... όταν είδα την ουρά δεν πίστευα στα μάτια μου. Ξεκινούσε από μπροστά μου και συνεχιζόταν ατελείωτη μέχρι το βάθος του δρόμου. Πήρα τη θέση μου στο τέλος της και βάδιζα σιγά σιγά. Έρχονταν κι άλλοι συνεχώς, μαζεύονταν πολλοί κι έχασα την αρχή της. Για να περάσει η ώρα, άρχισα να κοιτάω τον κόσμο. Άνθρωποι κάθε λογής απ΄ολα τα μέρη του πλανήτη, άσπροι, κίτρινοι και μαύροι, μικρά παιδιά, νέοι και γέροι, μιλούσαν μεταξύ τους απίθανες γλώσσες. Η ουρά κάποια στιγμή από μόνη της δίπλωσε σα φουρκέτα, έτσι δεν κάνουνε για να κερδίσουν χώρο ? Είχα λοιπόν στο πλάι μου δυό κομμάτια της, δεξιά μου οι προηγούμενοι κι αριστερά οι επόμενοι, βαδίζοντας αντίθετα από μας που προχωρούσαμε μπροστά. Άρχισα μέσα στο σωρό να ξεχωρίζω πρόσωπα. Φίλους και συγγενείς που γνώρισα κι είχαν από καιρό πεθάνει, ανάμεσα σ΄αυτούς που βάδιζαν πριν από μένα. Και στην ουρά που ακολουθούσε πίσω μου, αγαπημένα πρόσωπα που τα΄ξερα από μικρά παιδιά, πολύ πιο γερασμένα απ΄όσο τους θυμόμουνα, να βρίσκονται μέσα στο πλήθος......τότε
τα κατάλαβα όλα κι ένοιωσα
κάτι σαν κλάμα...
15 σχόλια:
Κι ανοίγω το φως.... Όνειρο ήτανε... όνειρο ήτανε. Ποιος μας στήνει στην ουρά; Ποιος μας αναγκάζει να τοποθετούμε τον εαυτό μας μέσα στο πλήθος; Ποιος μας "αναγκάζει" να κοιτάμε κατάματα αυτούς που πιθανόν αποφεύγουμε; Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ αυτή μας παίζει αυτά τα παιχνίδια, αυτή ανάγκασε τον Σίνγκλερ να φτιάξει τη λίστα του...
Κοιμήσου ήταν μόνο ένα όνειρο, η αλήθεια είναι περισσότερο κουραστική και ψυχοφθόρα από το στήσιμο στην ουρά, αλλά όταν την ξέρεις η ουρά γίνεται ταξίδι...Στην επόμενη φουρκέτα πολύ πιθανόν εμείς να πηγαίνουμε αντίθετα...
εμενα τωρα να σου πω οτι μου θυμισες την καφριλα της ουρας εξω απο το γηπεδο του παναθηναικου δεν θα το πιστεψεις...
Στην αρχή νόμιζα πως ήταν ανάρτηση για το Κτηματολόγιο!!!!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Μου αρέσει που είναι απρόβλεπτα τα κείμενα σου!!!!
Καλημέρα!!!!
Θα συμφωνήσω με την Λούσυ
Ο καλός μου Αερόστατος είδε απλά έναν εφιάλτη....είδε ότι ήταν προσγειωμένος σε αυτόν τον κόσμο...
...όοοοχι καλέ μου μπορείς να ξυπνήσεις τώρα μπορείς να ξυπνήσεις και να συνεχίσεις τις πτήσεις σου...
@ λούσυ
όνειρο ήταν φυσικά, χαίρομαι που σε βρήκα, δίνεις δύναμη σε όλους...
@ λολιτα
βρήκες τουλάχιστον εισητήριο για την Ιντερ, ή θα το δεις από την τηλεόραση ?
@ akanonisti
μια φορά προσπάθησα κι εγώ να γράψω ένα σοβάρό έως δραματικό κείμενο και συ έσκασες στα γέλια !
@ christina
ήταν πράγματι εφιάλτης, αλλά η ουρά αν πρόσεξες καλά ήταν η ουρά των πεθαμένων στον Άδη...
Αεροστατικ, Μου θύμησες τα κερια του Καβάφη.
Ηρέμησε..
@ cynical
εξαιρετική παρατήρηση !
"Mικρέ" αερόστατε.....
ξερω πως δεν σε επισκέπτομαι συχνά.. μα ασχολουμαι με τοσα που τα χω και γω χαμενα μη νομιζεις..
Ημουν που ημουν με επιασε και η μεση και δεν λειτουργω καθολου αυτες τις μερες
Μην πεις παλι για γυμναστική γιατι σου εχω πει πως απαγορεύεται...
Προβλεπω να πηγαινω για εγχειρηση...
Να σαι καλα και να χαμογελας
@ μαρια νικολαου
το "μικρός" δεν το κατάλαβα...
Eπειδη δεν το καταλαβες κι ολοι πιανεστε απο κατι για να τσακωθειτε να διευκρινήσω πως παντα τους αντρες τους φωναζω ετσι.
Ανεξαρτητου ηλικιας
Ιδιαιτεροτητα ας πουμε
Οκ?
Και τις γυναικες πολλες φορες τις λεω "μικρή μου" αλλα τους αντρες το συνηθιζω χρονια , ετσι απλα
συγκλονιστικό το ποστ σου....
@ zekia
επιτέλους και ένα θετικό σχόλιο !
Δημοσίευση σχολίου