ΜΑΤΑΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Αυτός ο ίδιος κόσμος * αυτός ο κόσμος είναι

           Κύμβαλο κύμβαλο * και μάταιο γέλιο μακρινό!

ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ "ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ"

Αρχές του εικοστού αιώνα στο χωριό Μηλιές του Πηλίου. Απόκριες.  Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ ντύθηκε Μεγαλέξαντρος με σπαθί, κοντάρι και περικεφαλαία. Εκανε και στρατό από μικρά παιδιά, κι αυτά με κοντάρια, σπαθιά και ρούχα Μακεδονίτικα. Από χαρτόνι και χοντρά χαρτιά,όλα όμως ήτανε ζωγραφισμένα με τα καλύτερα του χρώματα.

Ενα από τα παιδιά ήταν και ο Giorgio, γιος του Ιταλού μηχανικού  de Chirico, που κατασκεύαζε τότε το τραίνο μέχρι τις Μηλιές. Ο μικρός ιταλός, γεννημένος στο Βόλο, ζωγράφιζε κιόλας. Μαζί με το Θεόφιλο περνούσαν ώρες ατελείωτες παρατηρώντας το νάρθηκα της εκκλησίας των Ταξιαρχών με τις παράξενες ζωγραφισμένες αγιογραφίες. Και περισσότερο απ΄όλες τον Τροχό του Χρόνου, με τις τέσσερις εποχές και τον Ζωδιακό κύκλο. Που είχε γύρω γύρω τον άνθρωπο εφτά φορές σε όλη τη ζωή του. Και την επιγραφή "Ο ΜΑΤΑΙΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ"

Ο Θεόφιλος λοιπόν ώς Μεγαλέξαντρος πρόσταζε το στρατό του, την πιτσιρικαρία :

-Να παραδώσετε τα όπλα !

-Δεν τα παραδίνουμε. Ελα να πολεμήσεις !

Του απαντούσαν αυτοί, πετούσαν τα κοντάρια τους κατά γης  κι αρχιζαν το Μεγαλέξανδρο-Θεόφιλο στις φάπες, τόσο που κατέβαινε η περικεφαλαία του μέχρι τη μύτη  και δεν τον άφηναν μέχρι να τρέξει να τον βοηθήσει κανένας πονετικός αστυφύλακας...