ΕΦΟΡΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Εκεί λοιπόν που γύριζα την περασμένη Παρασκευή, κουρασμένος και άρρωστος ακόμα από τη δουλειά, βλέπω την κλήση θυροκολλημένη. Επιλέχτηκα για αναπληρωματικό μέλος της εφορευτικής επιτροπής στις εκλογές. Διπλό καπέλο, γιατί όπως ξέρετε θα γίνουνε σε δύο γύρους. Εκείνο που με προβλημάτισε περισσότερο ήταν ότι το αντιμετωπισα με θετική διάθεση, αποφάσισα δηλαδή να πάω κανονικά.

Νάμαι λοιπόν πρωί πρωί, λίγο πριν τις 7 δηλαδή, στο συγκρότημα του Μαρασλείου, στο εκλογικό τμήμα 1937. Η δικαστική αντιπρόσωπος με υποδέχτηκε σα θεό, γιατί είμουνα ο μοναδικός που εμφανίστηκε. Σε άλλα εννιά δεν εμφανίστηκε ούτε ένας. Να σημειώσω ότι εκτός από αυτήν, υπήρχανε στο εκλογικό τμήμα και δύο γραμματείς, ενώ συνήθως διορίζεται μία. Να σας τονίσω ότι και οι τρεις αμείβονται πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες τους από το ελληνικό Δημόσιο ενώ εγώ συμμετείχα για τη δόξα της Δημοκρατίας. Επίσης οι γραμματείς επιλέγονται αποκλειστικά από τη δικαστική αντιπρόσωπο μεταξύ των συγγενών και φίλων, διαπλοκή της συντεχνίας των δικηγόρων κι εδώ. Τέλως πάντων.

Εγώ λοιπόν ανέλαβα να μοιράζω ψηφοδέλτια και να εξηγώ τον τρόπο σταυροδοσίας. Οχτώ ψηφοδέλτια για το δήμο Αθηναίων και δέκα παρακαλώ για την περιφέρεια Αττικής, δεν είταν εύκολη δουλειά. Το παράξενο της ιστορίας όμως ήταν που χτυπούσαμε πελάτη, συγγνώμη ψηφοφόρο ήθελα να πω, με το τουφέκι. Η αποχή κέρδιζε την πλειοψηφία. Πήρα και τον Περαστικό μερικά τηλέφωνα, για να μάθω τι γίνεται στον Αγιο Παντελεήμονα μήπως και  περάσει λίγο η ώρα.

Ευτυχώς που περνούσαν και κάποιοι εκλογικοί αντιπρόσωποι μερικές φορές, για να δει το μάτι μας άνθρωπο. Μια μητέρα με το παιδάκι της έψαχνε στην τάξη που έγινε εκλογικό τμήμα να βρει το βιβλίο του κανακάρη της που το είχε ξεχάσει, για να διαβάσει το μάθημα της ημέρας. Η μοναδική που μας έκανε παρέα συνέχεια, ήταν μια κυρία τουλάχιστον εβδομήντα χρονών, από τη Λαϊκή Συσπείρωση, λέγε με ΚΚΕ. Είχε δεμένο με επίδεσμο το αριστερό της πόδι και περπατούσε με δυσκολία. Παρ΄όλα αυτά, εκεί, μπάστακας. Μερικές φορές αποκοιμιόταν στην καρέκλα από την κούραση. Αν δε τη λυπόμουνα την κακομοίρα, θα της άρχιζα ιστορίες για  αντικομμουνιστική συνομωσία των υπολοίπων, όταν αυτή έκλεινε τα μάτια. Οι πιο ψαρωμένοι πάντως ήτανε οι νεολαίοι της Χρυσής Αυγής, νόμιμη παράταξη στο δήμο, που μόνον αυτοί, δείχνανε ταυτότητα και διαπίστευση για να μην τους κράξουμε τελείως.

Με τα έτσι και τα αλλιώς και παρά τις προσπάθειές μου να μαζέψω κόσμο, "άλλος στον καλό το δήμαχο εδώ", κλείσαμε τις κάλπες με 122 ψηφοφόρους σε σύνολο 417 εγγεγραμένων. Υπολογίστε μόνοι σας τη συμμετοχή. Βέβαια στους εκλογικούς καταλόγους υπήρχαν κάποιοι γεννηθέντες πριν το 1930, που αν δεν έχουν ήδη αποδημήσει εις Κύριον, δύσκολα θα βγαιναν να ψηφίσουν. Παρέλειψα να σας πω ότι τσιμπήσαμε και μια καλή κοπέλλα που ήρθε να ψηφίσει, είχε οριστεί εφορευτική επιτροπή και μας υποσχέθηκε ότι θα ερχόταν μετά τις εφτά στην καταμέτρηση. Κράτησε το λόγο της για να δικαιωθεί η εκλογική αντιπρόσωπος που επέλεξε την πειθώ, ενώ εγώ επέμενα από την αρχή στην τακτική των απειλών. Εκατσα στην καταμέτρηση των περιφερειακών όπου με πρώτη δύναμη το Σγουρό και δεύτερο τον Κικίλια κατάλαβα πως πέρασε το δίλημμα του ΓΑΠ. Κατά τις εννέα και μετά από 14 συνεχείς ώρες στο καθήκον πήρα το κουρασμένο μου κορμί και τη μικρή μου κόρη που την είχα μαζί μου όλο το διάστημα και επιστρέψαμε σπίτι. Το παιδί στεναχωρήθηκε που φύγαμε νωρίς.

Ραντεβού την άλλη Κυριακή στις επαναληπτικές...

Να μην ξεχάσω, εκλέχτηκε από τον πρωτο γύρο για τέταρτη συνεχόμενη περίοδο δήμαρχος Αστυπάλαιας ο σεμνός και εργατικός Πανορμίτης Κονταράτος...

Γεια σου ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ...