"Κυρία Εύα, ακουσε ενα τραγουδι από την πατρίδα σου, τη Σινασό της Καππαδοκίας, εκεί που γεννήθηκες πριν από ενενήντα τόσα χρόνια." Άρχισε να παίζει η μουσική και η κυρία Εύα ξαφνικά τη θυμήθηκε. Ένοιωσε ένα ρίγος τριανταφυλλιάς να διαπερνάει το κορμί της. Σηκώθηκε από την καρέκλα, στάθηκε στα πόδια της κι η μνήμη της ξαναγύρισε στα παλιά. Άφησε το μπαστούνι χάμω και προσπάθησε με τα βήματά της ν΄ακολουθήσει το ρυθμό. Για μια στιγμή τα κατάφερε, με το βλέμμα της να σχηματίζει κύκλο μέχρι που λύγισε τελικά...
Ηθελα να πεθάνεις έτσι...
όρθια
δοκιμάζοντας να χορέψεις ξανά
κι όχι σ΄ένα κρεβάτι ανήμπορη
μέσα σε τόσα φάρμακα κρυμμένο το μυαλό σου...
11 σχόλια:
Η τρεμάμενη υπογραφή... μου θύμιζει την γιαγιά μου....
...και ποιός είσαι εσύ να επιλέγεις έναν τρόπο θανάτου????
....ακόμα και η ανημποριά είναι ανθρώπινη.... και όταν αγαπάς συγχωρεμένη......
...ισως όμως χρειάζεσαι σεμινάριο... για το ανέγγικτο ιερό του φυσικού θανάτου......
αυτό δεν ήταν φυσικός θάνατος, ήταν χημικός...
"αυτό δεν ήταν φυσικός θάνατος, ήταν χημικός..."
+1
Χορεύοντας η ψυχή της εγκατέλειψε το σώμα και πιστεύω πως θα σας ευγνωμονεί γι'αυτό.
(Κι εγώ, μεταξύ μας, ονειρεύομαι έναν τέτοιο θάνατο).
Διάβασα το κείμενο... αλλά μετά την απάντησή σου "χημικός θάνατος".....
δεν είχα τι να γράψω.
Καλημέρα
@ θειαθ
μακάρι να γινόταν έτσι, όμως δεν έγινε...
@ βασσια
με προκάλεσε η akanonisti...
να είναι μαζί μου το δαιμόνιο της ζωής όταν θ' αφήνω την τελευταία ανάσα μου,
αυτό μόνο.
Χορεύοντας,τραγουδώντας, αγναντεύοντας,κάνοντας έρωτα
ή κάπως αλλιώς που τώρα δεν φαντάζομαι
αλλά όρθια
το ίδιο εύχομαι και για όσους αγαπώ. Κι άμα περνάει απ΄το χέρι μου και το θέλουν,
ναι
θα αφαιρέσω κάθε είδους χημικό σωληνάκι από πάνω τους χωρίς καμία απολύτως ενοχή.
After all, we will all die successfully
Για μένα ένας ωραίος θάνατος είναι μιά γεμάτη ζωή...
@ melen
ωραία τα λες...
@ stilvi
προλαβαίνεις να τη ζήσεις....
Δημοσίευση σχολίου