Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

ΕΞΩΤΙΚΟΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ

Επεσε στα χέρια μου τελευταία ένα CD άπό το ΒΗΜΑ με τίτλο Εξωτικός Τσιτσάνης, που περιέχει όλα τα φευγάτα τραγούδια του , από την Παραγουάη στο Μόντε Κάρλο και από την Αραπιά στα χαρέμια της Σεράχ. Η Γκιουλμπαχάρ όμως διαφέρει. Για προσέξτε λίγο τους στίχους...
.
Γιαραμπίμ το γιαχαμπί,
γιαραμπίμ το γιαχαβάχ
Αχ λουλούδι μου, Γκιουλμπαχάρ
Αράπ-χαβάς, γιαβάς-γιαβάς
Μου το 'χες πει με φιλιά,
σαν σε κρατούσα αγκαλιά
.
Μας θυμίζουν, με την ανάμειξη πολλών γλωσσών στο ίδιο τραγούδι και την επίκληση του θεού των εβραίων και του ισλάμ, την προσπάθεια για τη σύνθεση των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών που ξεκίνησε τον 17° αιώνα από τη Θεσσαλονίκη, τo ενωτικό κίνημα των λαών μέσω της παραισθησιακής λειτουργίας του τραγουδιού και του γλεντιού, που διάρκεσε μέχρι το μεσοπόλεμο. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές που το υποστηρίζουν, θεωρούν ότι το άκουσε ο Τσιτσάνης σε κάποιο μαγαζί στην κατοχική Θεσσαλονίκη και το προσάρμοσε στην έμπνευσή του. Πριν η Θεσσαλονίκη γίνει πόλη των φαντασμάτων...
.
Ο γνωστός σκακιστής Γκάρυ Κασπάρωφ παρατηρεί :

"Για μένα οι πολυεθνικές πόλεις είναι η ανάσα αυτού του κόσμου. Ο κόσμος μας ανασαίνει όταν σε μια πόλη ζουν μαζί συμφιλιωμένοι διάφοροι πολιτισμοί. Αυτό είναι το ζητούμενο για μένα. Να συναντηθούμε. Να συναντηθούν οι πολιτισμοί και να πιουν κσφέ μαζί μιλώντας ο καθένας για το θεό του. Οι ισχυροί φοβούνται όταν τα βρίσκουν μεταξύ τους οι θεοί. Γιατί για τους ισχυρούς οι θεοί υπάρχουν για να χωρίζουν τον κόσμο και όχι για να τον ενώνουν. Και οι ισχυροί θέλουν τον κόσμο χωρισμένο σε χίλια κομμάτια. Έτσι τον εξουσιάζουν καλύτερα. Το Σαράγεβο, όπως και το Μπακού, ήταν οι πόλεις όπου συναντιώνταν και γλεντούσαν οι θεοί. Στο Μπακού, οι Εβραίοι, οι Αρμένιοι, οι Ρώσοι, οι μουσουλμάνοι ζούσαν παρέα. Όπως και στο Σαράγεβο...

Δεν πιστεύω ότι το δράμα στο Σαράγεβο είναι αποτέλεσμα μιας θρησκευτικής σύγκρουσης, μιας σύγκρουσης θεών. Οι ισχυροί δεν ήθελαν ούτε μια εστία πολυεθνοτικής κοινωνίας. Γιατί οι ισχυροί ανά τον κόσμο, από όπου κι αν προέρχονται, είναι φορείς του φασισμού. Και ο κυριώτερος εχθρός του φασισμού είναι οι πολυεθνοτικές κοινωνίες..."
.
Στο Λεξικό των Χαζάρων του Μίλοραντ Πάβιτς διαβάζουμε (μιλάει ένας σατανάς, σύμβολο ρατσιστικής και θρησκευτικής καθαρότητας) :
.
Τα τρία ποτάμια του αρχαίου κόσμου των νεκρών- ο Αχέρων, ο Πληθεγέθων και ο Κωκυτός- ανήκουν σήμερα στους κάτω κόσμους του ισλάμ, του ιουδαϊσμού και του χριστιανισμού. Αυτά κυλάνε διαιρώντας τρεις κολάσεις, τη Σεόλ, τον Αδη και την παγωμένη κόλαση των μουσουλμάνων. Και σ΄αυτό το σύνορο συναντιώνται οι τρεις κόσμοι των νεκρών. Ειναι αυστηρά οριοθετημένοι και τα σύνορα χαράχτηκαν ανάμεσα τους με σιδερένιο άροτρο και δεν επιτρέπεται σε κανέναν να τα περάσει...
Θεωρείστε το αυτό ως μεγάλη, ύψιστη προειδοποίηση. Καμμιά σχέση με δουλειές όπου ανακατεύονται οι τρεις κόσμοι, το ισλάμ, ο χριστιανισμός ή ο ιουδαϊσμός εδώ στο φως της ημέρας. Για να μην έχουμε μπερδέματα με τους κάτω κόσμους τους . Αυτοί που μισούνται μεταξύ τους για θρησκευτικά θέμαα είναι κατά βάθος ίδιοι. Αυτοί όμως που διαφέρουν και η διαφορά δεν τους χαλάει τον ύπνο αλλά θέλουν να γνωριστούν και να τα βρουν μεταξύ τους γιατί δεν τους εμποδίζουν οι διαφορές, είναι οι χειρότεροι εχθροί μας και θα τους εξοντώσουμε και οι τρεις μαζί ενωμένοι...
.
Ξέφυγα κι εγώ τελείως, σε πτήσεις εξωτικές...
Ο Κεραμεικός δεν είναι μακριά...
Ας ξαναγυρίσω στην πραγματικότητα ν΄ακούσω τη Ζαϊρα και τη Φαρίντα...
Μ΄αυτές το CD τελειώνει...

8 σχόλια:

Sanity Loss Era είπε...

Αν κρινω απο τα αποτελεσματα των "συναντησεων" αυτων, μπορω να πω οτι οι ισχυροι πετυχαινουν οσο παει και πιο πολυ το σκοπο τους.

aerostatik είπε...

@ sanity loss era
ακριβώς αυτό είναι και το πνεύμα της ανάρτησης...

aKanonisti είπε...

Ενα από τα πράγματα που με μαγεύουν στην Αθήνα.. είναι ότι βλέπεις μέσα στο μετρό... όλες τις φυλές του κόσμου....
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα απο τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες...
Ομορφο και από άποψη αισθητικής...
όμορφο και από άποψη ελευθερίας..
Ουσιαστικά ταξιδεύεις σε ξένα μέρη... όταν δέχεσαι ακόμα και ένα τόσο δα μικρό ερέθισμα...
Και αυτό το λατρεύω...
Δυστυχώς αυτήν την ομορφιά... την έχασε η πόλη μου... με τους κάφρους που εκτοπίσανε κάθετι διαφορετικό....και μαζί του εκτοπίσανε το ταξίδι...

Καλή εβδομάδα...
جيد الاسبوع
Добра седмица
Bonne semaine
שבוע טוב

Ανώνυμος είπε...

multi-culture ποστ και διάθεση σήμερα???
λοιπον μου ήρθε ένα βιβλίο στο μυαλό που είχε πέσει στα χέρια μου πριν 2-3 χρόνια.... δεν λέει και πολλά αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι έχει γραφεί από Ισραηλίτισσα που ζει πλεον στην Αμερική και το περιεχόμενό του είναι ανατολίτικο σαν παραμύθι...."ΤΟ ΧΑΡΕΜΙ" της Ντόρα Λεβι Μοσάνεν , εκδόσεις Λιβάνη...

----
μια Κυριακή δεν πρόλαβα σστο Βήμα στο περίπτερο και είχε Τσιτσάνη, γαμώτο....

aerostatik είπε...

@ akanonisti
ήμουν στην πόλη σου προχθές...

aerostatik είπε...

@ κασταλια
δεν το ξέρω το βιβλίο, θα το αναζητήσω...

Χριστίνα είπε...

Απόλαυσα, πραγματικά, το κλίμα αυτής της ανάρτησης...κάτι ο Τσιτσάνης, κάτι ο Κασπάρωφ, κάτι ο φωτεινός σατανάς...
Πραγματικά, αυτό μέχρι τώρα κάνουν οι ισχυροί...καλλιεργούν την χωριστικότητα, άρα τον θάνατο και την κόλαση...
Αυτή ήταν η μέχρι τώρα παλαιά τάξη πραγμάτων...
Τώρα, όμως, βρισκόμαστε στο κατώφλι ενός κβαντικού άλματος...μεγάλες αλλαγές και ανατροπές..
Θα με ρωτήσεις που τις βλέπω;
Τις βλέπω κατ' αρχάς στον εαυτό μου...

aerostatik είπε...

@ christina
νομίζω ότι η ανάρτηση αυτή συνεχίζει το σχόλιο μου σε σένα από την προηγούμενη, σχετικά με τους θεούς των ιστολογίων μας...
Υ.Γ. έχεις και το χάρισμα της προφητείας διαπιστώνω...