Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

ΕΔΩ ...

Ηταν η πρώτη μου επαφή με τις Τρύπες, είκοσι χρόνια πρίν. Αυτό ακριβώς το τραγούδι.  Από τις πρώτες νότες της κιθάρας ένοιωσα πως είμουν μέσα του, πως έβγαινε αυτό από μένα, τόση ταύτιση. Οσο για τους στίχους τι να πω. Τελείως διαφορετικό το κλίμα, πολύ μακριά από το πνεύμα της εποχής με το κυνήγι του πλούτου, της κατανάλωσης και της καλής ζωής.
Σήμερα όμως που το ξανακούω και βλέπω το βιντεοκλιπ, νομίζω πως περιγράφει τέλεια το αδιέξοδο και την κατάρρευση που μας περιβάλλει. Σώθηκαν οι κατάρες, τέλειωσαν οι ευχές, άνθρωποι με καρδιές δανεικές γυρίζουνε στους δρόμους σα σκιάχτρα, πραγματικά ναυάγια. Οι μέρες τους είναι πεθαμένες πριν καλά καλά γεννηθούν, κι οι νύχτες τους χωρίς άγριες γιορτές. Τοπίο καταστροφής κι ερήμωσης...
 Παρασύρομαι  κι εγώ από την κατάθλιψη και τις προφητικές εικόνες , όμως
ΕΔΩ
η θλίψη δεν κερδίζει ποτέ...


2 σχόλια:

akrat είπε...

αχ

πέρασαν 20 χρόνια ε???


πάντως έγραψαν...

κανείς δεν κάνει μουσική χωρίς στο υπο-συνειδητό του να μην τους έχει φάτσα μπαστούνι

aerostatik είπε...

νομίζω πως το τραγούδι αυτό είναι τελείως προφητικό για σήμερα...