Οι φετινοί χαρταετοί, που βλέπετε στις εικόνες, είναι από ημερολόγιο. Συγκεκριμένα, τις γιορτές των Χριστουγέννων αγόρασα από το PUBLIC του Συντάγματος, τελευταίο κομμάτι, μοιραίο για μένα, ένα ημερολόγιο γραφείου. Πρόκειται για το paper kite calendar της accord publicing, όπου σε κάθε τρεις μέρες προσφέρει για κατασκευή ένα διαφορετικό χαρταετό, σύνολικά πάνω από εκατό το χρόνο. Ιδανική χαρτοκολλητική για τη Χαρά, που της χάρισα το ημερολόγιο.
Στην Πάτρα, λόγω του Καρναβαλιού, πετούσαμε χαρταετούς όλο το Τριώδιο και όταν μετακόμισα στην Αθήνα ήμουν ιδιαίτερα έμπειρος σε σχέση με τους Αθηναίους. Κάθε Καθαρή Δευτέρα στις παρέες του χαρταετού, εγώ καθάριζα. Πρέπει να ομολογήσω, ότι αν ο χαρταετός είναι σωστά ζυγισμένος και φυσάει ικανοποιητικά, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Το δύσκολο είναι με δυνατό αέρα ή με πολύ αδύνατο.
Έχω πετάξει πολλά είδη χαρταετών, παραδοσιακούς και μοντέρνους με πουλιά και πεταλούδες. Κάποιες φορές, αφού ανέβαιναν ψηλότερα από τους άλλους γιατί είχα πολύ μακριά καλούμπα, έκοβα το σκοινί και τους άφηνα ελεύθερους να πετάξουν και να χαθούν μακριά. Μια φορά μου έπεσε στη θάλασσα, μπήκα μέσα με τα ρούχα, τον μάζεψα και τον ξανασήκωσα, γιατί ήταν πλαστικός.
Όμως κάθε τετοια μέρα, θυμάμαι το ανηψάκι ενός παλιού μου φίλου. Αφού ανέβασα ψηλά το χαρταετό του σε χρόνο ρεκόρ, μου είπε "Αυτό ήταν όλο ? Βαρέθηκα, πάμε να παίξουμε μπάλα!".
10 σχόλια:
Για να υπάρχει κάτι στο στερέωμα και να υπερασπιζόμαστε το "ναι μεν εγώ είμαι φθαρτός αλλά έφτασα εκεί πάνω"
Αλλά πιθανόν και να μην κατάλαβα το κλίμα των εποχών, στεγνός καθώς είμαι
Ξαναγυρίζω (μετά από μια ατέλειωτη περιπλάνηση στο Web) για να δηλώσω ότι δεν μπορεί 10.000.000 Έλληνες νά 'ναι όλοι λογοτέχνες.
Όλοι γράφουν, όλοι ασχολούνται με τα ταξίδια, όλοι ασχολούνται με τους υπολογιστές, όλοι έχουν την ... Ποίηση μέσα τους.
Αν δεν είναι αυτά στερεότυπα (πιασάρικα) τι μαλακιζόμαστε επειδή μας έδωσαν ένα βήμα για να μιλήσουμε;
Γλυτώστε με από το κάθε σούργελο που νομίζει πως είναι κάτι άλλο
Τα γράφω εδώ γιατί μου φάνηκες ο πιο νορμάλ
Τα λέμε
Humanotherapy.blogspot.com
@ spyros vlahos για το νορμαλ:
θα σου θυμίσω ένα τραγουδάκι του Πορτοκάλογλου :
"Είμαι μετρίως μέτριος
και πάντα μετρημένος
γι΄αυτό και είμαι ο πιο τρελός
απ΄όλους σας κρυμμένος"
Καλημέρα, τώρα μόνο καμαρώνω όσους μπορούν με κέφι να πετούν - υψώνουν τους χαρταετούς...
Ρομαντικά...
αποχωρίστηκα αυτό που μικρή έκανα, ακόμα θυμάμαι να κολάμε τα κομάτια την ουρά με αλέυρι και νερό (η καλύτερη κόλα έλεγαν οι παλιοί)
Και στίχοι (Καζούλης)μια και πάντα διαλέγεις όπω μου αρέσει στιχουργικά, οπότε ένα μικρό κάτι και από μένα
"Σκαλίζω γράμματα στον τοίχο
και μελωδίες στο χαρτί
νότες που έρχονται και φεύγουν
σαν ταξιδιώτες στη βροχή"
...
Καλημέρα, ευχαριστώ.
Impressionist as usual αλλά και μ' ένα καρφί στο τέλος να αποτελειώνεις!
Ο χαρταετός είναι η αποπροσανατολισμένη ελπίδα μας να μας χειροκροτήσουν τα παιδιά γιατί κάτι μας σηκώθηκε (ενώ θά 'πρεπε να το κάνει αυτό η γυναίκα μας)
Yeah
μισω τους χαρταετους...
να με πααααάει μακριά...
να με πάααει σ'αλλα μέρη...
φου-φφφφουυυυυυυυ!!!
και φυσάω συνέχεια αυτό τον καιρό-αλλά δεν γίνεται τίποτα...
αυτο με τα ξυραφάκια που κολλάς για να κόβουν τους άλλους χαρταετούς που ίσως ακουμπήσουν το δικό σου ισχύει τελικά? ή είναι απλώς μια ακόμα χαζομάρα που άκουσα?
@ Surrealist γιατί σταμάτησες αυτό που έκανες στα παιδικά σου χρόνια ?
@ cynical δε με επισκέπτεσαι, με διαβάζεις !!!!
@ spyros vlahos χαλάρωσε λίγο, σηκώνεται πιο εύκολα ...
@ λολιτα γιατί καλέ ?
@ miamiam αν δε βρεις άλλο τρόπο για να φύγεις, θα σε πάω με το αερόστατο ...
@ zekia κι εγω το έχω ακούσει, άλλά δεν το εχω δει ποτέ
Δημοσίευση σχολίου