ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ

Εμείς εδώ δεν ήρθαμε

να φάμε και να πιούμε

μον΄έχεις κόρην όμορφη

κι ήρθαμε να τη δούμε

ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΙΚΑΡΙΑΣ

Για τη γυναίκα του Αη Βασίλη λίγα είναι γνωστά. Άλλωστε πως να ξεφύγει από τη σκιά του συζύγου της. Γενικά την παρουσιάζουν σαν σεβάσμια ηλικιωμένη, συνομίληκη του αγίου.

Εγώ όμως προτιμώ μια λιγότερο γνωστή παράδοση. Λένε λοιπόν στη Φινλανδία ότι ο Αη Βασίλης έπαιρνε για σύζυγο την ωραιότερη γυναίκα της περιοχής, γιατί εκτός από άγιος ήταν και παντοδύναμος φεουδάρχης. Κάθε Χριστούγεννα όμως που έφευγε για να μοιράσει δώρα, η νέα γυναίκα του, είτε μόνη της, είτε με τη βοήθεια κάποιου επίδοξου εραστή, κατάφερνε να το σκάσει από τον πύργο που την είχαν φυλακισμένη. Όταν ξαναγύριζε αποκαμωμένος από την κούραση και έβρισκε το κρεβάτι του άδειο, παντρευόταν μια άλλη νέα και ωραία που την έφερναν οι υποτακτικοί του. Κάποιοι πιστεύουν ότι το έκανε επίτηδες, για ν΄αλλάζει γυναίκα κάθε χρόνο, βαριόταν την ίδια, άσε που η καημένη γερνούσε, σε αντίθεση μ΄αυτόν που έμενε γέρος και απαράλλαχτος.

Οι παλιοί θυμούνται μια χρονιά, όταν ο άγιος είχε τόσο ερωτευτεί τη γυναίκα εκείνου του χρόνου και αποφάσισε να μη φύγει για το μοίρασμα των δώρων, αλλά να κάνει χριστούγεννα μαζί της. Έτσι όμως θα ανέτρεπε την τάξη του κόσμου, να μείνουν οι άνθρωποι χωρίς δώρα, και ίδού, έφτασε άγγελος κυρίου για να τον αναγκάσει να ξεκινήσει έγκαιρα το κανονικό του δρομολόγιο. Ο θρύλος δε μας λέει αν η γυναίκα αυτή του έμεινε πιστή και τον περίμενε μέχρι να γυρίσει ή την κοπάνισε όπως και οι προηγούμενες και τον άφησε μόνο και απαρηγόρητο.

Τα κάλαντα της Ικαρίας που παραθέτουμε στη αρχή κρατάνε κάτι απ΄αυτόν τον μύθο. Γιατί με το πρόσχημα των καλάντων, οι υποταχτικοί του Αη Βασίλη γύρναγαν τα σπίτια των νοικοκυραίων για να βρουν τη νέα γυναίκα του αγίου.


Για το τέλος αφήσαμε τη μεγάλη αποκλειστικότητα. Αποκαλύπτουμε πρώτοι από όλα τα ελληνικά ιστολόγια τη νέα γυναίκα του Αη Βασίλη για το 2008. Λέγεται VERUNKA και φωτογραφίες της δείτε εδώ.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ

Ακούω την αγάπη

και δεν ακούω τις σκέψεις μου...

ΤΡΥΠΕΣ

Μ΄αρέσει να μου δίνουν δώρα !

Ν΄ανοίγω τις σακούλες, να ξεδιπλώνω τις κορδέλλες, να σκίζω το χαρτί συσκευασίας, πόσο μ΄αρέσει ! Δεν είμαι πια παιδί, αλλά το έχω ανάγκη.

Δεν τους καταλαβαίνω όλους αυτούς τους μίζερους, γραφιάδες, κουλτουριάρηδες, ξενέρωτους, μισάνθρωπους, παπάδες, χωροφύλακες, που ασκούνε κριτική στον Αη Βασίλη. Κάθε χρόνο τον σταυρώνουνε, καρφώνουνε καρφιά στο φέρετρό του, αλλά σε πείσμα τους θ΄αναστηθεί από το πνεύμα της γιορτής που είναι η γεναιοδωρία.

Αν δεν πιστεύεις στον Άγιο, πως να πάρεις δώρο ?

Μ΄αρέσει να μου δίνουν δώρα

Μ΄αρέσει να με σκέφτονται

Μ΄αρέσει να μ΄αγαπάνε

Εύχομαι να σας αγαπήσουν τρελά

Χρόνια Πολλά

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (remix)

Για την Ανα. Νι. (επωδός)

" Η μελαγχολία μοιάζει με την ομίχλη ", σκεφτόταν συχνά η Αναστασία. " Μας εμποδίζει να βλέπουμε καθαρά γύρω μας, δυσκολεύει την αναπνοή και βαραίνει το ιδρωμένο σώμα. Χρειάζεται μια κίνηση, να φυσήξει κάτι και να τη διαλύσει."

Άρχισε να πειραματίζεται λοιπόν με τους μελαγχολικούς ανθρώπους.

Ξεκινούσε μπρος του έναν έντονο χορό και του ζητούσε να τη μιμηθεί.

Δίδασκε τον θλιμμένο να γίνεται δέντρο.

Με σταθερά τα πόδια στο έδαφος, ριζωμένα σαν κορμός, απελευθέρωνε το υπόλοιπο κορμί, που παρακολουθούσε την κίνηση της.

Ξεκλείδωνε την αναπνοή του που ανεβοκατέβαινε ρυθμικά από τα χείλη μέχρι τον τελευταίο σπόνδυλο.

Σιγά σιγά το σώμα λικνιζότανε, κλαδιά και φύλλα στον άνεμο, ή σαν θαλάσσια ανεμώνα ριζωμένη στο βυθό.

Να πως περιγράφει ο Παπαδιαμάντης την εικόνα της στο διήγημα "Γλυκοφιλούσα" : " ... η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια, κρατούσα με την αριστερά χείρα το μικρόν της ληκύθιον, το περιέχον τα λυτήρια όλων των μαγγανιών και των επωδών και των φίλτρων ... ".

Στη σύχρονη Έλλαδα, που ο Παπαδιαμάντης χρειάζεται πλέον μεταφραστή, η καχυποψία συνεχίζεται. Κάποιες γυναίκες επιμένουν. Στη Μακρυνίτσα του Πηλίου και τα σοκάκια των Αμπελοκήπων...

(πρόκειται για επαναδιάταξη, ελληνικά remix, μιας παλιότερης ανάρτησης με ευκαιρία την αυριανή γιορτή. Για όσους ενδιαφέρονται, εδώ η αρχική ανάρτηση)

FIG LEAF (ΦΥΛΛΟ ΣΥΚΗΣ)

Το φύλλο συκής είναι πανάρχαιο. Πρώτοι το χρησιμοποίησαν οι πρωτόπλαστοι, φεύγοντας από τον παράδεισο για να κρύψουν τη γύμνια τους. Ανακαλύφθηκε ξανά στον χριστιανικό μεσαίωνα για να καλύψει το ανδρικό μόριο σε πίνακες και γλυπτά. Πιο διάσημο, το φύλλο συκής για τον Δαβίδ του Μικελάντζελο. Είναι περίεργο, αλλά οι γυναίκες την ίδια εποχή , συνήθως παρέμεναν ακάλυπτες.

Απ΄τους αρχαίους χρόνους όμως, το φρούτο της συκιάς θεωρείται διεγερτικό, λόγω της ομοιότητας του ανοιχτού σύκου και του αιδοίου. Στην κλασική Ελλάδα, η κίνηση ενός άνδρα ν΄ανοίξει ένα σύκο και να το φάει μπροστά στην ερωμένη του αποτελούσε τελετουργικό συνουσίας, μια πράξη καθαρά αισθησιακή.

Ξαναγυρίζοντας στη Βίβλο, θυμίζω την περίεργη ιστορία, με τον Χριστό να ψάχνει μια συκιά για σύκα, να μη βρίσκει κανένα, μόνο φύλλα, και απ΄την απογοήτευση που ένοιωσε την καταράστηκε να μείνει ξερή στον αιώνα τον άπαντα (Μαρκ. ια΄13-14 Ματθ. κα΄ 19). Μόνο σαν παραβολή ερωτικής απόρριψης μπορώ να την καταλάβω. Να μην ξεχάσω και τον Ιούδα που κρεμάστηκε από μια συκιά.

Και τα ιστολόγια έχουν την τιμητική τους. Από τον απολαυστικό αυτοβιογραφούμενο συκιά έως τα μαραμένα σύκα.

Ο ονειροκρίτης όμως προειδοποιεί : "Αν δεις ότι προσφέρεις σύκα σε γυναίκα πρόσεξε, γιατί από τον έρωτά της θα καταστραφείς" και τα supermarket Carrefour ευγενικά συμβουλεύουν : "Eάν κόψουμε ένα σύκο από το δένδρο και βγάζει γάλα, σημαίνει ότι δεν είναι ώριμο για να το φάμε"

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Η καλή μου φίλη Μαίρη Αναγνώστου, είναι καλιτέχνης. Από μικρή ζωγράφιζε, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει απορροφηθεί με την ψηφιακή φωτογραφία.

Η πρόσφατη δουλειά της θα παρουσιαστεί σε λίγες μέρες, και είναι αρκετά πρωτότυπη. Έχει φωτογραφίσει τις ψωλές των εραστών που είχε εδώ και κάποια χρόνια. Σε όρθια θέση. Τις δούλεψε αρκετά στο photoshop, ζωγράφισε με χρώματα στο τυπωμένο χαρτί, έγιναν έργα τέχνης.

Όταν τη ρώτησα πως τα κατάφερε και πείστηκαν να τους φωτογραφίσει, μου΄πε γελώντας "Εσείς οι άντρες είσαστε αφελείς, όταν μια γυναίκα σας κολακεύσει τον ανδρισμό, το δείχνετε με τη μία. Κάποιοι που ήξεραν ότι φωτογραφίζω μου το ζήτησαν πρώτοι, έτσι ξεκίνησα τη συλλογή και τώρα τους εκθέτω. Αναρωτιέμαι όμως, αν θα γνωρίσουν εύκολα τον πούτσο τους, και τι θα νοιώσουν ".

Της πρότεινα μιαν επιθετική αφίσσα, με όλες τις φωτογραφίες σε μικρό μέγεθος, όπως σε μια παλιά διαφήμηση, της benetton νομίζω, και τίτλο "ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΟΛΟΥΣ" ή "ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ".
Η φίλη μου κοκκίνησε. Δεν ήθελε να προκαλέσει. Δεν τύπωσε καθόλου ενημερωτικό υλικό.

Η έκθεση ξεκινάει από Πέμπτη,

20 Δεκεμβρίου,

σ΄ένα νέο χώρο, το "IGNOTUM",

Επιμενίδου 145, στο Παγκράτι.

ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΔΩ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Ξέρει αυτή ...

SCHIFFERGESELLSCHAFT

Πλέουνε ξύλινα καράβια πάνω απ΄το κεφάλι μου .

Δυσκολεύομαι να καταλάβω αν αυτά περνάνε στον αέρα, ή αν εγώ βρίσκομαι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Στα διπλανά τραπέζια πίνουνε, ο Thomas Mann και ο Gunter Grass παρέα,

και γύρω μεθυσμένοι ναυτικοί.

Ο σερβιτόρος ανάβει τους πολυελαίους με κερί, ανεβασμένος σε αόρατη σκάλα.

Σε μια γωνιά του μαγαζιού, οι μαύρες χήρες παρηγορούνε τη νεώτερη, που θρηνεί για μένα ...

Δεν είναι γυναίκα μου
Δεν έχω πνιγεί
το νερό μου κόβει την ανάσα
και βαραίνω ...

Ξύπνησα μούσκεμα στον ιδρώτα

SNOOR

Την είδα ξαφνικά σ΄ένα καφέ στο Snoor. Ηταν η σερβιτόρα του μαγαζιού. Δεν μπόρεσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω της. Ζούσα ξαφνικά, τη μαγεία μιας γυναίκας που με σαγήνευε. Αλλά και την απόλυτη απογοήτευση, ότι μεταξύ μας δε θα γίνει τίποτα, ποτέ.
Προτού φύγω, τόλμησα να της ζητήσω να τη φωτογραφίσω. Δέχτηκε τελικά, αλλά η κοινή μας αμηχανία, φαίνεται καθαρά στο αποτέλεσμα.

Το Snoor είναι μια παραδοσιακή γειτονιά της Bρέμης, σαν τη δική μας Πλάκα, που σώθηκε απ΄τους βομβαρδισμούς.

ΤΟ ΦΙΛΙ

Βλέπω το φιλί στους τοίχους ...

Προσπαθεί να με ξεγελάσει.

Όταν βλέπεις δε φιλάς

κι όταν φιλάς δε βλέπεις...

Μυρίζεις

γεύεσαι

χαϊδεύεις

το αγαπημένο πρόσωπο

αλλά δεν το βλέπεις.

Βλέπω το φιλί στους δρόμους

σα να με κοροϊδεύει...

Έχω συνάχι και βήχα

τρέχουν τα μάτια μου

πως να φιλήσω ?

Βλέπω το φιλί παντού

να με προτρέπει

πρέπει να ψωνίσω

να ξοδέψω χρήματα

ν΄αγοράσω ρούχα

για να καταφέρω να φιλήσω κι εγώ...

κκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκκ

ΑΛΛΑΝΤΙΚΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ

Ο παστουρμάς (pastirma στα τούρκικα), είναι παστό κρέας που έχει πιεστεί αρκετά, ώστε να στραγγίξουν τα υγρά του. Οι Τούρκοι καβαλλάρηδες της Κεντρικής Ασίας, έβαζαν το κρέας κάτω από τις σέλες των αλόγων, ή σε πλαϊνές θήκες και το πίεζαν με τα πόδια τους, τις ατελείωτες ώρες του καλπασμού. Συνήθως το κρέας είναι μοσχαρίσιο, όμως λένε πολλοί ότι ο καλλίτερος παστουρμάς γίνεται από καμήλα. Ίσως φτειάχνουν ακόμα και σήμερα στο Αφγανιστάν.

"Το μυστικό δε βρίσκεται στο κρέας αλλά στα μπαχαρικά" λέει γελώντας ο κυρ-Στρατής ο Καμπούρης, παλιός χασάπης από τη Μυτιλήνη, που με προμηθεύει αδιάλειπτα. Δεν αποκαλύπτει τη συνταγή, αλλά το βασικό μπαχαρικό είναι το τσιμένι (çemen στα τούρκικα), ελληνικά τριγωνέλλα ή μοσχοσίταρο. Αυτό δίνει την χαρακτηριστική γεύση και μυρωδιά.

Ο παστουρμάς έφτασε στη Δύση πρώτη φορά το 1438. Οι Τούρκοι ζύγωναν απειλητικά στην Κωνσταντινούπολη και ο αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος παζάρευε την ένωση των εκκλησιών με αντάλλαγμα στρατιωτική βοήθεια από τον Πάπα. Στην σύνοδο της Φερράρας οι Βυζαντινοί αντιπρόσωποι έφεραν τον παστουρμά σα λιχουδιά ξεχωριστή, και τόσο άρεσε, που τα απόθέματα σχεδόν εξαντλήθηκαν από την πρώτη μέρα. Το βράδυ όμως τους Λατίνους περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Γυναίκες και ερωμένες τους έδιωξαν από το κρεββάτι, γιατί ο ιδρώτας τους μύριζε απαίσια. Όσο νερό και να΄ριχναν πάνω τους, η μυρωδιά επέμενε. Όσο για σεξ, δεν το συζητάμε, μετά από μια βδομάδα. Με πρόφαση τις θεολογικές διαφορές, ο Πάπας μετέφερε άρον-άρον τη σύνοδο στη Φλωρεντία.

Ο μοναχός Λορέντσο, δεν ξέφυγε από τον κανόνα. Έφαγε τόσο πολύ, που δεν τον πλησίαζε άνθρωπος. Του απαγόρευσαν και την είσοδο στην εκκλησία, παρ΄όλο το λιβάνι που έκαιγαν. Μέσα στη μοναξιά του προσπάθησε να βρει μια λύση. Όχι για τα δογματικά προβλήματα ορθόδοξων καθολικών, αλλά για τον παστουρμά που λάτρευε.
Θυμήθηκε την πατρίδα του, το Spoletto της Umbrıa, στην κεντρική Ιταλία, οπου φυτρώνει το φημισμένο μανιτάρι truffle, κάτω από τις βαλανιδιές. Οι Ιταλοί το λένε tartufo. Για να το βρουν, βάζουν γουρούνες θηλυκές ή σκύλες, γιατί όπως λένε, το μανιτάρι αυτό βγάζει μια μυρωδιά που τις τραβάει ερωτικά, σα να μυρίζουνε αρσενικό, και γίνονται λαγωνικά ξωπίσω του.
Πήρε λοιπόν τριμμένο μανιτάρι, άσπρο και μαύρο, κι έβαλε μέσα τους όσα κομμάτια παστουρμά δεν είχαν φαγωθεί. Μετά από λίγες μέρες, δεν πίστευε στη μύτη του. Έφαγε τα κομμάτια, μύριζε διαφορετικά και οι γυναίκες τον κοιτάζανε με λαγνεία. Η χαρά του δεν κράτησε πολύ. Τα αποτελέσματα του νέου μίγματος εξαφανίστηκαν σε μία ώρα.
Ο Λορέντσο κατάλαβε αμέσως πως βρισκόταν μπροστά σε μια μεγάλη ανακάλυψη. Ήταν θέμα χρόνου και δοκιμών για να βρει τη σωστή αναλογία μπαχαρικών. Ρώτησε τους Βυζαντινούς για τη συνταγή του παστουρμά, που δεν την ήξερε κανείς. Έπρεπε να πάει στην ανατολή, για να μάθει.

Δεν πρόλαβε. Οι Τούρκοι πήραν την Κωνσταντινούπολη κι αυτός ήταν πολύ φτωχός για να ταξιδέψει. Από τις έρευνες του όμως, στη Δύση σύντομα έφτιαξαν το proscıutto Πάρμας και το jamon ıberıco. Με χοιρινό κρέας βεβαίως...

Ο ΚΛΕΨΑΣ ΤΟΥ ΚΛΕΨΑΝΤΟΣ (συνέχεια)

Θα σαλτάρω, θα σαλτάρω

τη ρεζερβα να του πάρω...

Μιχάλης Γενίτσαρης

Γράφοντας την προηγούμενη ανάρτηση, ήθελα να προκαλέσω.

Να προκαλέσω μια συζήτηση για την ελευθερία στον κυβερνοχώρο, μια διάσταση που ξεπερνά την ατομικότητα του καθενός μας.

Την αίσθηση κοινότητας των αγαθών που προσφέρει μια συνεχής διαδικασία δούναι και λαβείν.

Δεν τα κατάφερα.

Σπεύδοντας να απαντήσουν οι φύλακες άγγελοι του Νόμου και της Τάξης, ίσως να κάλυψαν και τους υπόλοιπους που συμφωνούν μαζί τους.

Και τελικά πλήρης αδιαφορία, απ΄τους έτσι κι αλλώς περιορισμένους επισκέπτες μου.

Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας που να προσεγγίζει τη γνώμη μου, κάποιος που συμφωνεί ?

...σιγά μην κλάψω

Γιάννης Αγγελάκας

Ο ΚΛΕΨΑΣ ΤΟΥ ΚΛΕΨΑΝΤΟΣ ...

Με ρώτησαν μερικοί φίλοι, γιατί δεν έκανα αναφορά στο προηγούμενο post (εδώ), τίνος είναι η φωτογραφία και ο αγγλικός διάλογος δίπλα της. Μου θύμισαν ότι υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα και ίσως με κυνηγήσουν. Βλέπω καθημερινά bloggers που υπερασπίζονται σθεναρά την πνευματική τους ιδιοκτησία σε κάθε τους πρόταση. Ακόμα και σε μένα μια φορά, ζήτησαν την άδεια για να χρησιμοποιήσουν κάποιο κείμενό μου σε αναδημοσίευση.
Τα σέβομαι όλα αυτά, αλλά κάπου μου φαίνονται εκτός θέματος. Για όσους από μας, (χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί πιστεύω ότι δεν είμαι μόνος), που δεν έχουμε οικονομικές, συγγραφικές ή άλλες φιλοδοξίες από τις δημοσιεύσεις μας, το δούναι και λαβείν πρέπει να λειτουργεί ελεύθερα. Για να μην πω ότι πρέπει να είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο.

Το διαδίκτυο προσφέρει μια απεριόριστη αίσθηση κοινότητας και ελευθερίας. Μοιάζει με τον προπατορικό παράδεισο χωρίς θεό, όπου όλα ανθίζουν και δίνουν καρπούς, έναν ψηφιακό κήπο που μπορείς να κόβεις ελεύθερα χωρίς απαγορεύσεις από το Δέντρο της Ζωής και της Γνώσης. Προνομιακή συνάντηση όπου το δικό μου και το ξένο συμπληρώνονται.

Όταν τα πάντα έχουν ειπωθεί, κάθε δημοσίευση δεν είναι παρά μια αναδιάταξη κοινών τόπων, με διαφορετικό αποτέλεσμα στον επίδοξο αναγνώστη. Λυπάμαι ειλικρινά την μίζερη εγωιστική θέση της ατομικής συγγραφικής ιδιοκτησίας στον κυβερνοχώρο. Υπάρχουν άλλοι τομείς για προσωπική ανάδειξη, επιτυχία και οικονομικά οφέλη. Οι εφημερίδες, τα περιοδικά, η τηλεόραση για όσους αισθάνονται μοναδικοί...

LUCIFER MORNINGSTAR

God: You've been unhappy because you've desired things that cannot be.

Lucifer: That's what desire is. The need for what we can't have. The need for what's readily available is called greed.




Ο πρώτος αρχάγγελος του Θεού, με όνομα Χελήλ μπεν Σαχάρ, γιος της Αυγής, Σαμαήλ, Εωσφόρος, Lucifer, υψηλότερος πρίγκηπας του ουρανού, πλασμένος από καθαρό φως, κυβερνούσε τους αγγέλους και τις πλανητικές δυνάμεις.
Έγινε συνώνυνο της ανταρσίας και της εξέγερσης όταν αρνήθηκε να προσκυνήσει τον Αδάμ. Η μάχη των ουρανών που ακολούθησε, κατέληξε στην έξοδό του από τον Παράδεισο. Την ίδια τύχη είχε σε λίγο και ο Αδάμ.

Πασίγνωστη ιστορία.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΒΙΝΥΛΙΟΥ

Πριν λίγες μέρες, μου χάρισαν ένα DVD, με ελληνικά τραγούδια σε mp3. Σχεδόν πλήρης, η δισκογραφία Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Λοϊζου, Ξαρχάκου, Μικρούτσικου και άλλων. Χωρέσανε σε 2 GB.

Ελάχιστα απ΄αυτά είχα αγοράσει στην εποχή τους. Προτιμούσα την ξένη μουσική και το Σαββόπουλο. Τότε η αγορά ενός δίσκου βινυλίου ήταν σπουδαία υπόθέση, έπρεπε να μαζευτεί το ποσόν σιγά σιγά, συν τα δώρα από συγγενείς και φίλους.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνεται αυστηρή επιλογή, κάποια κομμάτια δεν τα πρόλαβα ποτέ, και το LP που αγόραζα, το άκουγα συνέχεια, πολλές φορές, όλο. Έτσι όμως, κάποιες σπουδαίες μουσικές στοίχειωσαν στο μυαλό μου και τις κουβαλάω παντού.(δες εδώ και εδώ).

Δε θα ξεχάσω, παιδάκι, μάζευα τα παιγμένα σαρανταπεντάρια απο το τζουκ-μποξ και τα άκουγα σε ένα παλιό πικάπ του θείου μου. Η πρώτη επαφή.

Ο μεγάλος δίσκος βινυλίου, Long Play τον λέγανε τότε, με τον όγκο του, το εξώφυλλό του και τα ένθετα, δεν περνούσε απαρατήρητος. Κάποιοι φίλοι, φανατικοί, έγραφαν τον δίσκο σε κασσέτα και τον άκουγαν, για να μην τον καταστρέψουν στο πικάπ. Οι δικοί μου μοιάζουν σήμερα σαν παλιά παπούτσια από την πολλή χρήση. Τους κοιτάζω καμμιά φορά γιατί δεν μπορώ πια να τους παίξω, το πικάπ μου χάλασε μετά από τριάντα χρόνια.

Για να ξαναγυρίσω στο DVD, πολύ μου άρεσε που μπορούσα να περνάω σαν αστραπή από τραγούδι σε έργο, και από έργο σε δημιουργό και το αντίθετο, ένα σερφάρισμα στη μουσική, που μόνο στους ψηφιακούς δίσκους γίνεται. Διαδρομή μη γραμμική, με ατελείωτες playlist και υπερσυνδέσεις.

Ο δίσκος βινυλίου φθείρεται σιγά σιγά με το χρόνο, σαν το δέρμα στο πρόσωπο, ενώ ο ψηφιακός μένει αναλλοίωτος σαν το μυαλό, μέχρι βεβαίως να χτυπήσει ο σκληρός (brain damage). Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία ...

HALLOWEEN

Το αερόστατο μετέχει στον εορτασμό και μεταμφιέζεται ανάλογα.

Φυσικά δεν έχουμε πρόθεση να σας τρομάξουμε ή να σας εξαπατήσουμε.

Δεν είναι ανάγκη ...
7777777

Φαντάσου ότι οδηγείς στην παραλιακή, ήλιος δεν υπαρχει πουθενά, κάτι σαν σούρουπο πριν την ανατολή, ένα φως μουντό και γκρίζο, δεν ξεχωρίζεις τον ορίζοντα, ουρανός και θάλασσα ένα πράγμα μέσα στην ομίχλη...Ο δρόμος άδειος ώρα πολλή, κανένα αμάξι μπροστά σου για να προσπεράσεις, κι απ΄την αντίθετη κατεύθυνση τίποτα δεν πλησιάζει...Προχωράς συνέχεια μπροστά, όλο και γρηγορότερα, σαν να μην υπάρχει τέρμα, ξαφνιάζεσαι πως παίρνεις τις στροφές χωρίς να κατεβάζεις ταχύτητα, χωρίς να νιώθεις ζάλη, σα να κυλάς σε ράγιες, μόνο που γέρνεις λίγο που και που, δεξιά και αριστερά...Κάτι συμβαίνει, δεν ξέρεις ακριβώς, δεν έχεις όσφρηση και γεύση, μοιάζει σαν όνειρο, το κινητό δεν έχει σήμα, βάζεις ν΄ακούσεις μουσική στο ραδιόφωνο, και τ΄όνομά σου στο δελτίο πρώτη είδηση, ατύχημα στην παραλιακή, και τ΄αυτοκίνητό σου τσακισμένο πήρε φωτιά...

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΓΚΡΕΤΑ

Και μιά βραδιά στη Μπούρμα, ή στη Μπατάβια

στα μάτια μιάς Ινδής που θα χορέψει

γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα,

θα δείτε – ίσως – τη Γκρέτα να επιστρέψει.

Κάθε φορά που άκουγα το ποίημα του Καββαδία μελοποιημένο από το Ζερβουδάκη, φανταζόμουν πως Γκρέτα ήτανε όνομα καραβιού, του καραβιού που γύρισε επιτέλους : " ένα καράβι να σας πάρει, Καίσαρ, να μας πάρει..."

Στην πραγματικότητα ο ποιητής θυμάται μια ταινία της Γκρέτα Γκάρμπο, του βωβού κινηματογράφου. Γυρισμένη στην εξωτική Ιάβα, εξ ου και η Μπατάβια, σημερινή Τζακάρτα. Η Γκρέτα, μοιραία γυναίκα, ταλαντεύεται ανάμεσα στον σύζυγο που την παραμελεί και τον ντόπιο πρίγκηπα που θέλει να την κατακτήσει. Η ταινία λέγεται "Wild orchids" και περιλαμβάνει ένα διάσημο χορό της Γκρέτα για τον άντρα της.
Για τις Ινδές χορεύτριες τα΄χουμε ξαναπεί. (εδώ)
Να μην το ξεχάσω, ο Καββαδίας ονόμασε Γκρέτα τον ασύρματο που δούλευε στα καράβια. Προς τιμήν της ντίβας. Που στην ανάμνησή της συνήθιζε να ταξιδεύει...

ΜΗΛΑ ΚΑΙ ΠΑΤΑΤΕΣ

Από μικρός είχα πρόβλημα.

Δεν μπορώ να καθαρίσω μήλα και πατάτες. Προσπαθώ, παίρνω το μαχαίρι, μπουρδουκλώνω τα δάχτυλα και μπλοκάρω τελείως.

Μια εξήγηση που δίνω, είναι ότι δεν είμαι ξεκάθαρα δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας. Ενώ γράφω με το δεξί, πολλές άλλες ενέργειες τις κάνω με το αριστερό χέρι. Σε ορισμένα πρακτικά πράγματα, όπως το καθάρισμα φρούτων, μπερδεύομαι, χάνω τον έλεγχο, τα παρατάω και μου τα καθαρίζουν άλλοι.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά ?

Επειδή διαπίστωσα, ότι σε πολλές αναρτήσεις στο ιστολόγιο αισθάνομαι ανάλογο μπλοκάρισμα στο γράψιμο και τα παρατάω στη μέση. Ή, ακόμα χειρότερα, ένα κείμενο μου μοιάζει σαν στραβοκαθαρισμένο μήλο που δεν θα έτρωγε κανείς.

Συνειδητοποίησα ότι χρειάζομαι εκπαίδευση.

Αγόρασα λοιπόν το βιβλίο της Μανίνας Ζουμπουλάκη "Πώς να γράψεις" [Άρθρο, βιβλίο, σενάριο ] και το μελετάω με προσοχή.

Ελπίζω τα αποτελέσματα να φανούν σύντομα.

PANDORA

Έπεσα πάνω στην Πανδώρα απότομα. Φορώντας το ρολόι του Κόρτο Μαλτέζε.

Όχι όμως σ΄αυτήν που είχα μέχρι τώρα στο κεφάλι μου. Την Pandora Grooveshore δηλαδή, από την "Μπαλάντα της αλμυρής θάλασσας " του Hugo Pratt. To κορίτσι με τα πράσινα μάτια, που ζει μια περιπέτεια, αιχμάλωτη τυχοδιωκτών, στρατιωτικών και κανιβάλλων. Ερωτεύτηκε τόσο πολύ τον Κόρτο Μαλτέζε, που δεν δίστασε να τον πυροβολήσει. Και στο τέλος τον εγκατέλειψε, κλείνοντας τη ρομαντική τους σχέση. Παντρεύτηκε τον "συνηθισμένο δολλαροκτόνο βαθύπλουτο ηλίθιο της ανώτατης πουριτανικής κοινωνίας της νέας Αγγλίας ".
Ο Κόρτο δεν την ξέχασε ποτέ.

Εδώ όμως πρόκειται για άλλη Πανδώρα.

Αυτή που βλέπετε δεξιά σας.

Action figure, κουκλάκι δηλαδή, από το Death Jr. Δεν είχα ιδέα τι είναι αυτό το πράγμα. Η Μαρκέλλα και η Κωνσταντίνα μου είπανε ότι πρόκειται για χαρακτήρα videogame, ενώ η Κατερίνα επιμένει ότι πρώτα κυκλοφόρησαν κάποια τεύχη comics του Death Jr. και μετά έγινε παιχνίδι. Τέλος πάντων.

Εμένα μ΄αρέσουν πολύ τα μάτια της, και τα μαλλιά της με τις πορφυρές ρίγες. Super gothic εμφάνιση. Και το κουτί που κουβαλάει, κρύβει πολλά μυστικά...

Κάθε εποχή και η Πανδώρα της...

CORTO MALTESE SWATCH

LOLITA' S ΜΙΜΗΣΗ

kkkkkkkkk

Πρόκειται για καταπληκτικό συλλεκτικό ρολόι με σχέδιο του Κόρτο Μαλτέζε αυθεντικό ασπρόμαυρο. Η συσκευασία του σε μαύρη θήκη με χάρτη της Πολυνησίας από τη "Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας" και πραγματική πυξίδα .

Απίθανο !!!!!

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ (1987)

Οι φίλοι ταξιδεύουν ζαλισμένοι
στους κύκλους ενός ποτηριού
στην κάφτρα του τσιγάρου
Κρυμμένοι πίσω από μαύρα γυαλιά
διδάσκουν κοινωνικές επιστήμες
κάνουν πολιτική
ξοδεύουνε τη δύναμη τους όπου τύχει
Κάποτε απογειώνονται
- τα μάγουλα στην άσφαλτο δίπλα στις ρόδες
όνειρα διάσπαρτα και τσακισμένα φιλιά
ανακοπή καρδιάς μες στη μπανιέρα...

Οι φίλοι μου
σπάσανε το τσόφλι και πνίγηκαν στ΄ασπράδι...

ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ...

Ένας φίλος μου καθε βράδυ, φοράει στολή των Waffen SS και το κράνος. Περπατάει γύρω γύρω με το βάδισμα της χήνας και χαιρετάει στρατιωτικά.

Ένας άλλος κάθε βράδυ, φοράει μπερέ και αμπέχωνο. Καπνίζει πούρα κι ανεμίζει τη γροθιά του σφιγμένη στον αέρα. Βάφτισε την κόρη του Ερνεστίνα.

Κάποιος φίλος μου κάθε βράδυ, φοράει γυναικεία ρούχα και περούκα. Βγαίνει στο πεζοδρόμιο, κάνοντας blowjob, swallow και analfuck για χρήματα.

rrrrr

Κάποιος άλλος κάθε βράδυ φοράει κουκούλα μαύρη. Σπάει βιτρίνες και βάζει φωτιές.

Δεν τους αναγνωρίζω πια τους φίλους μου...

PARENTAL CONTROL

Συμβαίνουν και στις καλλίτερες οικογένειες. Υπάρχει κανένας γονιός που εξαιρείται από τον κανόνα ? Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, που φανέρωσε έντονη αμηχανία στην αρχή, έχει αποδείξει πως μπορεί να κατανοεί τις παραβατικές συμπεριφορές. Ακόμη και των δικών του ανθρώπων.
" Τα παιδιά είναι παιδιά", έλεγε η Φιλουμένα Μαρτουράνο, και όταν η φράση ακούγεται από τη φωνή της Έλλης Λαμπέτη, αποκτά αδιαμφισβήτητη βεβαιότητα.
Τα παιδιά κάνουν πολλά.Αναίδεια και αποκοτιά τους αποδίδει ο Compte de Lautreamont. Στο ερασιτεχνικό βίντεο, spy on mom and dad, κάποιος greek49, προφανώς έλληνας, στήνει κρυφή κάμερα και βιντεοσκοπεί τους γονείς του ενώ κάνουν έρωτα. Και το ανεβάζει στο διαδίκτυο. Not hot but natural, σχολιάζει κάποιος, sick, very sick ένας άλλος.
Έχασα τον πατέρα μου πολύ μικρός και δεν είχα την ευκαιρία να κατασκοπεύσω τους γονείς μου σε ιδιαίτερες στιγμές, όπως πολλά παιδιά ακούσια ή εκούσια έχουν κάνει. Μου είναι αδιανόητο πως για οποιοδήποτε λόγο θα μπορούσα να τους εκθέσω στον κυβερνοχώρο. Προσπαθώ να φανταστώ πως θα αισθανόμουν αν το παιδί μου το έκανε σε μένα. Φοβάμαι ότι δεν θα με πείραζε και θα το συγχωρούσα.

ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Διάβασα τη συνεντευξη του Ντίνου Χριστιανόπουλου στο LIFO.

...γιατί η ομοφυλοφιλία είναι αυτή που δημιουργεί τελικά την αίσθηση του ερωτικού... Ένας μη ομοφυλόφιλος ποιητής δεν μπορεί να είναι ερωτικός... Αντίθετα εγώ ως ομοφυλόφιλος μπορώ να εκφράσω καλύτερα και μη ομοφυλόφιλους έρωτες.... Το καταλαβαίνουν πλέον και κάποιοι αδιάφοροι ότι με ομοφυλόφιλα αισθήματα μπορώ και εκφράζω και νορμάλ έρωτες. Ένας ανορθόδοξος έρωτας μπορεί και έχει τις δυνατότητες να εκφράζει πληρέστερα έναν ορθόδοξο έρωτα...

υυυυυυυυυυυ

Μου έκαναν μεγάλη εντύπωση οι παραπάνω φράσεις, Ίσως γιατί αναγνώρισα τον εαυτό μου στους αδιάφορους που συγκινούνται με τα ομοφυλόφιλα αισθήματα, τον εαυτό μου που πολλές φορές ζηλεύει, όταν αναγκάζομαι να παραδεχτώ ότι και ο δικός μου έρωτας έκφράζεται καλύτερα από έναν ομοφυλόφιλο ποιητή...

ΜΝΗΜΗ ANDRE BRETON

Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΡΕΤΟΝ

...Ηρωικό πουλί της οικουμένης
που μοιάζεις σαν αρχάγγελος και λέων
δεν ταξινόμησες ποτέ καμμιά φενάκη
μα την φωνή σου σήκωσες στη γαλανήν αιθρία

Φανατικό πουλί της οικουμένης
γερό στην πάλη και πολύκαρπο στη σημασία
όρθιο μες στα φτερά σου ανοιγοκλείνεις
πάντα με βεβαιότητα το μάτι.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ

" Ενδοχώρα "

" Δεν είναι ο φόβος της τρέλας που θα μας πιέσει ν΄αφήσουμε μεσίστια τη σημαία της φαντασίας. "

" Πιστεύω στην μελλοντική λύση αυτών των δύο καταστάσεων, του ονείρου και της πραγματικότητας, σ΄ένα είδος απόλυτης πραγματικότητας, υπερπραγματικότητας (surrealite), άν μπορεί να πει κανείς κάτι τέτοιο. Στην κατάκτηση της είναι που κατευθύνομαι, βέβαιος ότι δεν θα φθάσω αλλά τελείως αδιάφορος για το θάνατό μου, ώστε να μην υπολογίζω λίγο τις χαρές μιας τέτοιας κατάκτησης. "

" Τα πάντα οδηγούν στο να πιστέψουμε ότι υπάρχει ένα ορισμένο σημείο του πνεύματος απ΄όπου η ζωή και ο θάνατος, το πραγματικό και το φανταστικό, το περασμένο και το μελλοντικό, το μεταβιβάσιμο και το αμεταβίβαστο, το υψηλό και το χαμηλό παύουν να διαπερνιούνται αντιφατικά. Θα ήταν συνεπώς μάταιο να αναζητούσε κανείς στην υπερρεαλιστική δραστηριότητα κίνητρο άλλο από την ελπίδα να προσδιοριστεί αυτό το σημείο. "

ANDRE BRETON

Μανιφέστα του υπερρεαλισμού

" Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ Ή ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ "

ANDRE BRETON

Nadja

" ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ ΤΡΕΛΑ "

ANDRE BRETON

L' amour fou

ASS DIVINITY

Πολλοί θεολόγοι και πατέρες της εκκλησίας προβληματίζονταν με την ανθρώπινη φύση του Χριστού. Όχι τόσο δογματικά, όσο στην καθημερινότητα. Τους ήταν δύσκολο να παραδεχτούν ότι ο Χριστός είχε και όλα τα χαρακτηριστικά των κοινών ανθρώπων. Ροχάλιζε, έξυνε τη μύτη του, μύριζαν τα πόδια του, έφτυνε το σάλιο του, είχε στύση...

Ενας μάλιστα διαπρεπής θεολόγος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Χριστός έτρωγε, έπινε αλλά δεν αφόδευε...

Για τους ευσεβείς πιστούς τετοια διλήμματα δεν υπάρχουν .

Καταθέτω ένα γεγονός που είμουν αυτόπτης μάρτυρας :
777555555555555557777777

Απόγευμα Μεγάλης Τετάρτης στην ακολουθία του Νυμφίου, νωρίς νωρίς διαβάζεται το Ευαγγέλιο του Μυστικού Δείπνου, εκ του κατά Λουκάν (κεφ. κβ΄1-39)

Όταν ακούστηκε η φράση "Και λαβών άρτον, ευχαριστήσας έκλασε, και έδωκεν αυτοίς ", μια γυναίκα δίπλα μου με όλο της τον αυθορμητισμό, ψιθύρισε με κατάνυξη "ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ Η ΠΟΡΔΙΤΣΑ ΣΟΥ !"

ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

Η Αναστασία έζησε στη Ρώμη την εποχή του Διοκλητιανού.Εγινε γρήγορα χριστανή, παρότι παντρεύτηκε ειδωλολάτρη αξιωματούχο. Απέκτησε μεγάλη φήμη για την ικανότητά της να προσφέρει βοήθεια στους φυλακισμένους και να τους ανακουφίζει από τους πόνους, σωματικούς και ψυχικούς. Ο δάσκαλος της Χρυσόγονος της έμαθε τον τρόπο. Μάζευε τα λουλούδια συγκεκριμένων φυτών, τα έβραζε, τοποθετούσε το απόσταγμα σε φιαλίδια, και με τις κατάλληλες αναλογίες κάθε φορά, κατάφερνε να γιατρεύει αρρώστους. Η πεποίθηση ότι πολλές αρρώστιες και προβλήματα έχουν την αιτία τους στη μαγεία, ξόρκια και μαγγανείες, της έδωσε το προσωνύμιο Φαρμακολύτρια. Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η σημασία της λέξης φαρμακός είναι μάγος και όχι φαρμακοποιός.
Να πως περιγράφει ο Παπαδιαμάντης την εικόνα της στο διήγημα "Γλυκοφιλούσα" : " ... η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια, κρατούσα με την αριστερά χείρα το μικρόν της ληκύθιον, το περιέχον τα λυτήρια όλων των μαγγανιών και των επωδών και των φίλτρων ... ". Για επωδούς, για μάγους και φαρμακούς γράφει ο Σεφέρης στο ποίημα " L' ANGOLO FRANCISCANO ".( επωδός = spell). Στο διήγημα του Παπαδιαμάντη " Φαρμακολύτρια ", η χωρική Μαχούλα, έζωσε το ναό της εφτά φορές με κερί που το είχε φτειάξει με τα χέρια της, παρακαλώντας την αγία να χαλάσει τα μάγια που πίστευε πως έδεναν το γιό της. Την ίδια στιγμή, οι γυναίκες του χωριού επέστρεφαν " με τα καλάθια πλήρη βοτάνων και αμανιτών "

Εκείνο που δεν έγινε ποτέ γνωστό, είναι ότι η Αναστασία είχε μεγάλη έφεση και ευχέρεια στο χορό. Δεν τη δίδαξε ποτέ κανείς, όμως από κορίτσι πέντε ετών θυμόταν τον εαυτό της να μιμείται τις χορεύτριες του ιπποδρόμου. Δεν φανέρωσε ποτέ δημοσια το χάρισμα της όταν μεγάλωσε, γιατί στους χριστανικούς κύκλους ο χορός ήταν συνώνυμο των σαρκικών απολαύσεων και της πορνείας. Μόνον οταν έμενε μόνη της, τις νύχτες με φεγγάρι, χόρευε έντονα έως ότου εξαντληθεί, μακριά από τα μάτια του κόσμου. Γρήγορα όμως βρήκε τρόπο να το διοχετεύσει και να το μοιραστεί.

" Η μελαγχολία μοιάζει με την ομίχλη ", σκεφτόταν συχνά η Αναστασία. " Μας εμποδίζει να βλέπουμε καθαρά γύρω μας, δυσκολεύει την αναπνοή και βαραίνει το ιδρωμένο σώμα. Χρειάζεται μια κίνηση, να φυσήξει κάτι και να τη διαλύσει."

Άρχισε να πειραματίζεται λοιπόν με τους μελαγχολικούς ανθρώπους. Ξεκινούσε μπρος του έναν έντονο χορό και του ζητούσε να τη μιμηθεί. Δίδασκε τον θλιμμένο να γίνεται δέντρο. Με σταθερά τα πόδια στο έδαφος, ριζωμένα σαν κορμός, απελευθέρωνε το υπόλοιπο κορμί, που παρακολουθούσε την κίνηση της. Ξεκλείδωνε την αναπνοή του που ανεβοκατέβαινε ρυθμικά από τα χείλη μέχρι τον τελευταίο σπόνδυλο. Σιγά σιγά το σώμα λικνιζότανε, κλαδιά και φύλλα στον άνεμο, ή σαν θαλάσσια ανεμώνα ριζωμένη στο βυθό.

Το μαρτυρικό της τέλος ήταν αναμενόμενο.

Κάηκε στην πυρά...

Η Βερόνα είναι γνωστή ως η πόλη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, αλλά διατηρεί τη μνήμη της Αγίας Αναστασίας έντονα. Από την εποχή του Βισιγότθου Θευδέριχου χρονολογείται εκκλησία της στην πόλη. Το 1290 Δομινικανοί μοναχοί, πήραν την άδεια να χτίσουν μεγάλο ναό στα ερείπια της παλιάς εκκλησίας. Όμως, κάτι τα ανθοϊάματα, κάτι οι χοροθεραπείες της αγίας, φοβήθηκαν οι μοναχοί μην έχουν μπελάδες με την ιερά εξέταση. Αποφάσισαν λοιπόν να σβήσουν κάθε παλιό ίχνος και να αφιερώσουν το ναό σ΄ένα τοπικό μάρτυρα, τον Αγιο Πέτρο. Ομως για τους κατοίκους δεν άλλαξε τίποτα. SANTA ANASTASSIA ονομάζουν το ναό μέχρι σήμερα, αν και δεν υπάρχει μέσα τίποτα που να τη θυμίζει. Το ίδιο και τον δρόμο που οδηγεί εκεί. Και σύμφωνα με την παράδοση, συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τις συνταγές της. Πιο τρανταχτό παράδειγμα, ο αδελφός Λαυρέντιος, εφημέριος του ναού της αγίας, κάτι που ο Σαίξπηρ παραλείπει. Συνεχιστής της παράδοσης, είναι αυτός που δίνει στην Ιουλιέτα το μυστικό φάρμακο της νεκροφάνειας, για να εξαπατήσουν την οικογένεια της. Άσχετα αν το σχέδιο τελικά δεν πετυχαίνει...

Στη σύχρονη Έλλαδα, που ο Παπαδιαμάντης χρειάζεται πλέον μεταφραστή, η καχυποψία συνεχίζεται. Κάποιες γυναίκες επιμένουν. Στη Μακρυνίτσα του Πηλίου και τα σοκάκια των Αμπελοκήπων...

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΛΟΓΩΝ IV

To 1980, η πορεία του Πολυτεχνείου έφτανε μέχρι τη Βουλή. Ένα μπλοκ διαδηλωτών είχε από μέρες αποφασίσει να σπάσει την απαγόρευση και να φτάσει στην Αμερικάνικη πρεσβεία. Είχε απέναντί του την αστυνομική απαγόρευση αλλά και την αντίθετη γνώμη των κομμάτων της αντιπολίτευσης τότε, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΚΚΕεσωτ. Δεν έκανε όμως πίσω. Στη σύγκρουση που ακόλούθησε με την αστυνομία, δολοφονήθηκαν δύο άνθρωποι, Κουμής και Κανελλοπούλου, υπήρξαν δεκάδες τραυματίες και συλλήψεις.

Ηταν η μεγάλη δοκιμασία και μάχη της γενιάς μου, που ονομάστηκε κίνημα των καταλήψεων 1979-80.

Ακολούθησε συζήτηση στη Βουλή για τα γεγονότα. Από το ΠΑΣΟΚ δεν περιμέναμε τίποτα, βρισκόταν στον προθάλαμο της εξουσίας. Το ΚΚΕ από τότε και πάντα στον τεχνητό του κόσμο. Αλλά από τον Κύρκο και τον Ηλιού που ήταν βουλευτές της αριστεράς, ούτε μια λέξη υποστήριξης για το κίνημα, καμμιά προσπάθεια κατανόησης και προσέγγισης. Αυτό το παράπονο, προσωπικά, το κουβαλάω ακόμα.

Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ αντιμετωπίζει τα κοινωνικά κινήματα διαφορετικά. Δεν τα καπελώνει, αντλεί από την δυναμική τους και τα καλύπτει σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Κάποιοι άνθρωποι της γενιάς μου, που κουβαλάνε το ίδιο παράπονο, ίσως βοήθησαν σ΄αυτό. Βλέπω τα ονόματά τους στα ψηφοδέλτια, ακόμα και στο επικρατείας. Μοιάζει αυτονόητο και αυθόρμητα θα τους στηρίξω εκλογικά.

Άλλωστε, από τους ελάχιστους ραδιοφωνικούς σταθμούς που οι παραγωγοί παίζουν τη μουσική που τους αρέσει, είναι ο 105.5 στο ΚΟΚΚΙΝΟ. Η μελωδία της Διεθνούς σε όλους τους ρυθμούς διασκευασμένη. Όπως οι συνιστώσες του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΛΟΓΩΝ III

Αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο θα ήταν παράνομες

Συμφωνώ απολύτως, αλλά πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι άλλαξε πουθενά ο κόσμος με τις εκλογές ?

Οι εκλογές απλά και μόνο είναι ένας τρόπος για να επιλεχθούν οι διαχειριστές του κρατικού μηχανισμού. Το κράτος είναι η μεγαλύτερη επώνυμη εταιρεία και χρειάζεται διευθύνοντα σύμβουλο. Επειδή στο επίπεδο αυτό η άμεση δημοκρατία είναι προς το παρόν ανέφικτη, η άσκηση της διαχείρησης των κρατικών υποθέσεων γίνεται με ανάθεση κατά πλειοψηφία.

Τα κόμματα εξουσίας είναι κοινωνικές κοινοπραξίες που ζητούν να αναλάβουν το έργο της διαχείρησης του κράτους για μια τετραετία. Την εποχή της κατάρρευσης των ιδεολογιών, κάθε κόμμα εξουσίας συνδιάζει μια τεχνοκρατική εικόνα διαχειριστικής επάρκειας, με ένα θεαματικό περιτύλιγμα που απευθύνεται στο συναίσθημα και στις ψυχολογικές αδυναμίες των ψηφοφόρων. Η λογική παραμερίζεται. Τα εθνικά τραύματα επουλώνονται με γερές δόσεις μαζικής μυθολογίας.

Τα μικρότερα κόμματα, είτε στοχεύουν σε μια πιθανή συνεργασία με τα μεγάλα για τη νομή της εξουσίας, είτε διεκδικούν την παρουσία τους στο πολιτικό σκηνικό με ανταλλάγματα στις βαθμίδες του κράτους που έχουν πραγματική επιρροή.

Μια επιτυχημένη διαχείρηση, εκτός από το συμμάζεμα των οικονομικών, ενσωματώνει στους θεσμούς τις αλλαγές που παράγει η κοινωνία.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΛΟΓΩΝ II

Η καθολική ψηφοφορία είναι απρόσωπη και ισοπεδωτική.

Η δική σου ψήφος μετράει το ίδιο με την ψήφο αυτών που θεωρείς ανάξιους, κατώτερους από σένα και τους σιχαίνεσαι, αυτούς που αν μπορούσες θα τους απαγόρευες το δικαίωμα να ψηφίζουν.

Μετά την πρώτη έκρηξη ματαιοδοξίας και εγωισμού, χαλαρώνεις.

Η ισότητα της ψήφου ταπεινώνει. Γίνεται σιγά σιγά αυτογνωσία και αποδοχή, ότι εμείς που θεωρούμε τους εαυτούς μας σπουδαίους και τρανούς, δεν διαφέρουμε και πολύ από τους άλλους ανθρώπους, στο ίδιο καζάνι βράζουμε, κουτσοί στραβοί στον Αγιο Παντελεήμονα. Ο κόσμος δε χρειάζεται σωτήρες, κινείται μέσα από τη σύγκρουση και το άθροισμα των ατομικών υπάρξεων.

Ανώμαλη προσγείωση ! Η ψήφος καταντάει απλό χαρτί, κουρέλι στα χέρια του καθενός ξεχωριστά. Πως θα αποκτήσει αξία ? Σ΄ένα κόσμο όπου οι συναλλαγές κυριαρχούν, κερδισμένη ψήφος είναι η πουλημένη ψήφος. Αυτή δηλαδή που αποφέρει συγκεκριμένα ανταλλάγματα.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΚΛΟΓΩΝ I

Πριν από πενήντα χρόνια οι γυναίκες δεν ψήφιζαν στην Ελλάδα. Φανταστείτε, περισσότερο από το μισό εκλογικό σώμα. Από το 1967 έως το 1974 δεν μπορούσε να ψηφίσει κανείς. Οι δεκοχτάρηδες ψηφίζουν από το 1985.

Σε παλλά μέρη του κόσμου δεν γίνονται καθόλου εκλογές, αλλού γίνονται τελείως τυπικά, γιατί το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο από τα γούστα των ισχυρών.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, καθολικές, ελεύθερες και ανεπηρέαστες εκλογές είναι δικαίωμα λίγων ανθρώπων σχετικά. Που κατακτήθηκε δύσκολα, με αγώνες και νεκρούς στους δρόμους.

Και γίνεται ακόμα πιο σημαντικό γιατί σ΄αυτές τις συνθήκες μπορείς αν θες να τις αγνοήσεις τελείως με την αποχή, να τις σαμποτάρεις με το άκυρο, να αρνηθείς κάθε επιλογή ψηφίζοντας λευκό, ακόμα και να αυτοπροταθείς υποψήφιος αν έχεις τα κότσια. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη δημοκρατία.

333333

Αισθάνομαι προνομιούχος !!!!!

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ

Είναι τα παιδιά που ανάβουν τις φωτιές και φωνάζουν

μπροστά στις φλόγες μέσα στη ζεστή νύχτα

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

( Μετά την καταστροφή, ο υπεύθυνος συντονισμού των επιχειρήσεων, ζήτησε να μιλήσει. Μάζεψε τους δημοσιογράφους στο γραφείο του, φόρεσε την επίσημη στολή μπροστά στις κάμερες κι άρχισε να μονολογεί .)

μμμμμμμμμμμμμμ

Γυρίσαμε πίσω ταπεινωμένοι.

Βλέπω τους άντρες μου εξουθενωμένους. Τους τσάκισε η κούραση και η αγρύπνια τόσες μέρες. Κάποιοι δεν γύρισαν πίσω, χάθηκαν μαζί με τ΄άλλα θύματα γιατί δοκίμασαν το αδύνατο.

Πριν από κάθε μάχη μετράς τις δυνάμεις σου. Η διαφορά ήταν μεγάλη. Δεν ωφελεί να στέκεται κανείς πολύ, στο μέγεθος της δύναμης που αντιμετωπίζει. Τι βάζουμε απέναντί της έχει σημασία. Κι αποδειχτήκαμε λίγοι, αδύναμοι κι ανέτοιμοι.

Κι εγώ έπρεπε ν΄αποφασίζω. Αμείλικτα, συνέχεια, κάθε στιγμή, κόντρα σε όλα. Έπρεπε να διαλέγω το μικρότερο κακό. Τους ζωντανούς ανθρώπους ή τ΄αγάλματα ; Τα δέντρα ή τα σπίτια ; Δεν έπρεπε να θυσιάσω τίποτα. Τι πρόλαβα να σώσω τελικά ; Δεν έχω μάθει ακόμα.

Τα μηνύματα δεν έφταναν στην ώρα τους. Τα μάτια δεν έβλεπαν απ΄τον καπνό. Τα μηχανήματα πάθαιναν βλάβες. Κι οι άνθρωποι κουράζονταν. Ομως έτσι γίνεται σε κάθε μάχη, το΄ξερα από πολύ παλιά το μάθημα. Κάποιες φορές τα πράγματα φαίνονταν πως πήγαιναν καλά, παίρναμε μερικές ανάσες ανακούφισης, αλλά για τόσο λίγο. Αλλαζε κάτι τόσο ξαφνικά, κι είχαμε καινούργια μέτωπα. Ξανά από την αρχή, μεχρι το τέλος.

Την ιστορία την γράφουν πάντοτε οι νικητές. Σε μια φυσική καταστροφή, την γράφουν οι αμέτοχοι. Οσοι βουλιάζουνε στον καναπέ κι όσοι κοιτάζουνε με γυάλινο μάτι πίσω απ΄την οθόνη.

Οι νικημένοι έχουνε πάντοτε άδικο....

(Ο αρχηγός έμεινε σιωπηλός για λίγο. Άνοιξε το συρτάρι του γραφείου του, άρπαξε ένα περίστροφο, έβαλε την κάνη στο στόμα του και πριν προλάβει ν΄αντιδράσει κανείς, πυροβόλησε σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση. Η σκηνή της αυτοκτονίας έκανε το γύρο του κόσμου.)