ΤΟ GOLEM

Οι Εβραίοι της Πράγας το μεσαίωνα, ζούσαν στο γκέττο, όπως σ΄ ολόκληρη την Ευρώπη. Ταπεινοί, τόσο ταπεινοί, σα να΄τανε φοβισμένοι και φουκαράδες οι περισσότεροι. Οι πιο φουκαράδες μέσα στην πόλη ήταν αυτοί. Αλήθεια πως και οι δρόμοι τους ήταν από τους πιο βρώμικους και τα παιδιά τους από τα πιο αρρωστιάρικα, όλο σπυριά. Είχανε συνηθίσει τις κατηγορίες τόσα χρόνια, ότι έβαζαν κρυφά φωτιά στα δάση, ή ότι έριχναν δηλητήριο στα πηγάδια. Το τελευταίο διάστημα όμως τα πράγματα αγρίεψαν. Άρχισε να διαδίδεται από στόμα σε στόμα πως οι Εβραίοι κλέβανε μωρά, τα σκότωναν και χρησιμοποιούσανε το αίμα τους σε μαγικές τελετουργίες. Ξεσηκώθηκαν οι πάντες εναντίον τους και ζήτησαν από τον αυτοκράτορα Ροδόλφο να τους διώξει από την πόλη, ειδαλλιώς θα παίρνανε στα χέρια τους το νόμο.

Ο σοφός ραβίνος Λεβ, (Judah Loew ben Bezalel ή Yehudah ben Bezalel Levai (מהר"ל - MaHaRaL ) ανησυχούσε πολύ. Τα πράγματα ήταν επικίνδυνα κι έπρεπε να κάνει κάτι για να προστατέψει το λαό του. Χρόνια αφοσιωμένος στη μελετη της Τορά, είχε εμβαθύνει στην Καββάλα, τη μυστική διδασκαλία του Ιουδαϊσμού. Καλή βέβαια η Γεμάτρια και το Νοτάρικον, όμως τώρα χρειαζόταν κάτι άμέσως. Είχε φτάσει η ώρα να εφαρμόσει πρακτικά κάτι από αυτά που είχε ανακαλύψει τόσα χρόνια. Να δημιουργήσει το GOLEM, ένα πλάσμα ατελές και ανολοκληρωτο, χωρίς ψυχή αλλά με τεράστια δύναμη, απόλυτα ελεγχόμενη από τον κύριο και δημιουργό του. Οπως ακριβώς ήταν γραμμένο στο SEFER YETZIRAH, τη Βίβλο της Δημιουργίας.
Ο ραβίνος πήρε την απόφαση και την ανακοίωσε στο γαμπρό του και τον πιο έμπιστο συνεργάτη του στη Συναγωγή. Οι τρεις μαζί θα υλοποιούσαν το έργο. Αφού προσευχήθηκαν και προετοιμάστηκαν, βγήκαν τη νύχτα στην όχθη του ποταμού Μολδάβα. Ο ραβίνος πήρε λάσπη από τη γη κι έπλασε με τα χέρια του το σώμα ένος τεράστιου πλάσματος. Το σήκωσαν όρθιο και ξεκίνησαν την τελετή. Πρόφεραν τους μυστικούς συνδυασμούς των τεσσάρων γραμμάτων του θείου ονόματος. Πρώτα για τη φωτιά και ο πηλός στέγνωσε και φωτίστηκε. Επειτα για το νερό και ο πηλός απέκτησε σωματικά υγρά. Στο τέλος ο ραβίνος ψιθύρισε το Τετραγράμματον στο στόμα του πηλού και απέκτησε πνοή. Το GOLEM ήταν έτοιμο.

Έτσι λοιπόν το γκέττο, που είχε τη φήμη πως στοίχειωνε τη νύχτα, απέκτησε το σκοτεινό φρουρό του. Οι απειλές σταμάτησαν σιγά σιγά, η ζωή ξαναγύρισε στους συνηθισμένους της ρυθμούς και ο αυτοκράτορας Ροδόλφος συνέχισε ν΄ασχολείται απερίσπαστος με την αλχημεία και την αστρολογία που τόσο του άρεσαν. Όμως το GOLEM δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στην καθημερινότητα και να βοηθήσει κάπου. Προσπαθώντας να μεταφέρει σανό γκρέμιζε την αποθήκη. Πήγαινε να βγάλει νερό από το πηγάδι κι έσπαζε το μάγγανο. Η αδέξια δύναμή του το έκανε άχρηστο και ίσως επικίνδυνο για την ειρηνική περίοδο. Και ο ραβίνος αποφάσισε πως δε το χρειαζόταν πλέον, αφού είχε εκπληρώσει την αποστολή του. Ακολουθώντας την αντίθετη τελετουργία, το μετέτρεψε σε σκόνη...

Αυτό το μήνα συμπληρώνονται τετρακόσια χρόνια από το θάνατο του ραβίνου Λεβ, το Σεπτέμβριο του 1609. Στην παλιά Συναγωγή της Πράγας μπορεί να δει κανείς το στασίδι του, και στο εβραϊκό νεκροταφείο την πλάκα από το μνήμα του. Το άγαλμα του βρίσκεται στη μια πλευρά του νέου Δημαρχείου, κάτι σπάνιο για Εβραίο της διασποράς.