ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Time present and time past

Are both perhaps present in time future,

And time future contained in time past.

If all time is eternally present

All time is unredeemable.

T.S.ELIOT

Με την επιστροφή της χειμερινής ώρας μοιάζει να τελειώνει η "αναζήτηση του χαμένου χρόνου " τουλάχιστον για φέτος. Μια ώρα ύπνος παραπάνω τώρα τον Οκτώβριο, κάτι που μας είχαν στερήσει το Μάρτη. Νάτος λοιπόν ο ξανακερδισμένος χρόνος, για να θυμηθούμε ξανά τον Marcel Proust μετά τον T.S.Eliot της εισαγωγής.

Χρόνος που τεντώνεται, μαζεύει, τον πλάθεις με τα χέρια σου, διαστέλλεται, πήζει και λιώνει στα γνωστά ρολόγια του Dali. Όλοι γνωρίζουμε πως είναι σχετικός χάρη στον Einstein, τόσο πολύ σχετικός που καταλήγει άσχετος και ξένος. Όταν ήμουν είκοσι χρονών είχα άφθονο χρόνο. Δεν ήξερα τι να τον κάνω. Τόσο πολύ, ώστε να συντάξω μιαν αγγελία πώλησης που ξεκινούσε κάπως έτσι : " Ποιος θέλει ν΄αγοράσει, μια μέρα απ΄τη ζωή μου ". Ταυτόχρονα δε μου΄δινε καθόλου σημασία η ωραία της παρέας κι ένοιωθα το χρόνο μου να διαλύεται σα φτηνή τσιχλόφουσκα που σπάει στα δόντια της.

Όμως ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές και απαλύνει τις στεναχώριες, οι πάντες το γνωρίζουν και τον φωνάζουν πανδαμάτορα, όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει. Μόνον ο Γιάννης Αγγελάκας διαφωνεί και λέει " Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός, σε καίει σε σκορπάει και σε παγώνει... " Ισως να είχε δίκιο τελικά μια καθηγήτρια Φυσικής που δίδασκε στο μάθημά της " Τι είναι χρόνος ? Αυτό που δείχνει το ρολόι !"