Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

RAOUL VANEIGEM 5

Με το παραπάνω απόσπασμα αρχίζει η εισαγωγή του βιβλίου του Raoul Vaneigem "Η επανάσταση της καθημερινής ζωής " εκδόσεις Ακμων. Μπορεί κανείς να το διαβάσει ολόκληρο στα αγγλικά εδώ και στα γαλλικά εδώ, βρίσκοντας ταυτόχρονα και μια σύντομη βιογραφία του συγγραφέα.

Άλλαξα βέβαια μία λέξη, αντικατέστησα το βιβλίο με blog, για να περάσω άμμεσα στη δική μου προσπάθεια παρουσίασης κάποιων αποσπασμάτων του βιβλίου στις προηγούμενες αναρτήσεις Raoul Vaneigem 1,2, 3, 4. Χρησιμοποιώντας μια συνηθισμένη τεχνική της εποχής, έβαλα τα κείμενα στα συνεφάκια σύγχρονων εικονογραφημένων ιστοριών (graphic novels), αποσπώντας τες από το παραδοσιακό τους πλαίσιο αφήγησης. Επιχείρησα να δημιουργήσω μια εντύπωση ξαφνιάσματος στον ανυποψίαστο αναγνώστη, συνδιάζοντας κείμενο και εικόνα. Το είδα σαν παιχνίδι και ομολογώ ότι παρασύρθηκα και με συνάρπασε.
Κάποια αυθεντικά παραδείγματα αυτής της επικοινωνιακής τεχνικής έχω συλλέξει και τα ανέβασα στην ανάρτηση για ενημέρωση και σύγκριση. Για καλύτερη ανάγνωση σας προτείνω να μεγενθύνετε τις εικόνες.


Ο στόχος μου ήταν απλός. Αναγνωρίζοντας τη συμβολή των απόψεων του συγγραφέα αλλά και των άλλων μελών της καταστασιακής διεθνούς στα γεγονότα του Μάη του 68, πρότεινα μια κατεύθυνση για την κατανόησή τους. Ξεπερνώντας την αμηχανία των παραδοσιακών πολιτικών αναλύσεων.
Δεν πιστεύω πως πέτυχα πολλά πράγματα.
Από τις αντιδράσεις και το μούδιασμα των επισκεπτών - αναγνωστών(?), διαπίστωσα ότι ο προβληματισμός αυτός δεν είναι ακόμα προσιτός, και ίσως παραμένει σε πρώτη επαφή ακατανόητος. Παρότι πρόκειται για μια ριζοσπαστική θεωρία που αναπτύχθηκε παράλληλα με την πρακτική της εκδοχή και δεν έγινε ποτέ ιδεολογία.

Και ενώ γράφω την ανάρτηση, από το ραδιόφωνο ακούγεται το τραγούδι με τον Peter Gabriel και τη Laurie Anderson
αφιερωμένο στον Raoul ...

...flying birds
excellent birds
watch them fly,
there they go
long words
excellent words
I can hear them now
pictures of people,
rising up
pictures of people,
falling down
I see pictures of people
they're standing on their heads...

10 σχόλια:

Xavier είπε...

Κάτι πέτυχες. Πίστεψέ με.

aerostatik είπε...

xavier
μήπως είσαι ο μόνος ?

Nomad είπε...

Οχι, είμαστε καμποσοι αλλα μας επιασε μια βραχνάδα.

(αχ βρε αερόστατε, ποιό μαη ποιου 68 φίλε μου; Οταν ξερουμε πια τι απεγιναν οι κοκκινοι ντανιδες και πως εξαργυρώθηκαν οι επαναστατικές υποθήκες; Μην απορείς που κανείς δεν ενδιαφερεται πια, δε φταίς εσύ)

:)

aerostatik είπε...

μήπως πλέον το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η νοσταλγία της εξέγερσης ?

Xavier είπε...

Οι άνθρωποι ξεπουλιούνται. Οι ιδέες μένουν. Σωστά;

cynical είπε...

Aerostatik, καλημέρα. Το εξεγερμένο υποκείμενο του 68 το διαδέχτηκε το ναρκισσευόμενο υποκείμενο του 2008.

aerostatik είπε...

@ xavier
ορισμένοι δεν ξεπουλήθηκαν, όπως ο Rene Riesel, πρόεδρος της επιτροπής κατάληψης της Σορβόννης, μέλος των Λυσσασμένων και μετά της καταστασιακής Διεθνούς. Πόσοι ξέρουν ότι προτίμησε να μείνει στη φυλακή περίπου ένα χρόνο το 2006, επειδή αρνήθηκε να ζητήσει χάρη και επιείκια από το δικαστήριο, μετά τη σύλληψη του σε διαδήλωση ενάντια στα μεταλλαγμένα ?
Η ριζοσπαστική θεωρία δεν ξεπουλήθηκε, γιατί δεν είχε εύκολη εκφορά και ανάγνωση, περιμένει τους νέους εξεγερμένους να την βιώσουν πρακτικά...

aerostatik είπε...

@ cynical
αρχίζεις να συλλαβίζεις τη ριζοσπαστική φρασεολογία...
προσπάθησε μια πιο πυκνή φράση π.χ. η άρνηση της δύναμης οδηγεί στο δυνάμωμα της άρνησης...

λολιτα είπε...

καλημερα
αεροστατουλινι θελω πτηση πανω απο την αθηνα...

aerostatik είπε...

λολιτα ανέβα να φύγουμε παρέα με excellent birds...