ΔΕΞΑΜΕΝΗ

Πλατεία Δεξαμενής απόγευμα, η κόρη μου προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο με τ΄αγόρια. Σπάνια της δίνουν καμμιά μπαλιά, όμως δε βαριέται καθόλου.

Βλέπω τον Οδυσσέα Ελύτη με κασκόλ Παναθηναϊκού και μουστάκι ζωγραφισμένο. Τη γλύτωσε προς το παρόν ο Παπαδιαμάντης, μια προτομή στο μάρμαρο, παράμερα, δίπλα στα μωρά με τα καρότσια.

Θυμήθηκα τους μυστικούς που σκότωναν την ώρα τους στην παιδική χαρά, καπνίζοντας ατέλειωτα τσιγάρα, όσο πρωθυπουργός ήταν ο Σημίτης, μόνιμος κάτοικος της Αναγνωστοπούλου.

Μια φορά το σούρουπο, φωτίστηκε ξαφνικά το St George Lycabettus, και μου φάνηκε να αιωρείται στον ουρανό σα λαμπερό κρουαζιερόπλοιο... Τι ζάλη θέ μου...

Οι τουρίστες ανεβοκατεβαίνουν τα σκαλιά, κάποιος με ρώτησε για το τελεφερίκ. "Όλο ευθεία και θα το βρεις ".

Ξεκινάω να φύγω. Ακόμα μια φορά, σα νάταν πρώτη, αντικρύζω απέναντι, την πίσω πλευρά του Παρθενώνα, θαύμα πραγματικό κι υπέροχο, κι οι πολυκατοικίες χάνονται για μια στιγμή, τις εξαφάνισε τελείως...