Η ΚΟΥΜΠΑΡΑ Η ΝΤΙΝΑ

...στο βυθό που ναυάγησες

βασιλεύουν οι μάγισσες...

Δε βρήκα φωτογραφία της στα οικογενειακά μας άλμπουμ. Αλλά και να΄βλεπα καμμία μετά από τόσα χρόνια, δε θα την αναγνώριζα. Τη θυμάμαι γριά, με το μαντήλι μόνιμα στο κεφάλι της.

Με πήγαιναν παιδάκι σπίτι της, με άφηναν να παίζω μπάλα στην αυλή, ενώ η μάνα μου και η γιαγιά μου κλείνονταν μαζί της στο δωμάτιο. Στην αρχή δε μ΄άφηναν να βλέπω, όμως σιγά σιγά κατάλαβα. Ελεγε τον καφέ, διάβαζε το χέρι κι έδινε διάφορα αντικείμενα που έπρεπε να τα φυλάξουν κάπου. Συνήθως σακουλάκια με άγνωστο περιεχόμενο...

Επρόκειτο για μάγισσα λοιπόν ! Την υποψία μου μεγάλωσε το γεγονός ότι δεν την έβλεπα ποτέ στην εκκλησία. Ακόμα και την κουμπαριά που είχαμε, κανείς δε μπόρεσε να μου την εξηγήσει, κάτι αόριστα μου λέγανε πως έγινε στην Κατοχή.

"Η κουμπάρα η Ντίνα βοηθάει τους ανθρώπους με το δικό της τρόπο" μου έλεγε η γιαγιά μου. "Ξέρει αρχαία βότανα για τον πόνο της αγάπης, μπορεί να λύνει μάγια, να ελευθερώσει τους ανθρώπους. Οταν θα μεγαλώσεις, τότε θα καταλάβεις ", κατέληγε με νόημα...

Και βέβαια, τις πρώτες μέρες του Αυγούστου μέχρι του Σωτήρος, καλή ώρα τέτοια εποχή, δε μας πήγαινε για μπάνιο. "Είναι ανακατωμένη η θάλασσα και βρώμικη ", μας έλεγε " γιατί τώρα ρίχνουνε τα μάγια στο νερό " Κάτι θα ήξερε σίγουρα από την κουμπάρα...

Σχετικά θέματα δες εδώ και εδώ