τα δάχτυλα στο φιλιατρό, καθώς έλεγε ο ποιητής...
Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ
Πήγαινε στο πηγάδι κάθε βράδυ, να συναντήσει το στοιχειό που κρυβόταν μέσα του. Ακουμπισμένη στο φιλιατρό φώναζε δυνατά, "έι, έι, έι...", κι άκουγε το στοιχειό που της απαντούσε υπόκωφα στο κάλεσμά της. Οταν το είδε μια στιγμή μπροστά στα μάτια της να βγαίνει, μαρμάρωσε κι έχασε τη μιλιά της. Για να την ξαναβρεί και να μιλήσει στο στοιχειό, αποφάσισε να κατέβει στο πηγάδι μέσα. Έλυσε τον κουβά, πέρασε μια θηλιά στη μέση της και ξετυλίγοντας προσεκτικά το σκοινί από το μαγγανοπήγαδο, πάτησε χαμηλά στον πάτο. Ήτανε σκοτεινά και το νερό της έφτανε ως τα γόνατα. Τράβηξε το σκοινί να ξανανέβει πάνω, κι αυτό χαλάρωσε κι έμεινε στα χέρια της κομμένο.
Όταν ακούει φωνές από ψηλά να λένε " έι, έι, έι ...", ανταποδίδει την ηχώ του πηγαδιού που τη στοιχειώνει...
12 σχόλια:
Ταυτιστήκαμε....
έι... έι....έι......
(ίσως να φταίνε τα άστρα... ίσως εμείς....ποιός θέλει να ξέρει?)
πόσους χωράει το πηγάδι άραγε;
@ akanonisti
έι...
@ zekia
θα σου κρατήσω θέση...
Τα'χασε το στοιχειό ε;
Ανεβοκατεβαίνει όλη μέρα ψάχνοντας τον;
;)
Καλημέρα.
@ Μάνος
ποιό στοιχειό από τα δύο ?
Σκιάχτηκα.
Έχω ένα κάτι με τα πηγάδια, δεν τα πλησιάζω σε ακτίνα 20 μέτρων.
Ίσως φταίνε οι ιστορίες...
@ tsaousa
τις ιστορίες μας κουβαλάμε όλοι...
χμ...καπως ετσι δεν λειτουργουμε? μια δοκιμη παντα μας πειθει...
@ exofthalmi
δοκιμή και σφάλμα...
Δεν έχει νόημα το πηγάδι, όσο έχει το χθες και το αύριο. Το παιδί το ξέρει αυτό που δεν είναι ακόμα φυλακισμένο στον χρόνο, τα δεσμά του είναι ακόμα μεγάλα και ξεφεύγει. Το πηγάδι είναι το χθες και δεν οφελεί να κοιτάς μέσα του, ούτε να σκαρφαλώνεις κάτω για να αντικρίσεις ότι κρύβεται εκεί μέσα. Ότι είναι εκεί μέσα είναι μέρος του εαυτού σου σήμερα.
@ fmotis
εξαιρετική προσέγγιση...
καλωσόρισες στις πτήσεις μας...
Δημοσίευση σχολίου