Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2008

DAUGHTER

young girl... violins... center of her own attention
mother reads aloud,
child tries to understand it
tries to make her proud
the shades go down, it's in her head
painted room... can't deny there's something wrong...
PEARL JAM

Η μεγάλη μου κόρη μπήκε στα δεκαπέντε, φουλ εφηβεία, ντύσιμο , βάψιμο, msn, κινητό, ipod, τηλεόραση και στα μαθήματα πάτος. Κοντράρεται με τη μάνα της για το παραμικρό κι αναγκάζομαι να βγάζω μόνος μου το φίδι από την τρύπα.

Μπλεγμένος σε συνηρημένα ρήματα, ευκτικές παθητικής φωνής, το μακεδονικό ζήτημα, τους νόμους του Νεύτωνα και τη διακρίνουσα του τριωνύμου. Σας θυμίζουν τίποτα ? Εγώ τα ξαναθυμήθηκα όλα.

Και μ΄αυτή την ευκαιρία την πλησιάζω περισσότερο. Περνάω πολύ χρόνο μαζί της. Παρατηρώ τις αλλαγές από κοντά. Το παιδί που χάνεται και την έφηβη που προβάλλει, αγουροξυπνημένη απέναντι στο σώμα της που οι ορμόνες κάνουν πάρτυ, ζαλισμένη απέναντι στον κόσμο που αντιμετωπίζει σιγά σιγά στα ίσια.

Ομολογώ πως με συνεπαίρνει μια κρυφή συγκίνηση και μια φανερή ευδαιμονία.

Γι αυτό καθυστερώ να γράψω στο blog...

13 σχόλια:

cynical είπε...

Welcome to the club! Πάλι καλά που τη βλέπετε κι όλας. Πάλι καλά που σας αφήνει ακόμα να τη βοηθάτε και δεν σας πετάει στην άκρη σαν στιμμένο σφουγγαρόπανο.

Ανώνυμος είπε...

Χαλάλι της και ας γράφεις με καθυστέρηση στο Blog.
Τώρα έρχονται τα δυσκολότερα φίλε μου...

cynical είπε...

Καλέ μου Ανώνυμε, η δυστυχία τώρα των γονιών δεν είναι μην και μπλέξουν πουθενά τα παιδιά,αλλά μην τους βγουν "χλιδάνεργοι" και δεν λένε να ξεκολλήσουν απ' το σπίτι! Ξέρετε τι είναι να τα θρέφεις μέχρι τα τριάντα τους, τα σαράντα τους και βάλε; Μπρρρρρ!

zekia είπε...

πω πω και γω ήμουν κάποτε έτσι...όχι στη θέση τη δική σου αλλά της κόρης σου:() Τώρα δηλ θεωρούμαι ενήλικας; Τι λες βρε παιδί μου!
Παντως ένα παιδί με καλλιεργημένο και σοφό γονιό σαν εσένα δεν έχει να φοβάται τίποτα, αν την ζεις και επικοινωνείτε, τότε ζεις τα καλύτερα χρόνια της:) Να είστε καλά και οι δυο:)

Surrealist είπε...

Να είσαι καλά, σωστά πράττεις και χάνεσαι για τέτοιο λόγο... ότι πολυτιμότερο... η ουσία αυτής της σχέσης και είναι και κόρη, χρειάζεται το πρότυπο, τις οδηγίες... έστω και καλυμένες, την παρέα σου. Αλήθεια με συγκίνησες.

Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Εχω την αίσθηση ότι είναι διαφορετικό πράγμα να παρακολουθείς ως παρατηρητής ή έστω και ως άμεσα εμπλεκόμενος ένα πλάσμα να μεγαλώνει, να αλλάζει ψυχοσωματικά, να διαμορφώνει δηλ. προσωπικότητα, από το δικό σου προσωπικό μεγάλωμα.
Αυτό σου περνάει...απαρατήρητο...
Ιπτάμενε φίλε μου, Καλημέρα.

SUN W KNIGHT είπε...

Αερόστατε, η κόρη σου είναι σαφώς πιό ώριμη από εσένα ... Περνώντας χρόνο μαζί της μπορεί να ωριμάσεις κι εσύ...

cynical είπε...

Sun w knight Ξέρεις κάτι παραπάνω;

Mar Mak είπε...

Ειναι απο τα πιο γλυκα κειμενα που εχω διαβασει αυτο τον καιρο ... Και το διαβαζω συχνα πυκνα ... Και με κανει και χαμογελαω

Μ.

aerostatik είπε...

τα σχόλιά σας δε χρειάζονται κάτι περισσότερο από μενα...

faraona είπε...

Αεροστατε καλησπερα

Παιρνω το θαρρος να σας πω ,οτι εσεις την χρειαζεστε περισσοτερο απ οτι εκεινη εσας.
Δεν θελω να πω κατι τι αλλο προς αναλυση του παραπανω,αλλα σκεφτητε το και θα δειτε οτι ειναι ετσι...

Σας συγχαιρω που ασχολειστε μαζι της ,πραττετε θαυμασια.
Καληνυχτα .

aerostatik είπε...

faraona συμφωνώ ότι την χρειαζόμαστε περισσότερο, μου προσφέρει κάτι μοναδικό.
καλωσόρισες...

Spyros Vlahos είπε...

Η cynical είναι πρώτη!
Χλιδάνεργοι είναι τα περισσότερα παιδιά, όμως με οράματα να γίνουν πλούσια!