ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΩΝΗ

"Μπορώ να μην ακούω, όταν δε μου αρέσει η μουσική ? Να κλείνω τ΄ αυτιά μου ? Έχει να τρώμε κάτι στην παράσταση ? "

Αυτές τις απορίες εξέφρασε η μικρή μου κόρη όταν έμαθε ότι θα την πήγαινα πρωί της Κυριακής στο Μέγαρο, στο εκπαιδευτικό προγραμμα για την ανθρώπινη φωνή. Εγώ βέβαια, βρήκα την ευκαιρία, για να ξανακούσω τη Σαββίνα Γιαννάτου άλλη μια φορά. Δεν κατάφερα να πάω την περασμένη Πέμπτη στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, αν και είχα κερδίσει διπλή πρόσκληση από εκπομπή του 105,5 στο Κόκκινο. Δε βρήκα παρέα δηλαδή, γιατί κανένας δεν άντεχε το πρόγραμμα, στα Γαλλικά για τη Σαπφώ, βλέποντας και το σχέτικό βίντεο στο διαδίκτυο. Η Σαββίνα όμως παραμένει μια εκπληκτική παρουσία που με μαγεύει και με καθηλώνει σε ότι κι αν κάνει. Βγήκε στη σκηνή χωρίς μακιγιαζ, όπως ξύπνησε. Στη μνήμη μου καρφώθηκε από τότε, μια φράση από το παραμύθι που μετέτρεψε σε φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς

" να του βγάλουμε τα μάτια, να τον κάνουμε ζητιάνο βιολιτζή..."

Πανέμορφη είναι και η Marion Cotillard , που για χάρη της πήγα να δω την αδιάφορη ταινία "Μικρά αθώα ψέμματα". Είναι υπέροχη όταν γελάει,όταν κλαίει,  όταν περπατάει, όταν πίνει κρασί, όταν βλέπει ταινίες, όταν σε κοιτάει, είναι υπέροχη ακόμα κι οταν τρώει τα νύχια της.
Παράλληλα η άνοιξη αποκαλύπτεται, σπάζοντας το κέλυφος του πάγου. Εχει πέτρινα δόντια και στέλνει βαθύ χασμουρητό στη φτερωτή του μύλου...