ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ IV

Παραμονή Δεκαπενταύγουστου, γίνεται περιφορά της εικόνας της Παναγίας Πορταΐτισσας, από το Κάστρο στους Μύλους, για να προσκυνήσουν οι πιστοί. Είναι έργο του Αγίου Άνθιμου του Αόμματου που έχτισε το ομώνυμο μοναστήρι. Προς μεγάλη μου έκπληξη πληροφορήθηκα ότι ήταν από την Κεφαλονιά, διότι ως γνωστόν Κεφαλονίτης και άγιος είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Προς μεγαλύτερη μου έκπληξη, και ο μητροπολίτης Καλύμνου, Λέρου και Αστυπάλαιας που χοροστατούσε στον εορτασμό, κι αυτός Κεφαλονίτης. Ουδέν σχόλιον πλέον...

Ανηφορίζοντας στη συνέχεια προς το Κάστρο, διαπίστωσα κάτι πρωτοφανές για μένα, ένα γεγονός πραγματικής χαρμολύπης. Στην εκκλησία οι γυναίκες μοιρολογούσαν την κοίμηση της Παναγίας ενώ ταυτόχρονα στο προαύλιο είχε αρχίσει το πατροπαράδοτο πανηγύρι με χορούς , ποτά και νηστήσιμα φαγητά. Πρώτη φορά στη ζωή μου άκουσα την ανάγνωση του ευαγγελίου από τον παπά, συνοδεία λαούτου και βιολιού που ακουγόταν απέξω. Η ολονυχτία συνεχίστηκε μέχρι πρωίας, χωρίς η μία τελετή να παρεμποδίζει ή να ενοχλεί την άλλη. Αντίθετα, τις χώριζε μοναχά η πλαϊνή πόρτα της εκκλησίας, που ήταν συνεχώς ανοιχτή...

Την επόμενη μέρα φάγαμε το εικονιζόμενο ντόπιο κατσικάκι, γεμιστό με ρύζι και σιγοψημένο στο φούρνο όλη τη νύχτα, το ονομαζόμενο και λαμπριάτικο. Λουκούμι...

ΤΟ ΘΑΥΜΑ

Πριν το μεσημεριανό φαγητό, πήγαμε όλοι για μπάνιο. Μια κυρία σκέφτηκε να μας κάνει έκπληξη και αγόρασε μια τούρτα εκμέκ παγωτό καϊμάκι. Έλα όμως που στην παραλία δεν υπήρχε κατάψυξη, ούτε καν ψυγείο για τη διατήρηση της τούρτας. Κανένας δε θυσίαζε το μπάνιο του για να μεταφέρει την τούρτα που την αφήσαμε στην τύχη της κάτω από ένα αρμυρίκι. Μετά από ώρες περιμέναμε να δούμε λειωμένο παγωτό να στάζει στην άμμο. Και όμως. Η τούρτα παρέμεινε σφιχτή και απαράλλαχτη κάτω από τον ήλιο. Αφού περιμέναμε κάμποση ώρα ακόμα, πειστήκαμε πως πρόκειται για θαύμα λόγω της ημέρας. Αφήσαμε λοιπόν την τούρτα σαν αφιέρωμα στην εκκλησία, να βλέπουν οι πιστοί το θαύμα. Τούρτα παγωτό που δε λειώνει έξω από το ψυγείο !