ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορτάζοντας τη μνήμη
των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης
ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ' αλώνια
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Προτείνω σήμερα να τα ξεχάσουμε όλα. Τα συρματοπλέγματα και τα δίχτυα που μας περιορίζουν. Να τα ξεχάσουμε και ν΄αφεθούμε. Στο φως και τη ζέστη που μας κυριεύει. Και πιο πολύ στην πανσέληνο που θ΄ανέβει το σούρουπο στον ουρανό. Ας μας παρασύρει το καλοκαίρι, που βρίσκεται σήμερα στη μέση του. Να πάρουμε λίγο κουράγιο...
Εξάλλου οι ποιητές το ήξεραν από παλιά. Το θαύμα που καίει στους ουρανούς τ΄αλώνια, κυκλοφορεί στις φλέβες των ανθρώπων...
2 σχόλια:
SUMMER NIGHT
by Alfred Tennyson (1809-1892)
Now sleeps the crimson petal, now the white;
Nor waves the cypress in the palace walk;
Nor winks the gold fin in the porphyry font:
The firefly wakens: waken thou with me.
Now droops the milk-white peacock like a ghost,
And like a ghost she glimmers on to me.
Now lies the Earth all Danaë to the stars,
And all thy heart lies open unto me.
Now slides the silent meteor on, and leaves
A shining furrow, as thy thoughts in me.
Now folds the lily all her sweetness up,
And slips into the bosom of the lake:
So fold thyself, my dearest, thou, and slip
Into my bosom and be lost in me.
έτσι ακριβώς...
Δημοσίευση σχολίου