ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Α ρε μάνα
πάλι μπέρδεψες τα φάρμακα σου...

Ενώνεις τα χέρια σου και σφίγγεις τα δάχτυλα
σα μικρό παιδί που έκανε αταξία
όπως τότε στη φωτογραφία που ήσουν η μικρότερη
από τις γυναίκες της οικογένειας
αμέσως μετά την κατοχή
κι αρχιζες να καταλαβαίνεις τον κόσμο...

όσο για τους άντρες
ο παππούς Σωτήρης πέθανε από πείνα
ο πατέρας  ο Γεράσιμος σκοτώθηκε στο αντάρτικο (δες εδώ)
ο θείος ο Γεράσιμος μαζί του
κι ο θείος σου ο Ντίνος ο μικρός χάθηκε στα καράβια...

πάλι μπέρδεψες τις σκέψεις σου μάνα...

μου λες αυτά που βλέπεις στην τηλεόραση
και ρωτάς αν τα παιδιά φάγανε το φαϊ που τους μαγειρεύεις κάθε μέρα...
μου φέρεσαι σα να μην έχω μεγαλώσει καθόλου κι αυτό μου τη σπάει...
κι η αδερφή μου με θεωρεί τελείως άχρηστο που δε σε φροντίζω όπως αυτή...

μερικές φορές δε μπορώ να σε αντέξω
δεν υποφέρω που ξεχνάς
που λες τα ίδια πράγματα συνέχεια τριάντα χρόνια τώρα
και πάντα κάνεις το δικό σου ότι και να σου πω...

α ρε μάνα
ποτέ δε θα σου συγχωρήσω τελικά πως γέρασες κι εσύ
σαν όλους τους ανθρώπους
ήσυχα και στην ώρα σου...