ΟΝΕΙΡΟ, ΙΣΩΣ...

Στο ραδιόφωνο έπαιζε μια μουσική που με χαλάρωνε. Δυσκολευόμουν να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά. Ανθρωποι που δε γνώριζα αρχισαν να μπαίνουν στο δωμάτιο. Γυναίκες, άντρες και παιδιά. Κανένας δε με πρόσεχε. Ολοι τους χόρευαν με το ρυθμό της μουσικής. Παρασυρμένοι. Που βρέθηκαν όλοι αυτοί, σκεφτόμουνα, τι θέλουν στο δωμάτιο μου. Εμεινα ακίνητος να τους κοιτάζω στο χορό τους. Αναρωτιώμουν από που ερχόταν η μουσική. Ξάφνου θυμήθηκα το ραδιόφωνο κι άρχισα να το ψάχνω. Αμέσως όλοι εξαφανίστηκαν κι εγώ άνοιξα τα μάτια μου. Ηταν όλα στη θέση τους και η ίδια μελωδία συνέχισε ν΄ακούγεται. Η ίδια ακριβώς που χόρευαν οι άνθρωποι στο όνειρο μου. Δεν έχω καταλάβει πώς, όμως η μουσική είχε περάσει μέσα, είχε περάσει απέναντι...