Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ

ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΚΑΙ ΔΕΟΣ

Η Γυναίκα της Ζάκυθος είναι πραγματικό πρόσωπο λένε οι πηγές και ο Σολωμός είχε διαφορές μαζί της. Προσωπικές και οικονομικές, όπως με πολλούς εκείνη την εποχή, που΄καναν μαύρη τη ζωή του. Μόνο στο ποιητικό του σύμπαν πλέον έβρισκε το δίκιο του και κάποια παρηγοριά. Φοράει λοιπόν το προσωπείο του Διονύσιου του ιερομόναχου και μέσα από ένα πεζό σχεδίασμα ξεσπάει, ξετυλίγοντας σιγά σιγά τα απωθημένα και τις απογοητεύσεις του για τη Γυναίκα με κεφαλαίο, που δεν κατάφερε να προσεγγίσει και να κατανοήσει. Την περιγράφει σαν την απόλυτη Ασχήμια. Μέσα της βάζει να φωλιάζει το απόλυτο Κακό που εκδηλώνεται με κάθε ευκαιρία. Το κείμενο είναι ένα είδος ποιητικoύ voodoo, όπου μπήγει σουβλερές λέξεις αντί για βελόνες στο σώμα της Γυναίκας. Στο τέλος προφητεύει αλλά και ξεκάθαρα επικαλείται για αυτήν ένα φρικτό θάνατο. Σε καμμιά στιγμή δεν ξορκίζει το μίσος του για τη Γυναίκα, το αφήνει να ξεχειλίσει απόλυτα.

Καημένε ποιητή....

ηηηηηηηηηη

ξξξξξξξξξξξξξ

Στην παράσταση των βράχων ο σκηνοθέτης δεν σεβάστηκε τον ποιητή γιατί τον αγαπάει. Παίζοντας ο ίδιος τον Διονύσιο, παρουσίασε το παραλήρημα ενός μισοσαλεμένου καλόγερου σε συμφωνία με το κείμενο. Το σκηνικό, η μουσική, ο χορός και η Μπεμπεδέλη δεν ήταν παρά το υποσυνείδητο του Σολωμού αποκεκαλυμμένο...