...όταν χάνεται ένα στήθος
μια παλάμη μένει ορφανή...
Γράφω άμεσα γιατί σε ορισμένα πράγματα δε χρειάζεται δεύτερο κοίταγμα.
Περνάς από την υποψία στη βεβαιότητα πολύ γρήγορα, δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο.
Από την είσοδο στο χειρουργείο και την ταχεία βιοψία έως τη βασανιστική αναμονή της ιστολογικής εξέτασης τίποτα πια δεν είναι όπως πριν. (τι περίεργη υπόγεια λεκτική σχέση κι αυτή με τα blog).
Και όταν η διάγνωση δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας, πρέπει ν΄αφήσεις στην άκρη τις αυταπάτες σου, ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στους άλλους, ότι για σένα ειδικά μπορεί να γίνει μια εξαίρεση, κάτι σαν θαύμα...
Και ξεκινάει η χημειοθεραπεία, φοβάσαι στην αρχή την αναπόφευκτη τριχόπτωση και σκέπτεσαι να ψάξεις για περούκα, δεν ήθελες μαντήλι στο κεφάλι, ξεχνάς επίτηδες ότι θα χάσεις τρίχες απ΄όλο σου το σώμα...
Η ζάλη δε σ΄απασχολεί, ούτε το στομάχι που ανακατεύεται κάποιες φορές...
Στο δρόμο για μια κρίσιμη πενταετία....
12 σχόλια:
Tόσο ακριβώς λένε πως κρατάει, μία κρίσιμη πενταετία, αυτό για το οποίο
κάποιοι προσπάθησαν να είναι η εξαίρεση.
Όμως ευτυχώς που υπάρχουν στιγμές που γράφουμε άμεσα
Ευτυχώς που κάποιοι διαφορετικοί από τους πρώτους λένε ιδέα σου είναι και αν δεν είναι 5 μήνες κρατάει... η χημειοθεραπεία
τι σημασία έχει αν ψεύδονται...
Ελπίζω να υπάρχει η επιβεβαίωση του κανόνα, που είναι η εξαίρεση!!
Πάντα υπάρχει το περιθώριο ιατρικού λάθους
μίας άλλης γνώμης,
μίας καλο-ήθειας έστω...
Θα μακρυγορούσα :} αλλά παύω εδώ...
Πάντα ουδείς δεν ετελείωσε προτού όσα ονειρευότανε να τα προφτάσει.
Γλυκιά καλημέρα, όλα να έρχονται καλά!
Όταν χάνεται ένα στήθος, μια παλάμη έχει να χαϊδέψει ένα κεφάλι, έναν άνθρωπο.
Συμφωνώ με τον περαστικό!!!!!!
Περαστικά ναναι...τα άσχημα σε όλο τον κόσμο....xxxm.
πολύ επώδυνο..
Να περάσει και να φύγει, μέσα από τη καρδιά μου στο λέω!
Η παλάμη γεμίζει με ένα πρόσωπο...
ΜΗ φοβάσαι.
να είσαι δυνατή
ευτυχως ειναι πλεον απο τις μορφες καρκινου που αντιμετωπιζονται...τι λενε οι monty pythons?always look at the bright side of life!
πι ες.η φωτο μου μυριζει μοναστηρακι...
Όλα για τη γραφή, το λόγο, πρώτιστα τον ελληνικό αλλά και σε άλλες γλώσσες ας εκφραζόμαστε και να διεθνοποιούμε τη σκέψη την ελληνική.
Η σκέψη κι η καλλιτεχνία, σε όποια γλώσσα κι αν αποδοθούν, με οποιαδήποτε τεχνοτροπία, είν' το ένα και το αυτό.
Η φιλοσοφία θέλει οπαδούς κι ακροατές. Ας κάνουμε το διαδύκτιο ένα χώρο που να ενώνει το βαθυστόχαστο λόγο, εδώ που δεν υπάρχουμε εμείς ως οντότητες.
Σ' αυτό το χώρο δεν είθισται, ούτε και μπορούμε να είμαστε εγωτιστές και κενόδοξοι. Εδώ που είμαστε παρά μια ψηφιακή απεικόνιση του ίδιου μας του είναι.
Με όπλο το λόγο και την εικόνα, εγώ προτάσσω την ποίηση σαν όπλο μου. Να πολεμήσω στο πλάι σας θέλω, κι αν η διάλεκτός μου ειν' κυπριακή, την αρχαία και τη νέα ελληνική διδάκτηκα.
Θα ήθελα να γράφω, όσο μπορώ, πιο κοντά στο αμιγή λόγο τον ελληνικό, αφαιρώντας κάθε λογής ξενόφερτα στοιχεία και τρόπους σκέψης και έκφρασης. Όσο μπορώ.
Σας καλούμε να προτάξετε κι εσείς ό,τι ασκείτε ως τέχνη για να υπεραμυνθούμε την ελληνικότητα μπροστά στην απειλή της παγκοσμιοποίησης του λεκτικού διαδυκτίου.
Πίνακες, στίχους, ποιήματα, δοκίμια, ιστορίες, απόψεις. Ό,τι έχει ο καθένας ως όπλο.
Σας καλούμε να κράζετε σε όλα τα μπλογκς σε όλους τους φίλους σας την αγάπη σας για το λόγο τον ελληνικό γράφοντας αμιγώς ελληνικά. Όσο μπορείτε.
θέλω να σας ευχαριστήσω όλους μ΄ένα παλιό τραγούδι της Μπέλου
(στίχοι Βαγγέλη Γκούφα)
βύζαξες φίδι ενιά μηνών
τον ίδιο πόνο σου πονώ
κι όπως τον βλέπουν οι ουρανοί
διαλέγεις την υπομονή...
Για να τον τρέξει κάποιος τον Μαραθώνειο ανάμεσα στα άλλα χρειάζεται 1) οικονομία δυνάμεων, 2) στρατηγική για το μοίρασμα των δυνάμεων και για τις επόμενες κινήσεις και 3) πληροφόρηση για την κατάσταση του δρόμου. Κανένας δεν τρέχει στα τυφλά.
Πολλοί τον έχουν τερματήσει αυτό το δρόμο.
Και ΄γω τον ξέρω πολύ καλά.
@ cynical μεγάλη ανακούφιση το σχόλιο σου...
Δημοσίευση σχολίου