...σ' αγόρασα χρυσή κλωστή
και κόκκινη κορδέλα.
Τα ίχνη της ξαναβρέθηκαν μετά από πέντε χρόνια, τυχαία εντελώς. Ταξίδευε για την Ελλάδα και το καράβι της ναυάγησε κοντά στη Μάλτα, Την έσωσαν πειρατές από πνιγμό αλλά τα βάσανα της μόλις άρχιζαν. Την πούλησαν σε σκλαβοπάζαρο της Μπαρμπαριάς και κατέληξε στο χαρέμι ενός Αλτζερίνου. Του γέννησε κι ένα γιο και ο Άραβας ήταν πολύ περήφανος.
Όμως αυτή δραπέτευσε με το παιδί κι έφτασε τελικά στη Χίο. Ο άντρας της την ακολουθούσε κι έψαχνε να τη βρει. Εφυγε στο βουνό και κρύφτηκε σε ένα βάτο. Εκεί την βρήκε κι άναψε φωτιά για να την αναγκάσει να βγει. Αυτή έτρεξε προς τη θάλασσα για να σωθεί. Τότε τη σημαδεύει με το τόξο του και την πληγώνει με ένα βέλος. Παρακαλούσε να ανοίξει ένας βράχος να μπει μέσα να κρυφτεί...
Ήθελε να ξυπνήσει επιτέλους, να ξεφύγει από τον εφιάλτη, αλλά το παιδί δεν την άφηνε...
2 σχόλια:
Δεν το έπιασε το προηγούμενο...
Αχ, αεροστατε μου, πόσο έγκυρες ειναι οι να αργήσεις σου. Πέντε χρονια μετα... Αχ!
Ένα φιλί κάτι παραπάνω απο γλυκό...
πολύ ωραίο θέμα
Δημοσίευση σχολίου