Πολλοί άντρες είναι σκληροί, κάποιοι άλλοι είναι τρυφεροί κι ευάλωτοι. Οι γυναίκες γελάνε μαζί τους, όταν αυτοί καίγονται πραγματικά απ΄την αγάπη. Λένε τη λατρεία τους καψούρα, μιλάνε λαϊκά και πάντα, απέχουν μόνον ένα μόριο πριν απ΄το θάνατο. Πίνουν στα μπαρ χαμένοι στους απαγορευμένους έρωτες, που μένουν ανικανοποίητοι τις περισσότερες φορές . Εναν αλήτη ποιος τον μετράει...
Αυτός όμως,
Θα βρίσκεται για πάντα,
στην αθωότητα
της γειτονιάς
των παιδικών μας χρόνων.
4 σχόλια:
Οφείλω να ομολογήσω ότι εδωσες ένα διαφορετικό point of view.
ημουν ενα κορυδαλιωτικο-νικαιωτικο αλητακι οταν το γελιο της κυριας που εκλεψε την καρδια του αλητη, επαιζα στις αλανες και στους χωματοδρομους στη λαϊκη μου συνοικια με αστερια τον καφαση, τον βοσκοπουλο και τον "πολυ" καζαντζιδη.
η διαφορά του καφάση απο ολους σχεδον τους αλλους ηταν οτι δεν χρειαζοταν να κοιτας στον ουρανο για να τον βρεις, ησουν σιγουρος οτι θα ξεπροβαλει σε λιγο απο τη γωνια του στενου χαμογελωντας και τραγουδωντας.
δε μου αρεσε ποτε το στυλ του, ομως μου αρεσε που στο ακουσμα του "γελα κυρια μου" σαν μυρωδιες αξεχαστες ερχονται στο νου μου οι ασπρόμαυρες αναμνησεις μιας εποχης που με μεγαλωσε και με αναθρεψε...
@ nefeli
καλωσόρισες...
@ panoptis
ακριβώς έτσι...
Δημοσίευση σχολίου