Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ' όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.
Πολλές φορές αισθάνομαι ότι δεν είμαι τίποτα περισσότερο, από το βαρετό ανθρωπάκο που περιγράφει παραπάνω ο Wolf Biermman. Εναν ολόκληρο μήνα ασχολούμαι με γεγονότα που δεν έζησα, δε συμμετείχα και δεν έχω ακόμα κατανοήσει. Χρησιμοποιώντας υλικό άλλων ανθρώπων, στοχαστών και καλιτεχνών, έστησα παραλλαγές στο ίδιο θέμα για να κάλύψω την προσωπική μου αδυναμία. Ακόμα και σαν παιχνίδι να το δει κανείς, η γοητεία παραμένει. Γοητεία και νοσταλγία του ανέφικτου ?
"Όλα είναι δυνατά" , έλεγαν οι Γάλλοι εργάτες μέσα στα εργοστάσια που είχαν καταλάβει. Οι ηγέτες των αριστεριστών δεν πίστευαν στα μάτια τους μ΄αυτά που έβλεπαν να συμβαίνουν. Ξεπερνούσαν και την πιο αισιόδοξη φαντασία τους.
Πως να εξηγήσει κανείς την επιστροφή στη ρουτίνα και την καθημερινότητα ?
Αμηχανία για την επόμενη μέρα ?
Τρόμο μπροστά στην ελευθερία χωρίς όρια ?
Φυσική και ψυχολογική κόπωση ?
Η εξέγερση θέλει δύναμη να την αντέξεις. Μοιάζει με τον κεραυνοβόλο έρωτα, που έχει τεράστια ένταση και μικρή διάρκεια. Ξανά μια ποιητική παρομείωση, μια φιλολογική ερμηνεία της ιστορίας...
Κι ένα ακόμα τραγούδι για το τέλος, ότι παραμένει ζωντανό και μας αγγίζει...
Βάλε φωτιά σ΄ότι σε καίει σ' ό,τι σου τρωει τη ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή
Βαλε φωτιά σ' ότι σε καιει σ' ότι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί...
ΤΡΥΠΕΣ
26 σχόλια:
Καμια φορα δανειζομαστε για λιγο πραγματα αλλων για να καλυψουμε δικα μας κενα . Και ειναι καλο το οτι αναφερουμε τους "αλλους" και δεν τα παρουσιαζουμε σαν δικα μας ...
Ασχετο
Είσαι στην κατάλληλη ηλικία ν' αρχίσεις τη νοσταλγία. Δε θέλω, όμως, μεμψιμοιρία, αποκλειόταν να τα κάνουμε όλα τα μεγάλα και τρανά (μεταξύ μας, μια τρύπα στο νερό κάναμε). Δεν είναι λόγος να μετανοιώνουμε, απλώς προσπάθησε να κάνεις τον περίγυρό σου λίγο καλύτερο. Αν το κάνουν πολλοί, ίσως βγούμε από το λάκο με τα σκατά που έχουμε πέσει. Διαφορετικά, τι να γίνει, θα μάθουμε και κολύμπι εν ρευστώ.
To δυσκολο ειναι να ζει κανεις με τη φωτια..
Κι οσο για το αν υπαρχει κατι ακομη.. επαψα πια να το πιστευω..
Οτι εζησα εζησα. Οτι πιστεψα πιστεψα..
Καλημερα Αεροστατε
@ lory
δεν έχω πρόβλημα να κλέψω υλικό των άλλων, το έχω κάνει συχνά και θα το ξανακάνω, όταν όμως αναφέρω τις πηγές θέλω να προτρέψω τους αναγνώστες μου να τις ψάξουν λίγο περισσότερο...
@ spyros vlahos
είσαι ώριμος αλλά δεν απαντάς στο ερώτημά μου ....
@ μαρια νικολάου
η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει...
(από τον ίδιο δίσκο με το τραγούδι της εισαγωγής)
Αερόστατε αυτό που εσύ αποκαλείς ελευθερία... εγώ το λέω οχλοκρατία...
Η ελευθερία είναι γιά λίγους και συνοδεύεται από σιδερένια πειθαρχία...
Καλημερα και καλο μήνα. Οι εξεγερμενοι του Μαη, αεροστατικ, χορτασμενα παιδια απο ευμαρεια και καταναλωτικά αγαθα, εγιναν κατοπιν οι καλυτεροι φορεις των εξελιξεων του καπιταλισμου στη σημερινη του μορφη. Οι αριστεριστες ηταν η μειοψηφια αυτοι που θα μπορούσαν να ειχαν καποια πολιτικη προταση. Οι υπολοιποι διασπασανε το κινημα σε επι μερους μονοθεματικα κινηματα, των οποιων τα αιτηματα δεν υπηρχε κανενα προβλημα να ενσωματωθουν στο υπαρχον συστημα και να ικανοποιηθούν.
Οχι οτι η ολη η ιστορια δεν ηταν υπεροχη που συνεβη. Αλλα δεν υπηρχε και περιπτωση να δωσει και πολλά.
Μα ακομα το συζητάμε.
Μα ακομα το ονειρευομαστε.
Μα ακομα το συντηρουμε.
Ιδιαίτερα όσοι δεν το ζησαμε.
Πετυχε Αεροστατο μου.
Αλλά σσσσσσσσσσ, μην μιλάς δυνατα, τα όνειρα ...κοιμουνται.
Μεγάλωσα, ωρίμασα, κουράστηκα.
Μόνο μικρές κινήσεις μπορώ να κάνω τώρα.
@ sun w knight
δυστυχώς για σένα, η ελευθερία είναι ιός που προσβάλει τους ανθρώπους και δεν υπάρχει εμβόλιο ούτε φάρμακο...
@ cynical
ο χορτάτος πλήττει...
@ κατερίνα
σσσσσσ μη μας ακούσουνε...
@ spyros vlahos
μικρές προσεκτικές κινήσεις...
Κούραση νομίζω πάνω απ' όλα...
...και αμηχανία, ναι, περισσότερο αμηχανία παρά φόβος.
Η έξοδος από την πεπατημένη δεν αντέχεται εύκολα. Αν δεν υπάρχει δρόμος έξω σου, πρέπει να μπορείς να βρεις το δρόμο μέσα σου - κι αυτό δεν το μπορεί ο καθένας.
μια γλυκιά ανατριχίλα είναι ο φόβος προς το άγνωστο και το ανεξερεύνητο...
...τα όρια όμως είναι εκεί και ζητούν να πάνε λίγο παραπέρα...
φιλιά βρόχινα...
Δεν το ξερουμε αυτο..
Γιατι η ωραιοτερη μπορει να ναι και η πιο επικίνδυνη..
Καλημερα και καλη βδομαδα
@ αόρατη μελάνη
μ΄αρέσει η γνώμη σου, συγκροτημένη και λογική...
@ νεράιδα της βροχής
τη νοιώθω και γω συχνά αυτή την ανατριχίλα...
σε καταλαβαίνω...
@ μαρία νικολάου
αν δεν υπάρχει και κάποιος κίνδυνος το πράγμα χάνει τη γοητεία του...
Ταμ ταμ ταμ οσο και να κλεψεις ταμ παντα θα ξερεις πως δεν ηταν δικο σου ταμ ταμ !
Και δεν αναφερομαι στα "δικα" μας ταμ ταμ
Η "αόρατη μελάνη" έχει δίκιο παρ' όλο που θα κατηγορηθούμε για μεταφυσικοί.
"Ο καθείς και τα όπλα του, είπε" Ελύτης
Δειλια. Απλα.
@ lory
ταμ ταμ όλα δικά μας είναι ταμ
@ sanity loss era
μ΄εντυπωσιάζει η σιγουριά σου.
δε λύνεις τους δεσμούς, τους κόβεις με τη μία...
Και εγώ κάπως έτσι αισθάνομαι @aerostatik
Δημοσίευση σχολίου