Όσο μπορείς
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Κ.Π.Καβάφης
Αν ακολουθούσα τη συμβουλή του ποιητή, δε θα γινόμουν ποτέ blogger. Ή τουλάχιστον θα εκφραζόμουνα μόνο στα πλαίσια του καθωσπρεπισμού και της πολιτικής ορθότητας. Αλλά τότε τι αξίζει η ζωή μας κλεισμένη σ΄ένα κλουβί υποχρεώσεων και καταναγκασμών ? Άραγε τελικά εξευτελίζεται, μες στις πολλές κινήσεις και ομιλίες, στις αναρτήσεις και τα σχόλια ?
Μήπως είναι μια ανοησία, αυτές οι σχέσεις και οι συναναστροφές στον εικονικό χωρόχρονο ?
Αρχισαν να μου τα χώνουν κάποιοι εδώ και λίγες μέρες. Γράφεις εξυπνακίστικα, κάνεις επίδειξη γνώσεων, δεν είσαι αυθεντικός. Ομολογώ πως είχα και ορισμένες σκηνές ζηλοτυπίας από διάφορες πλευρές για τις δύο τελευταίες αναρτήσεις μου.
Εδώ όμως στα blogs, έχουμε ένα χορό μεταμφιεσμένων, όπου οι μάσκες και οι μασκαράδες κυκλοφορούν ελεύθεροι. Καθένας προβάλλει μια πραγματικότητα όχι κατ΄ανάγκην αληθινή, αλλά προέκταση αυτού που υπάρχει στη φαντασία του. Και γίνεται παιχνίδι...
Ίσως αυτό περισσότερο απ΄όλα, η δυνατότητα παιχνιδιού να με κρατάει μέσα στο χορό. Ένα παιχνίδι υπαινιγμών, ανατροπής και υπονόμευσης των άλλων παικτών, που σε άλλες συνθήκες δε θα είχα τη δυνατότητα να παίξω, επικοινωνώντας μαζί τους. Δεν υπάρχουν κανόνες και πλαίσια, πέρα απ΄αυτά που καθορίζει μόνος του ο καθένας. Θέλει δύναμη νομίζω, να κοροϊδεύεις την ψυχή σου, όπως ο Ζορμπάς, και να μεταμορφώνεσαι συνέχεια για να προσαρμοστείς στις πιρουέτες των άλλων. Αυτά έχει ο χορός. Και πάντα παίρνω ρίσκο, γιατί στη γωνία παραμονεύει ο εξευτελισμός, που λέει και ο ποιητής...
Θα τον παραμερίσω όμως σήμερα, θα προτιμήσω ένα τραγούδι που λέγαμε παλιά και με εκφράζει απόλυτα...
Άσε με να κάνω λάθος
άσε με να δω καλά
άσε με να βρω μονάχος
Τι μου παίρνει τα μυαλά
Δεν πειράζει αν μετά θα μετανιώσω
Δεν τρέχει τίποτα αν διπλά θα κουραστώ
Δεν με νοιάζει απαγοήτευση αν νιώσω
Αφού ξέρω πώς έπαιξα και 'γω
Υ.Γ.1 Η κόρη μου έχει αύριο διαγώνισμα στα Νέα Ελληνικά, δύο ποιήματα του Καβάφη, το ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ και το ΦΩΝΕΣ, τον Αλέξη Ζορμπά του Καζαντζάκη και ένα διήγημα του Παπαδιαμάντη. Από τη συζήτηση που κάναμε προέκυψαν τα παραπάνω...
Υ.Γ.2 ...που ίσως αποτελούν και μιαν απάντηση στο σχόλιο του Σπύρου Βλάχου...
11 σχόλια:
Οι προβληματισμοί σου για το τι κάνουμε εδώ πέρα στην e-σφαίρα, πρόλαβαν τους δικούς μου. Μόνο που είπα να τους παραμερίσω προς το παρόν γιατί είμαι ακόμα νιόβγαλτη και δεν θέλν ν' αρχίσω να υπονομεύω από τόσο νωρίς.
Δεν συμφωνώ ότι το blogging κινείται by default εκτός καθωσπρεπισμού λόγω της ανωνυμίας. Μπορεί να συμβαίνουν όλοι οι συνδιασμοί και να φύονται κάθε λογής λουλούδια όπως σε κάθε χώρο. Δεν πιστεύω ότι το "μασκαραλίκι" βγαίνει στην επιφάνεια εξ αιτίας της ανωνυμίας. Είναι ιδιότητα σύμφυτη της προσωπικότητας.
Οι εικονικές "σχέσεις" όντως δεν είναι σχέσεις. Θεωρώ όμως ότι γράφοντας και δημοσιοποιώντας τα γραφτά, συμβαίνει κάτι σαν ανακάτωμα της τράπουλας. Δηλαδή μαζεύεται κάποιος κόσμος που ελκύεται από αυτό που εκφράζεται και που δεν υπήρχε περίπτωση να τον συναντήσουμε στις συνήθεις περιορισμένες συναναστροφές και χώρους. Στο χέρι του καθενός μας είναι να μετατρέψει τις εικονικές σχέσεις σε πραγματικές και να πλουτίσει έτσι τη ζωή του.
Kαλημερα. Ευχομαι η κορη σου να τα παει μια χαρα στο διαγωνισμα.
Φίλε μου,
1.- Γιατί να σε ζηλεύει κάποιος;
2.- Γιατί να σε ανατρέψει / υπονομεύσει ή γιατί να τον ανατρέψεις / υπονομεύσεις εσύ;
3.- Γιατί να καροϊδεύεις την ψυχή σου (όχι όπως ο Ζορμπάς, αλλά όπως εσύ, όπως η αφεντιά μου και όπως ο καθένας μας)και να μεταμορφώνεσαι συνέχεια για να προσαρμοστείς στις πιρουέτες των άλλων;
Μου αρέσει αυτό που έγραψες. Γενικά, πρέπει να αποφεύγουμε την αεροφαγία. Μόνο το τραγούδι στο τέλος είναι φέιγ βολάν και - πες ότι θέλεις, κάνε κήρυγμα ή βρες χίλια παιχνιδιάρικα αστεία ΓΝΩΡΙΖΩ ότι δεν το πιστεύεις.-
Γενικως απο το δικο μου στομα συνηθως βγαινει χολη και φαρμακι.Το οτι αυτη τη στιγμη μου αποσπας θετικο σχολιο ειναι κατορθωμα.ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ δε θα μπορουσα να κατηγορησω για "δηθενισμο",πιστεψε με!Σε πληροφορω, μαλιστα, αγαπητε μου, οτι τα περισσοτερα κειμενα σου δε με αγγιζουν θεματολογικα αλλα ερχομαι εδω και θα ερχομαι για εναν και μονο λογο:γιατι Δ Ε Ν - Ε Ι Σ Α Ι - Δ Η Θ Ε Ν. Αυτα...γιατι πιστευω οτι και στην κανονικη σου ζωη εισαι ατομακι και γιατι εχω το θαρρος της γνωμης μου.
εγώ θα έλεγα, ότι θέλει δύναμη να ΜΗ κοροιδεύεις την ψυχή σου...
κι όπως το λες αγαπητέ
aerostatiks,
ένα παιχνίδι είναι...
καλησπέρα και καλή βδομάδα!
Σωστή η παρατήρηση της cynical περί ζυμώσεων στο Web και τέτοια. Δεν παύω όμως να τονίζω ότι αυτοί που μιλάνε εδώ είναι οι ρόλοι μας.
Ο καθένας κρύβεται πίσω από το βασιλόπουλο που θά 'θελε ενδεχόμενα να είναι και συμπεριφέρεται έτσι, σαν ρόλος.
Δεν πιστεύω ότι έχει και πολλή ειλικρίνεια η κατάσταση (πχ όλοι έχετε βάλει κάποιο εικονίδιο κι εγώ την-όχι και τόσο ελκυστική-φάτσα μου)(Παρακαλώ, μην το πάρετε σαν κατηγορία, μακρυά μου αυτό).
Να μου 'πεις τι περιμένω, ενδοσκόπηση στο Web;
Όχι, αλλά ένα πρόβλημά μου είναι τρομαχτικά δύσκολο να το κοινωνήσω σε έναν ρόλο (το συνομιλητή μου).
Παρατηρήστε, παρακαλώ, ότι κάτω από το κράτος της ανωνυμίας έχουν γίνει όλοι ποιητές, έχω πέσει σε μυριάδες blog όπου η κάθε πικραμένη ψυχή αυτοανακυρύσσεται ποιήτρια και λέει το "μακρύ της και το κοντό της" (χωρίς πιθανόν να τα πιστεύει κι αυτή).
Δεν παραπονιέμαι για λανθασμένες ιδέες, όχι, παραπονιέμαι για πολύ (άχρηστο) θόρυβο.
Συγκρίνετε, παρακαλώ, την αμεσότητα ενός τσιμπουσιού (όπου οι ιδέες κι οι πόνοι γειτονεύουν με το τζατζίκι και τη ρετσίνα) με την εικονικότητα ενός ποιήματος (σουρρεαλιστικού ή μη).
Θα επανέλθω
το "οσο μπορείς" είναι ένα απο τα πιο συγκινητικά ποιήματα, κάποτε είχα βρει και ένα σημειωματάριο μ'αυτό τυπωμένο στο εξώφυλλο, το χω κρατήσει..
Όσο για το παιχνίδι με τις μάσκες, εγω νομίζω πως δεν έιναι και τόσο δήθεν τα πράγματα όπως υποστηρίζει ο κύριος. Ο τρόπος μέσα απο τον οποίο γίνεται όλη αυτή η διακίνηση σκέψεων, ανησυχιών, απόψεων, κριτικής κλπ είναι γραπτός, που σημαίνει πως δεν αλληλεπιδρω επικοινωνιακά άμεσα μαζί σου, ο καθένας επιλέγει τι θα βγάλει στο φως και τι όχι. Αυτό δε σημαίνει πως αυτό που θα προβάλλει δεν είναι ειλικρινές, είναι απλά ελλειπές, ένα κομματι ενός μεγαλύτερου όλου.
Και το να γράφει κάποιος στιχάκια, ή να μεταφέρει στιχάκια άλλων γιατι του αρέσουν δε σημαίνει τίποτα ψεύτικο. Το οτι δε συζητά καθημερινά με τους φίλους μου περί ποίησης πχ δε τον κάνει υποκριτή το να γράφει ποίηση σε ένα blog.
έτσι νομίζω εγώ δηλαδή:)
καταρχήν καλή εβδομάδα...
και φυσικά ελπίζω η κόρη σου να έγραψε καλά...
σαν ανώνυμος σχολιαστής σχολίων, τολμώ να πω για μένα...
(αφήνω δηλαδή για λίγο την κριτική)
Από τότε που ξεκίνησα , δεν πάνε πολλοί μήνες, η πορεία μου σε σχέση με την ειλικρίνεια είναι ραφδαία!
ακόμα δεν μπορώ να πω ότι συμβαδίζουν απόλυτα τα γραφόμενά μου με τον εγαποφώ εαυτό μου, αλλά θέλω να πιστεύω ότι πλησιάζω γρήγορα...
(τώρα, για φινάλε, η κριτική)
...θεωρώ ότι ο μόνος αληθινός τρόπος για να μπορούμε να παρουσιαζόμαστε στο χώρο τού άλλου, είναι μιλώντας σα να γνωριζόμαστε, σαν πραγματικά να έχουμε μπροστά μας, ακριβώς τώρα τον κο.Αερόστατο και την κορούλα του και να τού λέμε δίχως φίλτρα αυτά που πιστεύουμε.
Καλησπέρα αερόστατε..από έναν συνταξιδιώτη που το παλεύει να σου λέει την αλήθεια...
1.prosklisoula!se game.
2.i love kavavis k tis siwpes episis.
3. DEN M.ARESEI H ETIKETA blogger.....
xxxm
s'efharistw gia ta kala sou logia!!! einai periodos pou taha anagkh.
xxxxxxxxxxxxxxxxm
@ cynical σε καταλαβαίνω αλλά δε συμφωνώ
@κοτούλα γιατί έκλεισες το blog σου?
@ανώνυμο ξαναδιάδασε την ανάρτηση και ίσως βρεις τις απαντήσεις
@nelly με συγκινούν τα λόγια σου και το θάρρος της γνώμης σου
@ η σκέψη της καρδιάς: χαίρομαι που αντιλαμβάνεσαι τη σημασία του παιχνιδιού
@ spyros vlahos είσουν μια από τις αφορμές αυτής της ανάρτησης, όμως πρέπει να το πάρεις απόφαση, έτσι λειτουργούν τα ιστολόγια...
@zekia και εγώ νομίζω ότι η μεταμφίεση δεν ταυτίζεται πάντα με την υποκρισία, είναι φανερό σε πολλά ιστολόγια
@panoptis και γω στο ιστολόγιο γράφω πράγματα που δε θα τα έλεγα στην καθημερινή ζωή, πες το ειλικρίνεια πες το ξαλάφρωμα πες το όπως θες...
@miamiam είσαι καλή και γλυκιά, με αφοπλίζεις...
Δημοσίευση σχολίου