή ψηφίζοντας λευκό, ακόμα και να αυτοπροταθείς υποψήφιος αν έχεις τα κότσια. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη δημοκρατία.
333333
Αισθάνομαι προνομιούχος !!!!!


Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2007

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ


Είναι τα παιδιά που ανάβουν τις φωτιές και φωνάζουν
μπροστά στις φλόγες μέσα στη ζεστή νύχτα
Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

( Μετά την καταστροφή, ο υπεύθυνος συντονισμού των επιχειρήσεων, ζήτησε να μιλήσει. Μάζεψε τους δημοσιογράφους στο γραφείο του, φόρεσε την επίσημη στολή μπροστά στις κάμερες κι άρχισε να μονολογεί .)
μμμμμμμμμμμμμμ

Γυρίσαμε πίσω ταπεινωμένοι.

Βλέπω τους άντρες μου εξουθενωμένους. Τους τσάκισε η κούραση και η αγρύπνια τόσες μέρες. Κάποιοι δεν γύρισαν πίσω, χάθηκαν μαζί με τ΄άλλα θύματα γιατί δοκίμασαν το αδύνατο.

Πριν από κάθε μάχη μετράς τις δυνάμεις σου. Η διαφορά ήταν μεγάλη. Δεν ωφελεί να στέκεται κανείς πολύ, στο μέγεθος της δύναμης που αντιμετωπίζει. Τι βάζουμε απέναντί της έχει σημασία. Κι αποδειχτήκαμε λίγοι, αδύναμοι κι ανέτοιμοι.

Κι εγώ έπρεπε ν΄αποφασίζω. Αμείλικτα, συνέχεια, κάθε στιγμή, κόντρα σε όλα. Έπρεπε να διαλέγω το μικρότερο κακό. Τους ζωντανούς ανθρώπους ή τ΄αγάλματα ; Τα δέντρα ή τα σπίτια ; Δεν έπρεπε να θυσιάσω τίποτα. Τι πρόλαβα να σώσω τελικά ; Δεν έχω μάθει ακόμα.

Τα μηνύματα δεν έφταναν στην ώρα τους. Τα μάτια δεν έβλεπαν απ΄τον καπνό. Τα μηχανήματα πάθαιναν βλάβες. Κι οι άνθρωποι κουράζονταν. Ομως έτσι γίνεται σε κάθε μάχη, το΄ξερα από πολύ παλιά το μάθημα. Κάποιες φορές τα πράγματα φαίνονταν πως πήγαιναν καλά, παίρναμε μερικές ανάσες ανακούφισης, αλλά για τόσο λίγο. Αλλαζε κάτι τόσο ξαφνικά, κι είχαμε καινούργια μέτωπα. Ξανά από την αρχή, μεχρι το τέλος.

Την ιστορία την γράφουν πάντοτε οι νικητές. Σε μια φυσική καταστροφή, την γράφουν οι αμέτοχοι. Οσοι βουλιάζουνε στον καναπέ κι όσοι κοιτάζουνε με γυάλινο μάτι πίσω απ΄την οθόνη.

Οι νικημένοι έχουνε πάντοτε άδικο....

(Ο αρχηγός έμεινε σιωπηλός για λίγο. Άνοιξε το συρτάρι του γραφείου του, άρπαξε ένα περίστροφο, έβαλε την κάνη στο στόμα του και πριν προλάβει ν΄αντιδράσει κανείς, πυροβόλησε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση. Η σκηνή της αυτοκτονίας έκανε το γύρο του κόσμου.)