Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω
τη ρεζερβα να του πάρω...
Μιχάλης Γενίτσαρης
Γράφοντας την προηγούμενη ανάρτηση, ήθελα να προκαλέσω.
Να προκαλέσω μια συζήτηση για την ελευθερία στον κυβερνοχώρο, μια διάσταση που ξεπερνά την ατομικότητα του καθενός μας.
Την αίσθηση κοινότητας των αγαθών που προσφέρει μια συνεχής διαδικασία δούναι και λαβείν.
Δεν τα κατάφερα.
Σπεύδοντας να απαντήσουν οι φύλακες άγγελοι του Νόμου και της Τάξης, ίσως να κάλυψαν και τους υπόλοιπους που συμφωνούν μαζί τους.
Και τελικά πλήρης αδιαφορία, απ΄τους έτσι κι αλλώς περιορισμένους επισκέπτες μου.
Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας που να προσεγγίζει τη γνώμη μου, κάποιος που συμφωνεί ?
...σιγά μην κλάψω
Γιάννης Αγγελάκας
1 σχόλιο:
Στον κυβερνοχώρο υπάρχουν κοινότητες ελεύθερης ανταλλαγής πληροφοριών, υλικού, ακόμη και υπηρεσιών. Αυτό είναι ωραίο, το πρόβλημα είναι το εξής, αν ο άλλος "δεν θέλει" να παραχωρήσει το έργο του σε τέτοια ελεύθερη χρήση, έχει κάποιος άλλος το δικαίωμα να του το επιβάλει, παραβιάζοντας και αναγνωρισμένα δικαιώματά του; Μια ερώτηση δεν είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει κάποιος πριν να χρησιμοποιήσει τη δουλειά κάποιου άλλου; Αν θέλεις δες και εδώ στο μπλογκ της Κουρούνας μια σχετική αναφορά http://kourouna.blogspot.com/2007/11/blog-post_12.html
Η αυτόματη αναγνώριση των συγγραφικών δικαιωμάτων πιστεύω ότι είναι μια κατάκτηση. Το γεγονός της δημοσίευσης σε ένα έντυπο δεν συνεπάγεται ελεύθερη χρήση και κατάργηση αυτών των δικαιωμάτων, γιατί θα έπρεπε να το συνεπάγεται η ηλεκτρονική δημοσίευση;
Δημοσίευση σχολίου