Ακόμα και στον ευνουχισμό υπήρχαν διακρίσεις, ανάλογα με το χρώμα του δέρματος. (δες
εδώ και
εδώ)
Στους μαύρους έκοβαν το σύνολο των γεννητικών οργάνων και καυτηρίαζαν την πληγή με λάδι ή πετρέλαιο. Στη συνέχεια έθαβαν τον άτυχο νέο στο χώμα ώς τη μέση για να επουλωθεί η πληγή. Αν σταματούσε η αιμορραγία και μπορούσε να ουρήσει, ήταν έτοιμος για το σκλαβοπάζαρο.. Από το μαρτύριο αυτό συνήθως επιβίωνε ένας στους δέκα.
Αντίθετα οι λευκοί σκλάβοι είχαν καλλίτερη μεταχείρηση. Γενικά τους αφαιρούσαν ή τους συνέθλιβαν μόνο τ΄αρχίδια, ενώ η ψωλή τους παρέμενε συνήθως ακέραια. Σε άλλους, πιο τυχερούς, απέκοβαν μόνο το σπερματικό πόρο. Ανάλογα με τη βιαιότητα της επέμβασης στο νευρικό σύστημα της περιοχής, ορισμένοι διατηρούσαν τη δυνατότητα στύσης, αλλά με μειωμένη την ερωτική επιθυμία και απόλαυση. Να σημειωθεί ότι το Κοράνιο απαγόρευε τον ευνουχισμό στους μουσουλμάνους, δεν απαγόρευε όμως τη χρήση ευνούχων σκλάβων. Οπότε τη βρώμικη δουλειά του ευνουχισμού την αναλάμβαναν Εβραίοι και Χριστιανοί αποκλειστικά.
Στα χαρέμια των οθωμανών από το 1600 περίπου και μετά, απαγορεύτηκε η παρουσία των λευκών ευνούχων. Μέσα στη θλιβερή ατμόσφαιρα του σαραγιού και την ανία, αρκετές από τις οδαλίσκες δημιουργούσαν τρυφερές σχέσεις μαζί τους. Έχοντας βαρεθεί να περιμένουν πότε θα τις δεχτεί ο σουλτάνος στο δωμάτιο του, συνήθως κάλυπταν τις σεξουαλικές ορμές τους με βοηθήματα αυτοϊκανοποίησης. Πολλές μυούνταν μεταξύ τους στο λεσβιακό έρωτα, κάτι που ήταν ανεκτό. Κάποιες όμως κατέφευγαν στους λευκούς ευνούχους. Στις σχέσεις αυτές αναπτύσσονταν φλογερά αισθήματα αλλά και επιδέξιες ερωτικές τεχνικές αξιοποίησης και ανάπτυξης του οργάνου που είχε απομείνει. Πολλές φορές με εξαιρετικά αποτελέσματα. Υπάρχουν μαρτυρίες γυναικών που υποστήριζαν ότι η ερωτική ικανοποίηση που είχαν απολαύσει με λευκούς ευνούχους ήταν ασύγκριτα ανώτερη από αυτή που τους προσέφεραν οι αρρενωποί σύζυγοι τους. Πράγμα πολύ λογικό για την εποχή, όπου η γυναίκα εθεωρείτο απλό σκεύος υποδοχής της ικανοποίησης των ανδρών χωρίς δικαίωμα στην ηδονή. Ενώ με τους ευνούχους είχαν άπειρη ώρα για χάδια, φιλιά και προκαταρκτικά κάθε λογής...
Ακόμα και στον ευνουχισμό υπήρχαν διακρίσεις, ανάλογα με το χρώμα του δέρματος. (δες εδώ και εδώ)
Στα χαρέμια των οθωμανών από το 1600 περίπου και μετά, απαγορεύτηκε η παρουσία των λευκών ευνούχων. Μέσα στη θλιβερή ατμόσφαιρα του σαραγιού και την ανία, αρκετές από τις οδαλίσκες δημιουργούσαν τρυφερές σχέσεις μαζί τους. Έχοντας βαρεθεί να περιμένουν πότε θα τις δεχτεί ο σουλτάνος στο δωμάτιο του, συνήθως κάλυπταν τις σεξουαλικές ορμές τους με βοηθήματα αυτοϊκανοποίησης. Πολλές μυούνταν μεταξύ τους στο λεσβιακό έρωτα, κάτι που ήταν ανεκτό. Κάποιες όμως κατέφευγαν στους λευκούς ευνούχους. Στις σχέσεις αυτές αναπτύσσονταν φλογερά αισθήματα αλλά και επιδέξιες ερωτικές τεχνικές αξιοποίησης και ανάπτυξης του οργάνου που είχε απομείνει. Πολλές φορές με εξαιρετικά αποτελέσματα. Υπάρχουν μαρτυρίες γυναικών που υποστήριζαν ότι η ερωτική ικανοποίηση που είχαν απολαύσει με λευκούς ευνούχους ήταν ασύγκριτα ανώτερη από αυτή που τους προσέφεραν οι αρρενωποί σύζυγοι τους. Πράγμα πολύ λογικό για την εποχή, όπου η γυναίκα εθεωρείτο απλό σκεύος υποδοχής της ικανοποίησης των ανδρών χωρίς δικαίωμα στην ηδονή. Ενώ με τους ευνούχους είχαν άπειρη ώρα για χάδια, φιλιά και προκαταρκτικά κάθε λογής... 
Πολλές χιλιάδες χρόνια μετά τη μάχη των ουρανών και την ήττα (δες εδώ και εδώ), έφτασε η στιγμή για να εξεγερθεί ξανά. Αδειασε την κόλαση από δαιμόνους και καταδικασμένους, κλείδωσε τις πόρτες και παρέδωσε τα κλειδιά. Προτίμησε να φύγει μακριά, παρά να υπηρετεί την υλοποίηση καποιου σχεδίου που δε γνώριζε. Κατέληξε στο Los Angeles φυσικά, την πόλη των αγγέλων παρέα με τον θηλυκό δαίμονα Μazikeen. Στο μπαρ LUX που άνοιξε, παίζει πιάνο κάθε βράδυ. Μέχρι να βρει τον τρόπο να ξεφύγει οριστικά από τον κόσμο του δημιουργού του...
Είναι μια γυναίκα που γεννήθηκε το 1741 στο Λονδίνο. Από το 1769 ζει στην Old Compton Street, άστεγη και με τα λογικά της σαλεμένα. Ομως βλέπει το μέλλον που έρχεται, μέσα από τα φύλλα του τσαγιού και τα σπλάχνα φρεσκοσφαγμένων ζώων. Μια μάγισσα πραγματική.
Συναντούσε συχνά τον John Constantine και παραβρέθηκε στην κηδεία του Sandman.
