παραλλαγή της Καθαράς Δευτέρας
Ο χαρταετός είχε ανέβει ψηλά, κατακόρυφα πάνω από το κεφάλι της.
Κρατούσε το σκοινί σφιχτά και το σώμα της συντονιζόταν με τις δονήσεις που κατέβαζε.
Σ΄ένα ξαφνικό φύσημα του ανέμου τα πόδια της απότομα πάψανε να πατούν στη γη.
Τράβαγε γρήγορα το σπάγκο με τα δυο της χέρια για να κρατηθεί, όμως αντί να κατεβαίνει ο χαρταετός, ήταν αυτή που ανέβαινε.
Φαινόταν από μακριά να περπατάει στο σπάγκο σαν ακροβάτης.
Κι όταν έφτασε στα ζύγια, κρύφτηκε πίσω από το χαρταετό και δεν ξαναφάνηκε...
Χάθηκε για πάντα στην ατμόσφαιρα, εκεί που δε μπορούσαν να τη φτάσουν ούτε τα πιο ελαφροπέταχτα πουλιά της μνήμης...
14 σχόλια:
Ισπανόφωνη ανάρτηση....
εμπνευσμένη από sin remedio?????
ΑΑΑΑααααααααααααααααααα....
(στόμα ανοικτό....)
Υπέροχο!
Καλό βράδυ
akanonisti
ψάξε ψάξε, δε θα το βρείς...
γεια σου Βάσσια...
Δεν θα ψάξω... γιατί θα το πεις....
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
πριν το πω ας περιμένουμε λίγο μήπως το επισημάνει κάποιος άλλος...
Εκατό χρόνια μοναξιάς;
μπράβο θείαθ
είναι μια δικιά μου παραλλαγή που τη σκέφτηκα στο πρόσφατο πέταγμα του χαρταετού.
Η τελευταία πρόταση "Χάθηκε...μνήμης" είναι από το βιβλίο του Μάρκες...
έχω χρόνιο κόλλημα με την ωραία Ρεμέδιος...
@ aerosol
!
Εκείνη τη στιγμή οι κάνες των όπλων τον σημάδεψαν καπνίζοντας κι άκουσε γράμμα με γράμμα τις τραγουδιστές εγκυκλίους του Μελκίαδες κι άκουσε τα χαμένα βήματα της Σάντα Σοφία δε λα Πιεδάδ, παρθένας ακόμα, μες στην αίθουσα των παραδόσεων, κι ένιωσε στη μύτη του την ίδια παγωμένη σκληράδα που’χε τραβήξει την προσοχή του στα ρουθούνια της μύτης στο λείψανο της Ρεμέδιος. «Αχ, διάολε», πρόλαβε να σκεφτεί, «ξέχασα να πω, αν γεννηθεί κορίτσι, να το βγάλουν Ρεμέδιος».
Άλλο ένα απόσπασμα...
υπέροχη ανάρτηση!
@ MaRion-aSTRo
καλωσόρισες στις πτήσεις μας...
έχεις εμπειρία βλέπω...
Δημοσίευση σχολίου