ΜΕΛΙΣΣΑΝΗ II

Η νύμφη Μελισσάνη, ερωτευμένη με το θεό Πάνα, δεν αντιστάθηκε στις επιθυμίες του. Η ένωσή τους έγινε στη θαλάσσια σπηλιά της Κεφαλονιάς, που πήρε το όνομά της. Η Μελισσάνη δεν έφυγε ποτέ πια από μέσα, περιμένοντας τον Πάνα, που ξαναγύριζε όταν τελείωνε τα ταξίδια του με τον Διόνυσο και τους Σειληνούς. Έτσι ξεκίνησε η φήμη πως πνίγηκε από τον καημό της, γιατί τάχατες ο θεός απέκρουσε τον έρωτά της, πράγμα παράλογο, αν αναλογιστεί κανείς πόσες και πόσες νύμφες προσπαθούσε μάταια να ρίξει στο κρεβάτι ο Παν χωρίς να το πετύχει.

Σ' ένα μικρό νησάκι της λίμνης χτίστηκε ιερό για τη λατρεία του και η Μελισσάνη ήταν η αρχιέρεια. Το ιερό ανακαλύφθηκε το 1963 και βρέθηκε πήλινο ειδώλιο του Πάνα καθώς και δίσκος με παράσταση του ίδιου του θεού και γύρω νύμφες να χορεύουν. Ενας σεισμός που έρριξε μέρος της οροφής μες στο νερό και αποκάλυψε τη σπηλιά στο φως του ήλιου, σταμάτησε τη λατρεία γκρεμίζοντας το ιερό. Αρχαίες πηγές τον τοποθετούν στο 33 μ.Χ. και κάποιοι τον συνδέουν άμεσα με τη σεισμική δραστηριότητα που αναπτύχθηκε μετά το θάνατο του Χριστού στο Γολγοθά...

Έρημη και μόνη η Μελισσάνη θρηνούσε το θάνατο του Θεού

ΠΑΝ Ο ΜΕΓΑΣ ΤΕΘΝΗΚΕ

Από την τρύπα της σπηλιάς που λειτουργούσε σαν τεράστιο αντηχείο, ο θρήνος της έφτανε σ΄όλο το Ιόνιο πέλαγος. Οι πιστοί θρηνούσαν κι αυτοί πολλαπλασιάζοντας τη φωνή της. Τα καράβια που περνούσαν για την Ιταλία, άκουγαν το μοιρολόι και το μετέφεραν σαν ηχώ σε όλη τη Μεσόγειο. Ο Πλούταρχος διέσωσε το περιστατικό, την εποχή που ένας νέος θεός γεννήθηκε...