LINKIN PARK

Ήθελα να γράψω κάτι για τους Linkin Park, συγκρότημα της μόδας σύμφωνα με την κόρη και την ανηψιά μου. Εγώ δεν τους ήξερα καθόλου. Πήγαμε λοιπόν στη συναυλία και παρότι μου έδωσαν όλη τους τη δισκογραφία για να προσαρμοστώ, δεν άκουσα τίποτα από πριν. Περίμενα να τους ακούσω live.

Από τις πρώτες νότες πάνω στη σκηνή, ένοιωσα συντονισμένος στο ρυθμό τους. Αφέθηκα να παρασυρθώ και μ΄άρεσε. Πέρασαν την ενέργειά τους μέσα μου με θετικό τρόπο. Όσο έπαιζαν ήταν πολύ καλά, όταν τελείωσε η συναυλία δε θυμόμουν τίποτα. Κανένα τραγούδι, ούτε καν σκοπό να τραγουδήσω. Μετά από τόσες μέρες, δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να ξανακούσω τίποτα δικό τους.

Ήταν μια μουσική one night stand για μένα χωρίς συνέχεια...

Οι μουσικές που στοίχειωσαν τη νεότητά μου και με καταδιώκουν ακόμα, είναι άλλες...(εδώ και εδώ)

BLOGGERS ... από κοντά !

Us, and them

And after all we're only ordinary men.

Me, and you.

God only knows its noz what we would choose to do.

PINK FLOYD

MMMMMMMMMMMMM

Όταν αποφάσιζα να πάω στο party ξεblogάρισμα, στον πολυχώρο Ορίζοντες, δε με συγκίνησε ο καλός σκοπός της εκδήλωσης. Ήθελα να γνωρίσω άγνωστους σε μένα bloggers, ενώ εγώ θα εμφανιζόμουν σαν απλός συνοδός. Να δω τα πρόσωπά τους, να τους μελετήσω, να τους ρωτάω δήθεν άσχετα για να μαθαίνω λεπτομέρειες κρατώντας την ανωνυμία μου. Πλήρως προστατευμένος.

Ευτυχώς το σχέδιό μου απέτυχε από την αρχή. Πρώτα με έμαθαν οι διοργανωτές και κατόπιν οι υπόλοιποι. Και επειδή όλοι οι bloggers είναι τελικά κανονικοί άνθρωποι σαν και μένα, δε χρειάστηκε πλέον να κρύβομαι. Πέρασα πολύ ωραία, ειδικά στην ταράτσα που ήταν δροσερά. Αντιστέκομαι στον πειρασμό να γίνω ο κοσμικογράφος της εκδήλωσης, όσοι ήταν εκεί ξέρουν καλά, άλλωστε θα κυκλοφορήσουν πολλές φωτογραφίες.

Θέλω να σταθώ μόνο στην Αιμιλία, που δεν είναι blogger, αλλά φτειάχνει origami. Δίπλωσε αριστοτεχνικά, ειδικά για μένα, δύο πουλιά για να τα έχω παρέα στις πτήσεις μου, έναν κόκκινο κορμοράνο κι έναν μαύρο αετό, αυτόν από μνήμης...

Να μην ξεχάσω και το μαύρο τριαντάφυλλο...

FREE PRESS

Παραμένω φανατικός αναγνώστης των freepress. Αυτών που βγαίνουν κάθε Πέμπτη. Αφήνομαι να παρασυρθώ σε γεγονότα, χώρους και μαγαζιά που έλάχιστα θα παρακολουθήσω ή θα επισκεφτώ. Πολύχρωμα στροβιλίζονται στα μάτια μου ...

on the go eco shopping the original mojito

perfectly balanced south polis synth festival

shoot me star flyer music day

copa copana fashion always cafe

...κρύβοντας αυτό που στην ουσία είναι : κατάλογος διαφημίσεων με άλλοθι κάποια ονόματα που ξεχωρίζουν

Ο Τσαγκαρουσιάνος τουλάχιστον το παραδέχεται φανερά. "Αυτό εκφράζει η Lifo. Την ήττα της φαντασίας. Τη νίκη του εμπορίου. Ένα μπέρδεμα, ένα μπουρδούκλωμα...". Κάτι που φυσικά δεν υπήρχε στο Symbol, ούτε βέβαια στο μυθικό 01.

Τα freepress ακόμα με ξεγελάνε. Βυθίζομαι στο χάρτινο κόσμο τους, που περιγράφουνε πραγματικά γεγονότα και μαγαζιά, όμως τα περισσότερα φαντάζουν virtual σε μένα. Ενημερώνομαι και τα επισκέπτομαι μέσα απο τις σελίδες τους. Θα΄θελα μια χρονιά, να πάρω άδεια Ιούλιο, να μείνω στην Αθήνα και να γυρίζω ολόκληρο το μήνα, χωρίς υποχρεώσεις και πρωινό ξύπνημα. Οδηγός μου τα freepress. Παραστάσεις, εκδηλώσεις, συναυλίες, μαγαζιά και ξενυχτάδικα.

Εισβολή στον πραγματικό κόσμο...

Ούτε και φέτος όμως...

REUNION 2008

O χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός...

ΤΡΥΠΕΣ

Τη συνάντηση μετά από 30 χρόνια την οργάνωναν από καιρό. Η τάξη που αποφοίτησε από το Γυμνάσιο το 1978 θα ξαναβρισκόταν στις 7 Ιουνίου στο Saint-George Lycabettus hotel. Ορισμένοι παλιοί συμμαθητές το πήραν πολύ ζεστά, άνοιξαν χώρο επικοινωνίας στο διαδίκτυο, βροχή τα μηνύματα και οι προκαταρκτικές συναντήσεις μήνες πριν. Είχα αποφασίσει να πάω, αλλά δεν έδινα σημεία ζωής, μόνο το mail μου.

Έφτασα στο ξενοδοχείο καθυστερημένος, γύρω στις 11 το βράδυ. Ανέβηκα στον έκτο όροφο, μπαίνω στην αίθουσα, βλέπω παρέες μεσόκοπων αντρών και λέω αυθόρμητα, έκανα λάθος στο χώρο, καπου αλλού θα έχουν μαζευτεί. Προτού προλάβω να φύγω, οι οργανωτές με καλωσόρισαν κι ας άργησα, μου έδωσαν καρτελάκι με το όνομά μου για να με αναγνωρίζουν οι υπόλοιποι και πλήρωσα το λογαριασμό. Οι άγνωστοι μεσόκοποι ήταν από τα άλλα τμήματα , βρήκα τους δικούς μου σιγά σιγά στο βάθος. Μεσόκοποι κι αυτοί, αλλά λίγο λίγο άρχισα να θυμάμαι χαρακτηριστικά κι ονόματα...

Κυκλοφορούσα ανάμεσά τους σαν υπνωτισμένος. Δε μπορεί έλεγα, βρίσκομαι σε κακό όνειρο. Η σύγκριση των αναμνήσεων αλλά και των στιγμιότυπων στο βίντεο με την πραγματική εικόνα που αντίκριζα, ήταν συντριπτική. Ψυχοπλακώθηκα. Στις εγκάρδιες κουβέντες και τους χαιρετισμούς αντιδρούσα λες και είχα απέναντί μου ζόμπι, είτε παραμορφωμένα φαντάσματα. Έφυγα άρον άρον και δεν τολμούσα να κοιταχτώ στον καθρέφτη για μέρες...

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός και το μοναδικό αντίδοτο στην περίπτωσή μου είναι :

νεανική σάρκα...

ΙΔΙΟΓΡΑΦΟ

Παίζω λοιπόν κι εγώ έστω καθυστερημένα στο παιχνίδι που με κάλεσε ο φίλος drakator για να παρουσιάσω μια εικόνα με κάτι χειρόγραφο. Ο ίδιος το λέει χαριτωμένα ιδιόγραφον ... για το http://autographcollectors.blogspot.com

Το κείμενο είναι χαρακτηριστικό της ανασφάλειας και της έλλειψης αυτοπεποίθησης που με διακρίνει.

Αυτή ξέρει, αν διαβάζει την ανάρτηση, ας μου στείλει mail...

ΧΟΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΧΟΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

ΕΛΑΤΕ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΣΑΣ:

μια μέρα αφιερωμένη στο σώμα σας

και στον προσωπικό σας χορό

Το σεμινάριο είναι ανοιχτό για άντρες και γυναίκες που θέλουν να έρθουν σε επαφή με το σώμα τους. Το σεμινάριο είναι καθαρά βιωματικό. Δεν απαιτείται προηγούμενη εμπειρία πάνω σε τεχνικές χορού, μιας και η έμφαση θα είναι στα δικά μας προσωπικά βήματα που εκφράζουν τον εσωτερικό μας κόσμο.

Εάν νιώθετε ότι δεν αφιερώνετε αρκετό χρόνο για τον εαυτό σας...

αυτό το σεμινάριο είναι για σας!

http://www.facebook.com/event.php?eid=28551429400

Κυριακή 8/6/2008

ώρα 12:00 - 17:00

Solo Danza, Kλεάνθους 8, Γκάζι

Πληροφορίες: 2103466636 και 6979552193

Αναστασία Νικολίτσα

psychosoma-dance@hotmail.com

s_danza@otenet.gr

Βίωσα την εμπειρία της χοροθεραπείας περισσότερο από ένα χρόνο.
Έχοντας αναπτύξει μια κτηνώδη εγκεφαλικότητα, είχα παραμελήσει το σώμα μου.
Με τη βοήθεια της Αναστασίας, άρχισα να το ανακαλύπτω πάλι σιγά σιγά και να το αγαπάω ξανά. Μου έμαθε μέσα από το βιωματικό χορό να εξερευνώ και να αναπτύσσω τη σωματική νοημοσύνη, να αντιμετωπίζω ότι με μπλοκάρει συναισθηματικά...
Δεν είναι εύκολο να περιγραφεί με λόγια. Κάποιες προσπάθειες έκανα σε παλαιότερες αναρτήσεις, διαβάστε εδώ, εδώ και εδώ, όπως και στο la bayadere.
Όταν με ρωτούσαν οι φίλοι μου τι κάνω τελος πάντων εκεί πέρα, απλά τους πήρα μια φορά μαζί μου σε ομαδική συνεδρία, αντί για κέρασμα για τα γενέθλιά μου.

Η Αναστασία με συμφιλίωσε ξανά με το σώμα μου...

Μου μιλάει και το ακούω...