ΕΞΩΤΙΚΟΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ

Επεσε στα χέρια μου τελευταία ένα CD άπό το ΒΗΜΑ με τίτλο Εξωτικός Τσιτσάνης, που περιέχει όλα τα φευγάτα τραγούδια του , από την Παραγουάη στο Μόντε Κάρλο και από την Αραπιά στα χαρέμια της Σεράχ. Η Γκιουλμπαχάρ όμως διαφέρει. Για προσέξτε λίγο τους στίχους...

.

Γιαραμπίμ το γιαχαμπί,

γιαραμπίμ το γιαχαβάχ

Αχ λουλούδι μου, Γκιουλμπαχάρ

Αράπ-χαβάς, γιαβάς-γιαβάς

Μου το 'χες πει με φιλιά,

σαν σε κρατούσα αγκαλιά

.

Μας θυμίζουν, με την ανάμειξη πολλών γλωσσών στο ίδιο τραγούδι και την επίκληση του θεού των εβραίων και του ισλάμ, την προσπάθεια για τη σύνθεση των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών που ξεκίνησε τον 17° αιώνα από τη Θεσσαλονίκη, τo ενωτικό κίνημα των λαών μέσω της παραισθησιακής λειτουργίας του τραγουδιού και του γλεντιού, που διάρκεσε μέχρι το μεσοπόλεμο. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές που το υποστηρίζουν, θεωρούν ότι το άκουσε ο Τσιτσάνης σε κάποιο μαγαζί στην κατοχική Θεσσαλονίκη και το προσάρμοσε στην έμπνευσή του. Πριν η Θεσσαλονίκη γίνει πόλη των φαντασμάτων...

.

Ο γνωστός σκακιστής Γκάρυ Κασπάρωφ παρατηρεί :

"Για μένα οι πολυεθνικές πόλεις είναι η ανάσα αυτού του κόσμου. Ο κόσμος μας ανασαίνει όταν σε μια πόλη ζουν μαζί συμφιλιωμένοι διάφοροι πολιτισμοί. Αυτό είναι το ζητούμενο για μένα. Να συναντηθούμε. Να συναντηθούν οι πολιτισμοί και να πιουν κσφέ μαζί μιλώντας ο καθένας για το θεό του. Οι ισχυροί φοβούνται όταν τα βρίσκουν μεταξύ τους οι θεοί. Γιατί για τους ισχυρούς οι θεοί υπάρχουν για να χωρίζουν τον κόσμο και όχι για να τον ενώνουν. Και οι ισχυροί θέλουν τον κόσμο χωρισμένο σε χίλια κομμάτια. Έτσι τον εξουσιάζουν καλύτερα. Το Σαράγεβο, όπως και το Μπακού, ήταν οι πόλεις όπου συναντιώνταν και γλεντούσαν οι θεοί. Στο Μπακού, οι Εβραίοι, οι Αρμένιοι, οι Ρώσοι, οι μουσουλμάνοι ζούσαν παρέα. Όπως και στο Σαράγεβο...

Δεν πιστεύω ότι το δράμα στο Σαράγεβο είναι αποτέλεσμα μιας θρησκευτικής σύγκρουσης, μιας σύγκρουσης θεών. Οι ισχυροί δεν ήθελαν ούτε μια εστία πολυεθνοτικής κοινωνίας. Γιατί οι ισχυροί ανά τον κόσμο, από όπου κι αν προέρχονται, είναι φορείς του φασισμού. Και ο κυριώτερος εχθρός του φασισμού είναι οι πολυεθνοτικές κοινωνίες..."

.

Στο Λεξικό των Χαζάρων του Μίλοραντ Πάβιτς διαβάζουμε (μιλάει ένας σατανάς, σύμβολο ρατσιστικής και θρησκευτικής καθαρότητας) :

.

Τα τρία ποτάμια του αρχαίου κόσμου των νεκρών- ο Αχέρων, ο Πληθεγέθων και ο Κωκυτός- ανήκουν σήμερα στους κάτω κόσμους του ισλάμ, του ιουδαϊσμού και του χριστιανισμού. Αυτά κυλάνε διαιρώντας τρεις κολάσεις, τη Σεόλ, τον Αδη και την παγωμένη κόλαση των μουσουλμάνων. Και σ΄αυτό το σύνορο συναντιώνται οι τρεις κόσμοι των νεκρών. Ειναι αυστηρά οριοθετημένοι και τα σύνορα χαράχτηκαν ανάμεσα τους με σιδερένιο άροτρο και δεν επιτρέπεται σε κανέναν να τα περάσει...

Θεωρείστε το αυτό ως μεγάλη, ύψιστη προειδοποίηση. Καμμιά σχέση με δουλειές όπου ανακατεύονται οι τρεις κόσμοι, το ισλάμ, ο χριστιανισμός ή ο ιουδαϊσμός εδώ στο φως της ημέρας. Για να μην έχουμε μπερδέματα με τους κάτω κόσμους τους . Αυτοί που μισούνται μεταξύ τους για θρησκευτικά θέμαα είναι κατά βάθος ίδιοι. Αυτοί όμως που διαφέρουν και η διαφορά δεν τους χαλάει τον ύπνο αλλά θέλουν να γνωριστούν και να τα βρουν μεταξύ τους γιατί δεν τους εμποδίζουν οι διαφορές, είναι οι χειρότεροι εχθροί μας και θα τους εξοντώσουμε και οι τρεις μαζί ενωμένοι...

.

Ξέφυγα κι εγώ τελείως, σε πτήσεις εξωτικές...

Ο Κεραμεικός δεν είναι μακριά...

Ας ξαναγυρίσω στην πραγματικότητα ν΄ακούσω τη Ζαϊρα και τη Φαρίντα...

Μ΄αυτές το CD τελειώνει...