Ο ΑΡΧΗΓΟΣ

Είναι τα παιδιά που ανάβουν τις φωτιές και φωνάζουν

μπροστά στις φλόγες μέσα στη ζεστή νύχτα

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

( Μετά την καταστροφή, ο υπεύθυνος συντονισμού των επιχειρήσεων, ζήτησε να μιλήσει. Μάζεψε τους δημοσιογράφους στο γραφείο του, φόρεσε την επίσημη στολή μπροστά στις κάμερες κι άρχισε να μονολογεί .)

μμμμμμμμμμμμμμ

Γυρίσαμε πίσω ταπεινωμένοι.

Βλέπω τους άντρες μου εξουθενωμένους. Τους τσάκισε η κούραση και η αγρύπνια τόσες μέρες. Κάποιοι δεν γύρισαν πίσω, χάθηκαν μαζί με τ΄άλλα θύματα γιατί δοκίμασαν το αδύνατο.

Πριν από κάθε μάχη μετράς τις δυνάμεις σου. Η διαφορά ήταν μεγάλη. Δεν ωφελεί να στέκεται κανείς πολύ, στο μέγεθος της δύναμης που αντιμετωπίζει. Τι βάζουμε απέναντί της έχει σημασία. Κι αποδειχτήκαμε λίγοι, αδύναμοι κι ανέτοιμοι.

Κι εγώ έπρεπε ν΄αποφασίζω. Αμείλικτα, συνέχεια, κάθε στιγμή, κόντρα σε όλα. Έπρεπε να διαλέγω το μικρότερο κακό. Τους ζωντανούς ανθρώπους ή τ΄αγάλματα ; Τα δέντρα ή τα σπίτια ; Δεν έπρεπε να θυσιάσω τίποτα. Τι πρόλαβα να σώσω τελικά ; Δεν έχω μάθει ακόμα.

Τα μηνύματα δεν έφταναν στην ώρα τους. Τα μάτια δεν έβλεπαν απ΄τον καπνό. Τα μηχανήματα πάθαιναν βλάβες. Κι οι άνθρωποι κουράζονταν. Ομως έτσι γίνεται σε κάθε μάχη, το΄ξερα από πολύ παλιά το μάθημα. Κάποιες φορές τα πράγματα φαίνονταν πως πήγαιναν καλά, παίρναμε μερικές ανάσες ανακούφισης, αλλά για τόσο λίγο. Αλλαζε κάτι τόσο ξαφνικά, κι είχαμε καινούργια μέτωπα. Ξανά από την αρχή, μεχρι το τέλος.

Την ιστορία την γράφουν πάντοτε οι νικητές. Σε μια φυσική καταστροφή, την γράφουν οι αμέτοχοι. Οσοι βουλιάζουνε στον καναπέ κι όσοι κοιτάζουνε με γυάλινο μάτι πίσω απ΄την οθόνη.

Οι νικημένοι έχουνε πάντοτε άδικο....

(Ο αρχηγός έμεινε σιωπηλός για λίγο. Άνοιξε το συρτάρι του γραφείου του, άρπαξε ένα περίστροφο, έβαλε την κάνη στο στόμα του και πριν προλάβει ν΄αντιδράσει κανείς, πυροβόλησε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση. Η σκηνή της αυτοκτονίας έκανε το γύρο του κόσμου.)