Εμβαθύνοντας λίγο στο νόημα της φράσης, εύκολα συμπεραίνουμε, πως μόνον όταν κανείς συντρίψει τα φράγματα και τους τοίχους που τον περιορίζουν και τα εκσφενδονίσει σ΄αυτούς που τον αλλοτριώνουν, τότε θα καταφέρει ν΄ανακαλύψει το αυθεντικό, ότι κι αν αυτό σημαίνει για τον καθένα. Μια πραγματικά ποιητική μεταφορά, που έγινε πολιτικό σύνθημα. Άλλωστε αυτό ακριβώς δεν περιέγραφε ένα άλλο σύνθημα :"La poesie est dans la rue", "Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους"
Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να κατανοήσω τη μοναδικότητα του Μάη του 68. Ηταν τελικά μια πολιτιστική εξέγερση ενάντια σ΄αυτά που καταπιέζουν την καθημερινή ζωή και τη δημιουργικότητα, μεταμφιεσμένη σε πολιτική επανάσταση. Δεν υπήρχαν επι της ουσίας οικονομικά αιτήματα, γιατί απλά οι εξεγερμένοι δεν πεινούσαν. Πάλευαν για να ξεφύγουν από μια κοινωνία που το αντάλλαγμα για να μην πεθάνεις από πείνα είχε σαν αποτέλεσμα να αργοπεθαίνεις από πλήξη. Για να το εκφράσω μ΄ένα σύνθημα "Μετάβαση από τα στοιχειώδη, στα ουσιώδη". Κάτι που είχε νόημα μόνο σε οικονομικά και πολιτιστικά αναπτυγμένες κοινωνίες, όπως η Δυτική Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Γιατί στον υπόλοιπο κόσμο, τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα παρέμεναν...
Στο Βιετναμ πυρπόλησαν το ρύζι
Στη Σαϊγκόν δεν μπόραγες να ζήσεις
δε σου΄φτανε ο αέρας για να ζήσεις...
Δ.ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
17 σχόλια:
"Oι άσκημες μέρες θα τελειώσουν" έλεγαν και οι καταστασιακοί,μια 20ετία πριν τον μάη του 68 στο ίδιο πάνω κάτω πλαίσιο θέλοντας να συνδέσουν την εφαρμογή της τέχνης σε μια καινούρια κοινωνική πραγματικότητα.
Οι άσκημες μέρες δεν τέλειωσαν και δεν τις βλέπω και να τελειώνουν...
για τους καταστασιακούς θα αναφερθώ σε επόμενη ανάρτηση.
μήπως μια σύνδεση της τέχνης με την καθημερινή ζωή είναι η μπλογκόσφαιρα ?
Καλημέρα αέρο :)
Πολύ ωραίο αφιέρωμα.
Δεν έζησα τίποτα από τις επαναστάσεις, παρά μόνο μέσα από αφηγήσεις του πατέρα μου...σύντομα όμως όπως πάει η κατάσταση, θα επαναληφθεί η ιστορία. Μια αρχή έγινε πάλι από το Παρίσι πρόσφατα. Οι Γάλλοι μάλλον δεν έχουν εγκαταλήψει τις προσπάθιες να βρουν τη θάλασσα κάτω από το πλακόστρωτο...το θέμα είναι εμείς οι υπόλοιποι πότε θα αρχίσουμε να ψάχνουμε;
Φοβάμαι ότι 40 χρόνια μετά, η παραλία δεν είναι πια κάτω απο πλακόστρωτα, αλλά απο μπετόν.
Συνεπώς η επόμενη επανάσταση θα γίνει με κομπρεσέρ.
:)
manetarius
δεν ξέρω αν μπορεί να ξαναγίνει κάτι τετοιο, γιατί ξαναγυρίσαμε στα στοιχειώδη...
nomad
πάρε το κομπρεσέρ να βγούμε στους δρόμους...
πάρα πολύ ωραίο post!
eikastika yperoxo!
xxxxm
καλημερα aerostatik. Να θυμηθούμε ότι πρν από πολλά πολλά χρονια υπήρχαν και κάποιοι άλλοι στην ελλάδα (οικοδόμοι π.χ.) που όταν κατεβαιναν σε διαδήλωση (όχι από πλήξη φυσικά), κρατούσαν κάτι λοστάρια, και ξήλωναν κάτι πεζοδρόμια και πλάκες μετα συγχωρήσεως ..Νααααα.
@ miamiam
με συγκινεί η οπτική σου
@ cynical
για το περιστατικό που γράφεις, πες μου με στοιχεία και αποδείξεις πότε συνέβη για τελευταία φορά στην Ελλάδα και ότι λεπττομέρειες θυμάσαι...
Αν έχεις διάθεση και χρόνο, υπάρχει blog-game , περί ιδιόγραφης ανάρτησης.
Την καλησπέρα μου!!
φοβάμαι ότι αν συμμετάσχω, δε θα καταλάβει κανεις τίποτα, γιατί δεν κάνω καλά γράμματα, άσε που καραδοκούν οι αναλυτές γραφικού χαρακτήρα της αστυνομίας...
Όπως σου έλεγα το μεσημέρι πίνοντας τον παγωμένο καφέ μας...τα στοιχειώδη είναι ίδια γιά όλους τους ανθρώπους, τα ουσιώδη όμως πολύ διαφορετικά...
κι όμως η εξέγερση ένωσε τα διαφορετικά ουσιώδη, δεν τα ισοπέδωσε...
ευτυχώς (?)
που υπάρχουν
οι μνήμες
για να υποδεικνύουν
όνειρα ...απραγματοποίητα
την καλησπέρα μου(?)
μάλλον καλημέρα...
:)
maria r.,
με τιμά η επίσκεψη σου.
Γιατί απραγματοποίητα,
τα περισσότερα κοινωνικά ζητήματα του Μάη έχουν σχεδόν αφομοιωθεί στη ζωή μας
Δημοσίευση σχολίου