Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΗΤΗΡΙΩΝ

play me old King Cole

Κατέβηκε τα σκαλοπάτια στην ώρα της, κρατώντας τη σφουγγαρίστρα και τον κουβά, όπως καθε βράδυ. Κάποιος θα ξέχασε τη βρύση ανοιχτή, συλλογίστηκε, γιατί άκουσε σταγόνες να χτυπούν στο μάρμαρο, στον ίδιο πάντα τόνο. Είχε μιαν υγρασία παγερή εκεί κάτω που έφτανε ώς το κόκκαλο. Όμως αυτή καιγόταν. Μια αλλόκοτη έξαψη την είχε κυριέψει ξαφνικά, χωρίς να το καταλάβει. Χάραξε μερικά σχήματα στον ατμό που σκέπαζε τον καθρέφτη, να δει το πρόσωπό της πίσω από τις γραμμές. Ιδρώτας κυλούσε στο μέτωπο και τα μάγουλά της ήταν κατακόκκινα. Έβγαλε τα νοτισμένα ρούχα της σιγά σιγά, κι αφού κλείδωσε την πόρτα, πέρασε το ξύλο της σφουγγαρίστρας ανάμεσα στα πάδια της, κουνώντας το μαλακά, πάνω κάτω. Άρχισε τώρα ν΄ανασαίνει πιο βαθιά, λες και χανόταν σε μια ζάλη. Ένοιωσε το κορμί της σα φτερό, χωρίς καθόλου βάρος, έτοιμο να πετάξει. Πραγματικά, περνώντας μέσα απ΄το φεγγίτη ανάλαφρα, βγήκε στον αέρα. Είχε πανσέληνο και την τραβούσε σα μαγνήτης. Καβάλα στη σφουγγαρίστρα αρμένιζε ψηλά, πάνω από τις ρεκλάμες και τα φώτα της πόλης. Ανέβαινε συνέχεια, ακολουθώντας μιας ακτίνας την τροχιά, ώσπου αντίκρυσε από κοντά το φεγγάρι. Μιαν έρημο απέραντη, στεγνή, γεμάτη τρύπες. Μπροστά σ΄ενα κρατήρα είδε ένα φυλάκιο, κι ένα φαντάρο, σιωπηλό κι ασάλευτο στη σκοπιά του. Σταμάτησε δίπλα του και κάρφωσε τη σφουγγαρίστρα στην άμμο, ανάβοντας φωτιά στην κορυφή με τα κρόσσια της. Κι αυτή, γυμνή όπως ήταν, άρχισε να χορεύει γύρω απ΄τη φλόγα...

16 σχόλια:

aKanonisti είπε...

Ξέχασες... το βασικότερο... την μυρωδιά.....
Γαμώ τον Μπατάιγ μου.....

:-))))

athinovio είπε...

δεν ξέρω αν στο έχω πει αλλά μου αρέσουν πολύ αυτά που γράφεις.

aerostatik είπε...

@ akanonisti
οξύτατη παρατήρηση, επειδή όμως ήμουν αυτόπτης μαρτυς, δε μύριζε καθόλου. Πιστεύω μάλιστα πως αν υπήρχε η έντονη μυρωδιά του χώρου, δε θα συνέβαιναν στην Ουρανία αυτά τα παράξενα...
Υ.Γ. εσύ της Γαλλικής, ΄πες μου το κείμενο του Μπατάιγ που σου θύμισε...

aerostatik είπε...

@ athinovio
μόλις το είπες...

aKanonisti είπε...

Είσαι απαίσιος....
και κακός.....
"της Γαλλικής", ε????
Οκ....
¨η ιστορία του ματιού" ή "η μητέρα μου"...
διάλεξε... βλογερ... του πεζοδρομίου...

Despoina Chatzipavlidou είπε...

θα μπορούσε να είναι χορογραφία !

aerostatik είπε...

@ desapoin3ison4
ακριβώς
το έλεγα στην αρχή ΄ταν το είχα γράψει
σχέδιο για ένα μπαλέτο...

aerostatik είπε...

@ akanonisti
για την ιστορία του ματιού δες την αποψη μου εδώ...
http://pinkboudoire.blogspot.com/2009/04/story-of-eye-georges-bataille.html
τη μητέρα μου δεν την έχω διαβάσει...
δεν είναι όμως η σεξουαλικότητα και η προσ-τυχη διάθεση που χαρακτηρίζουν την ανάρτηση...

aKanonisti είπε...

Στο "Η μητέρα μου" συνδέει τη μυρωδιά των ούρων με τον ερωτισμό...και επειδή διάλεξες τα ουρητήρια ως αφετηρία...
Μου έκανες αυτόν τον συνειρμό...

(Πρόστυχος ο Μπατάιγ???)

:-)))))

Despoina Chatzipavlidou είπε...

κανείς δεν ασχολείται με τις ουρανίες των αποχωρητηρίων ! οι μονες ιστορίες που γράφονται για τα ουρητήρια είναι κάτι gay σικ ιστορίες !

η ιδέα είναι πολύ καλή

aerostatik είπε...

@ akanonisti
προσ-τυχη όχι πρόστυχη, σύμφωνα με την εισαγωγή του Δημητριάδη του μεταφραστή...
Υ.Γ. ξέχασα ότι εσείς της Γαλλικής τα διαβάζετε από το πρωτότυπο...

aerostatik είπε...

@ desapoin3ison4
η ανάρτηση αποτελεί ένα μικρό τμήμα μιας σύνθεσης. Το χορευτικό ξεκινάει αμέσως μετά την αφήγηση που δημοσίευσα...

nelly είπε...

Εχμ... θα κανω το σπασικλακι.
Στο φεγγαρι δεν εχει οξυγονο και ως εκ τουτου φωτια δεν αναβει...

Sanity Loss Era είπε...

Χα, και πριν λιγες μερες εμαθα γιατι οι μαγισες ειχαν σκουποξυλο. Παντως πριν διαβασω το κειμενo, ο τιτλος μου εφερε ενα ανιμεσιον στο μυαλο, να παρτε το

http://www.youtube.com/watch?v=_cHTt8RJJWQ

aerostatik είπε...

@ nelly (σπασικλάκι)
τα κροσσια της σφουγγαρίστρας είναι τα προωθητικά που την έφτασαν στο φεγγάρι...
τα προωθητικά περιέχουν το οξυγόνο στη μάζα τους, συνήθως σε υγρή μορφή...
Υ.Γ. μ΄άρεσεις γιατί γράφεις απροσδ'οκητα και πρωτότυπα σχόλια...

aerostatik είπε...

@ sanity loss era
τι όμορφο animation, και με happy end παρακαλώ, όχι σαν το δικό μου. Πρέπει να σου αποκαλύψω ότι ο φαντάρος δεν έδωσε καθόλου σημασία στο χορό της Ουρανίας...