Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

ΕΞΟΧΙΚΟ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ

Μεσ’στην Παραγουάη,
σε φίνο ακρογιάλι,
θα στήσουμε τσαντίρι ζηλευτό,
θα πίνουμε σαμπάνια,
πριν πάμε για τα μπάνια,
με μπουζουκάκι έξυπνο τρελό...
Β.ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ

Μια γνωστή μου έβαλε σκοπό ν΄αποκτήσει σπίτι στη Μύκονο. Επειδή όμως δεν είχε τα λεφτά να πάρει κάτι νόμιμο, εφάρμοσε άλλο σχέδιο. Αγόρασε ένα τυφλό χωράφι στην άκρη του πουθενά, με καλή θέα όμως σ΄έναν κόλπο. Αμέσως προσφέρθηκαν εργολάβοι και οικοδόμοι για να χτίσουν, με το αζημίωτο, δηλαδή διπλές τιμές. Χωρίς άδεια φυσικά. Ένα δωμάτιο κατάφερε να φτειάξει στην αρχή, με μπάνιο και κουζίνα. Και τότε άρχισαν τα δύσκολα. Χωρίς ηλεκτρικό, βρήκε τη λύση με γεννήτρια. Χωρίς νερό, της έφτειαξαν μια στέρνα να μαζεύει τη βροχή. Και όταν πίστεψε πως θα μπορούσε να το κατοικήσει, κανένας απ΄τους γείτονες δεν της έδινε δρόμο να περάσει. Μάλιστα ένας απ΄αυτούς, ήταν ο εργολάβος που της το΄χτισε. Και τώρα τους παρακαλάει να τους πληρώσει όσο όσο για ν΄ανοίξει δρόμο. Δεν ξέρω πότε και αν θα καταφέρει να τους πείσει...
Πάντως περηφανεύεται ότι έχει σπίτι στη Μύκονο...
Για να δούμε και την άλλη όψη. Ένας εργολάβος που γνώρισα στην Αστυπάλαια, μόλις τελείωσε συγκρότημα 8 σπιτιών στη Σίφνο, με άδεια, σχέδιο και καλή κατασκευή και προσπαθεί να τα πουλήσει. Για τα μικρά, 50 τετραγωνικά ζητάει 150 χιλιάδες ευρώ και για τα μεγαλύτερα έως και τρακόσια. Ήδη έχει αγοράσει οικόπεδο στην Αστυπάλαια, με την προοπτική, αφού πουλήσει αυτά στη Σίφνο, να χτίσει δεκαέξι ανεξάρτητα, για πούλημα. Προφανώς αγοραστές υπάρχουν, όσο κι αν η κρίση έχει αγγίξει και τον κλάδο του. Κυρίως Έλληνες. Που έχουν μια μανία για δεύτερο και τρίτο σπίτι. Μετά τη μεζονέτα στο βουνό έχει σειρά το σπίτι στο νησί. Για να το χρησιμοποιήσουν πρακτικά γύρω στον ένα μήνα το χρόνο, άντε και Χριστούγεννα και Πάσχα. Τεράστια σπατάλη που οδηγεί τα δάση στη φωτιά και τις παραλίες στην καταπάτηση. Για να κατασκευαστούν σπίτια χωρίς υποδομές, δρόμους και αποχέτευση, μέσα σε ρέματα και δάση και να κινδυνεύουν σε κάθε ακραίο καιρικό φαινόμενο, ανεμοθύελλα, πλημμύρα ή πυρκαγιά.
Πρόκειται για την φτηνή ανάπτυξη, που την πληρώνουμε πανάκριβα στο τέλος όλοι...

Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ VI








Ηθελα να γράψω για την ανατολή στην Αστυπάλαια, που την έβλεπα από το μπαλκόνι μου.
Ηθελα να γράψω για τη διαφορά της από τη δύση, που χρειάζεται να ξυπνήσεις τα χαράματα κυριολεκτικά για να την απολαύσεις. μετά από το καθημερινό ξενύχτι...
Ηθελα...
Να γράψω και για τον άνεμο που φυσούσε, λυτρωτικά στο σώμα μου...
Είχα σκοπό να γράψω και για το σχετικό ποίημα του Λόρκα " Του Ανέμου και της Παινεμένης "
Ως τη θωρεί πετιέται πάνου
ο άνεμος ο ακοίμιστος
Αϊ-Πουνέντες θεόγυμνος
όλος ουράνιες γλωσσες...
Είχα σκοπό πολλά...
Ο άνεμος όμως έχει πολλά πρόσωπα, όπως και οι άνθρωποι δυστυχώς...
Η επιστροφή από την Αστυπάλαια μου φανέρωσε την άλλη όψη...

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ V

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ

Βρίσκεται στη Χώρα, στους Μύλους. Η διακόσμηση του είναι μοναδική. Ηρωες του ΄21, παγκόσμιος χάρτης και Καραμανλής θείος και ανηψιός. Δίπλα ακριβώς οι έλληνες βασιλιάδες και βασίλισσες αλλά και ο Che Guevara. Ηθικοπλαστικά ρητά όπως " ΤΟ ΜΟΥΝΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ, Μ΄ΕΦΕΡΑΝ Σ΄ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΛΙ " και ιατρικές συμβουλές όπως " Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΕΞ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΣΟΒΑΡΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΣΤΗΝ ΟΡΑΣΗ "

Κάθε βράδυ γίνεται το σώσε, υπό το αυστηρό βλέμμα του πρωθυπουργού...



Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ IV

Παραμονή Δεκαπενταύγουστου, γίνεται περιφορά της εικόνας της Παναγίας Πορταΐτισσας, από το Κάστρο στους Μύλους, για να προσκυνήσουν οι πιστοί. Είναι έργο του Αγίου Άνθιμου του Αόμματου που έχτισε το ομώνυμο μοναστήρι. Προς μεγάλη μου έκπληξη πληροφορήθηκα ότι ήταν από την Κεφαλονιά, διότι ως γνωστόν Κεφαλονίτης και άγιος είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Προς μεγαλύτερη μου έκπληξη, και ο μητροπολίτης Καλύμνου, Λέρου και Αστυπάλαιας που χοροστατούσε στον εορτασμό, κι αυτός Κεφαλονίτης. Ουδέν σχόλιον πλέον...

Ανηφορίζοντας στη συνέχεια προς το Κάστρο, διαπίστωσα κάτι πρωτοφανές για μένα, ένα γεγονός πραγματικής χαρμολύπης. Στην εκκλησία οι γυναίκες μοιρολογούσαν την κοίμηση της Παναγίας ενώ ταυτόχρονα στο προαύλιο είχε αρχίσει το πατροπαράδοτο πανηγύρι με χορούς , ποτά και νηστήσιμα φαγητά. Πρώτη φορά στη ζωή μου άκουσα την ανάγνωση του ευαγγελίου από τον παπά, συνοδεία λαούτου και βιολιού που ακουγόταν απέξω. Η ολονυχτία συνεχίστηκε μέχρι πρωίας, χωρίς η μία τελετή να παρεμποδίζει ή να ενοχλεί την άλλη. Αντίθετα, τις χώριζε μοναχά η πλαϊνή πόρτα της εκκλησίας, που ήταν συνεχώς ανοιχτή...

Την επόμενη μέρα φάγαμε το εικονιζόμενο ντόπιο κατσικάκι, γεμιστό με ρύζι και σιγοψημένο στο φούρνο όλη τη νύχτα, το ονομαζόμενο και λαμπριάτικο. Λουκούμι...

ΤΟ ΘΑΥΜΑ

Πριν το μεσημεριανό φαγητό, πήγαμε όλοι για μπάνιο. Μια κυρία σκέφτηκε να μας κάνει έκπληξη και αγόρασε μια τούρτα εκμέκ παγωτό καϊμάκι. Έλα όμως που στην παραλία δεν υπήρχε κατάψυξη, ούτε καν ψυγείο για τη διατήρηση της τούρτας. Κανένας δε θυσίαζε το μπάνιο του για να μεταφέρει την τούρτα που την αφήσαμε στην τύχη της κάτω από ένα αρμυρίκι. Μετά από ώρες περιμέναμε να δούμε λειωμένο παγωτό να στάζει στην άμμο. Και όμως. Η τούρτα παρέμεινε σφιχτή και απαράλλαχτη κάτω από τον ήλιο. Αφού περιμέναμε κάμποση ώρα ακόμα, πειστήκαμε πως πρόκειται για θαύμα λόγω της ημέρας. Αφήσαμε λοιπόν την τούρτα σαν αφιέρωμα στην εκκλησία, να βλέπουν οι πιστοί το θαύμα. Τούρτα παγωτό που δε λειώνει έξω από το ψυγείο !

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2009

ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ III

ΒΑΡΚΑ ΜΙΣΗ ΜΕΡΙΔΑ...


Η ΑΛΛΗ ΜΙΣΗ
ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ...
.

Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ II

Η θέα απ΄το μπαλκόνι μου
.
'
ΠΕΡΑ ΓΥΑΛΟΣ - ΠΑΛΙΟ ΛΙΜΑΝΙ

Η ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ


Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ I


Την πρώτη φορά πριν από εικοσιπέντε χρόνια, μπαίνοντας στο παλιό λιμάνι το σούρουπο, μου φάνηκε σα θαύμα, σαν όνειρο του παραδείσου στα μάτια μου το κάστρο και η χώρα. Τότε ήμουν περαστικός και το καράβι της άγονης γραμμής σάλπαρε γρήγορα...
Αστυπάλαια
μια πεταλούδα ριγμένη στο πέλαγο

Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

Η ΚΟΥΜΠΑΡΑ Η ΝΤΙΝΑ

...στο βυθό που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες...

Δε βρήκα φωτογραφία της στα οικογενειακά μας άλμπουμ. Αλλά και να΄βλεπα καμμία μετά από τόσα χρόνια, δε θα την αναγνώριζα. Τη θυμάμαι γριά, με το μαντήλι μόνιμα στο κεφάλι της.

Με πήγαιναν παιδάκι σπίτι της, με άφηναν να παίζω μπάλα στην αυλή, ενώ η μάνα μου και η γιαγιά μου κλείνονταν μαζί της στο δωμάτιο. Στην αρχή δε μ΄άφηναν να βλέπω, όμως σιγά σιγά κατάλαβα. Ελεγε τον καφέ, διάβαζε το χέρι κι έδινε διάφορα αντικείμενα που έπρεπε να τα φυλάξουν κάπου. Συνήθως σακουλάκια με άγνωστο περιεχόμενο...

Επρόκειτο για μάγισσα λοιπόν ! Την υποψία μου μεγάλωσε το γεγονός ότι δεν την έβλεπα ποτέ στην εκκλησία. Ακόμα και την κουμπαριά που είχαμε, κανείς δε μπόρεσε να μου την εξηγήσει, κάτι αόριστα μου λέγανε πως έγινε στην Κατοχή.

"Η κουμπάρα η Ντίνα βοηθάει τους ανθρώπους με το δικό της τρόπο" μου έλεγε η γιαγιά μου. "Ξέρει αρχαία βότανα για τον πόνο της αγάπης, μπορεί να λύνει μάγια, να ελευθερώσει τους ανθρώπους. Οταν θα μεγαλώσεις, τότε θα καταλάβεις ", κατέληγε με νόημα...

Και βέβαια, τις πρώτες μέρες του Αυγούστου μέχρι του Σωτήρος, καλή ώρα τέτοια εποχή, δε μας πήγαινε για μπάνιο. "Είναι ανακατωμένη η θάλασσα και βρώμικη ", μας έλεγε " γιατί τώρα ρίχνουνε τα μάγια στο νερό " Κάτι θα ήξερε σίγουρα από την κουμπάρα...

Σχετικά θέματα δες εδώ και εδώ