ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Βγήκε ο Χάρος να ψαρέψει
με τ' αγγίστρι του ψυχές
και γυρεύει πληγωμένους,

δυστυχείς και πονεμένους,
μεσ' τις φτωχογειτονιές,
βγήκε ο Χάρος για ψυχές...

Με τη μαύρη του σφεντόνα

στρίβει ο Χάρος στη γωνιά...

'Ολες οι προσπάθειες απεικόνησης του Χάρου είναι ζοφερές. Τον παρουσιάζουν σα νεκρό, σκελετωμένο άντρα, που κρατάει τεράστιο δρεπάνι, θερίζοντας ψυχές σα στάχυα. Στο λαϊκό τραγούδι της Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου στην εισαγωγή, ο Χάρος δεν περιγράφεται, κρατάει αγκίστρι και σφεντόνα, σχεδόν κατεβαίνει στα ανθρώπινα μέτρα, αντιμετωπίζεται... Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν σε δύο αδέλφια, τον Υπνο και τον Θάνατο.

Από εδώ ξεκινάει ο Νeil Gaiman και φέρνει τα πάνω κάτω.

Επινοεί ένα νέο πρόσωπο του θανάτου (Death), θηλυκό, μεγαλύτερη αδελφή του Υπνου (Dream-Sandman-Morpheus ). Είναι νεαρή, μικροκαμωμένη, χαρούμενη, όμορφη και πολύ cool. Στην αρχή πρότεινε να μοιάζει με την rock-star Nico, πως εφανίζεται στο εξώφυλλο του δίσκου Chelsea Girl του 1968. Όμως ο εικονογράφος και σχεδιαστής Mike Dringenberg πήρε πρωτοβουλίες. Ζωγράφισε την Death να μοιάζει μ΄ένα κορίτσι που γνώριζε καλά, την Cinnamon. Και το ίδιο βράδυ ο Neil, στο εστιατόριο που έτρωγε με τον Dave Mc Kean, συνάντησε μια σερβιτόρα ίδια με το σκίτσο. Μακρύ μαύρο μαλλί, μαύρο jean και T-shirt, σπειροειδές μακιγιάζ στο μάτι και στο λαιμό φορούσε ένα μέγάλο ασημένιο ankh, το γνωστό αιγυπτιακό σταυρό.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία...

σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ

Η μοναδική βεβαιότητα για κάθε ζωντανό οργανισμό είναι ο Θάνατος " λέει ο Neil Gaiman. " Η ευτυχία, τα όνειρα, ακόμα και η αναπαραγωγή του είδους δεν είναι δεδομένα, ο θάνατος είναι. Και η Death κάνει πολύ καλά τη δουλειά της. Με χάρη, σύνεση και συμπόνια. Η καβαλιστική διδασκαλία αναφέρει ότι ο Άγγελος του Θανάτου είναι τόσο όμορφος, που μόλις τον δεις τον ερωτεύεσαι κεραυνοβόλα. Και για να συνεχίσεις να τον βλέπεις μέχρι τέλους, η ψυχή βγαίνει από τα μάτια..."

Η Death πρωτοεμφανίζεται στο τεύχος 8 του SANDMAN. Kατεβαίνει σαν τη Mary Poppins λέγοντας τα αμίμητα "supercalifragilesticexpialidocious" και "peachey keen"

Μια φορά στα εκατό χρόνια γίνεται θνητή για μια μέρα, συγχρωτίζεται με τους ανθρώπους για να καταλάβει και τα δικά τους αισθήματα. Ομως ξέρει ότι αυτή θα κάνει το καθήκον της με τον ίδιο τρόπο έως το τέλος του κόσμου, μέχρι να πάρει και τον τελευταίο ζωντανό οργανισμό.

Αυτή θα είναι που θα κλείσει πίσω της την πόρτα στο τέλος...

ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

...δεν θα γυρέψω νοσηλεία

στο σινεμά και τα βιβλία...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Από το Μάιο που άνοιξα το blog, παρατηρώ μια συστηματική αλλαγή. Δεν διαβάζω πια βιβλία. Και πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιώ το χρόνο που αφιέρωνα στο διάβασμα στην προετοιμασία των αναρτήσεων και σε επισκέψεις σε άλλα blogs.

Θέματα και εικόνες που έμειναν στο μυαλό μου από διαβάσματα στο παρελθόν βγαίνουν σιγά σιγά στις αναρτήσεις, ένα ξεφόρτωμα της μνήμης. Ταυτόχρονα πιάνω τον εαυτό μου να διαβάζει bloggers με τις ώρες, εθιστικά. Μια μη γραμμική ανάγνωση και νοιώθω ξαφνικά πως μπαίνω στο μυαλό, στη σκέψη τους.

Καταλήγω να πιστέψω τελικά, στο οριστικό παράδοξο, ότι το διαδίκτυο και ειδικά τα blogs είναι το ζωντανό βιβλίο που γράφεται συνέχεια και περιέχει όλα τα βιβλία...

Η επόμενη κίνηση θα είναι ν΄αρχίσω να πετάω στην ανακύκλωση βιβλία που έμειναν χρόνια στο ράφι...

Στο βασίλειο των ονείρων (The Dreaming) υπάρχει μια τεράστια βιβλιοθήκη. Είναι μοναδική. Περιέχει ολοκληρωμένα τα βιβλία που δεν γράφτηκαν ποτέ. Αυτά που έμειναν μόνο στο μυαλό κάποιων ανθρώπων. Πραγματικών συγγραφέων και επίδοξων δημιουργών. Απλές ιδέες, σχεδιάσματα, ή λίγες λέξεις στο χαρτί χωρίς συνέχεια.

Ο βιβλιοθηκάριος Lucien, ψηλός, ξερακιανός και κάπως παλιομοδίτης, φροντίζει την βιβλιοθήκη, την ταξινομεί και την συμπληρώνει ακατάπαυστα. Δεν θα βρεθεί ποτέ χωρίς δουλειά.

Αν θέλετε να σας ξεναγήσει, κάνετε κλικ με το ποντίκι στην εικόνα παυ ακολουθεί.

Σας περιμένει μια έκπληξη...

Ο Lucien έχει ένα παράπονο. Στην βιβλιοθήκη του δεν υπάρχει το βιβλίο που προταγωνιστεί ο ίδιος. Πρόλαβε και το έγραψε ο Neil Gaiman, λέγεται SANDMAN και θα το βρείτε στα ράφια των βιβλιοπωλείων...

BREAST CANCER

...όταν χάνεται ένα στήθος

μια παλάμη μένει ορφανή...

Γράφω άμεσα γιατί σε ορισμένα πράγματα δε χρειάζεται δεύτερο κοίταγμα.

Περνάς από την υποψία στη βεβαιότητα πολύ γρήγορα, δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο.

Από την είσοδο στο χειρουργείο και την ταχεία βιοψία έως τη βασανιστική αναμονή της ιστολογικής εξέτασης τίποτα πια δεν είναι όπως πριν. (τι περίεργη υπόγεια λεκτική σχέση κι αυτή με τα blog).

Και όταν η διάγνωση δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας, πρέπει ν΄αφήσεις στην άκρη τις αυταπάτες σου, ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στους άλλους, ότι για σένα ειδικά μπορεί να γίνει μια εξαίρεση, κάτι σαν θαύμα...

Και ξεκινάει η χημειοθεραπεία, φοβάσαι στην αρχή την αναπόφευκτη τριχόπτωση και σκέπτεσαι να ψάξεις για περούκα, δεν ήθελες μαντήλι στο κεφάλι, ξεχνάς επίτηδες ότι θα χάσεις τρίχες απ΄όλο σου το σώμα...

Η ζάλη δε σ΄απασχολεί, ούτε το στομάχι που ανακατεύεται κάποιες φορές...

Στο δρόμο για μια κρίσιμη πενταετία....

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ !

Η υπόθεση που θα βγάλω στο φως τα έχει όλα. Πιπεράτο σεξ, γαργαλιστικές λεπτομέρειες, καυτές εικόνες, νταβατζήδες, διαπλοκή εξουσίας και οικονομικών συμφερόντων.

Ένας άνθρωπος γεννήθηκε στη φύση, ζούσε με τις γαζέλες κι έτρωγε καρπούς για να επιβιώσει. Για να προστατέψει τα ζώα από τους κυνηγούς, κατέστρεφε τις παγίδες τους. Τότε ο αντπρόσωπος των κυνηγών πήγε στο βασιλιά να παραπονεθεί. Μας καταστρέφει αυτός ο άγριος, του κλάφτηκε, πρέπει να γίνει κάτι συντομα. Ο βασιλιάς συμβούλεψε τον κυνηγό να πάρει μια γυναίκα απ΄το ναό για να ξελογιάσει αυτόν που απειλούσε τα συμφέροντά τους. Ο κυνηγός συμφώνησε κι όταν με τη γυναίκα αντίκρυσαν τον άνθρωπο του δάσους είπε :

"Νάτος. Τώρα γυναίκα, γύμνωσε τα στήθη σου, ντροπή μην έχεις, μην αργείς, μα καλοδέξου την αγάπη του. Ας σε δει γυμνή, ας πάρει το κορμί σου.Σα ζυγώσει, ξεγυμνώσου και μαζί του πλάγιασε. Μάθε του, του άντρα, τη δική σου τέχνη της γυναίκας, γιατί σαν ο έρωτάς του τραβηχτεί σε σένα, τ΄αγρίμια που μοιράζονταν μαζί του τη ζωή στους λόφους θα τον διώξουν."
Αυτή δε ντράπηκε να τονε πάρει, ξεγυμνώθηκε και καλοδέχτη τη λαχτάρα του, τον άγριο ερέθισε για έρωτα και του΄δωσε την τέχνη της γυναίκας.
Έξι μέρες και εφτά νύχτες πλάγιαζαν μαζί...

Μετά η γυναίκα τον τάισε ψωμί και του΄δωσε να πιει μπύρα. Αδύναμος ο άνθρωπος του δάσους είδε πως τα ζώα τον απέφευγαν. Αποφάσισε να πάει στην πόλη και να σκοτώσει το βασιλιά γι αυτό που έπαθε. Στη μονομαχία που ακολούθησε δεν είχε τη δύναμη να νικήσει.

Ο βασιλιάς, μεγαλόψυχος που δεν ανατράπηκε η τάξη και υπολογίζοντας το συμφέρον του, τον κράτησε δίπλα του κι έγιναν αδελφικοί φίλοι...

τόπος Μεσοποταμία

χρόνος 2000 π.Χ.

άνθρωπος του δάσους ΕΝΚΙΤΟΥ

βασιλιάς ΓΙΛΓΑΜΕΣ

γυναίκα ΣΑΜΑΤ

κυνηγός άγνωστος (στο παρασκήνιο)

κείμενο σε πλάκες ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΓΙΛΓΑΜΕΣ

μετάφραση ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΣΚΑΡΤΣΗΣ

εικόνες AEROSTATIK (αποκλειστικές)

δημοσιογράφος ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ

DVD πέτρινο

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

"Νικόλαε Εγγονόπουλε, σε αυτόν τον κόσμον υπάρχουν δύο λογιών ανθρωποι, σε όλες τις τάξεις και σε όλες τις ειδικότητες. Οι δυνάμενοι να εκτοξεύσουν σπέρμα διεισδύοντες, και οι άνθρωποι οι εκτοξεύοντες μόνον σκατά. Εσύ ανήκεις εις τους πρώτους. Άσε τους άλλους να κάνουν τη βρωμερή δουλέιά τους "

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ

Νικόλαος Εγγονόπουλος ή

Το θαύμα του Ελμπασάν και του Βοσπόρου

Προσπαθώ να φανταστώ πως θα ήμουν σήμερα, αν δεν είχα ανακαλύψει στα εφηβικά μου χρόνια τα γραπτά και κατόπιν τη ζωγραφική, του Νίκου Εγγονόπουλου. Άδικος κόπος. Θα συναντιόμασταν οπωσδήποτε.

Βυθισμένος στο μυστικό του κόσμο, δεν καταλάβαινα πολλά, όμως αντί να με απωθούν, όπως μια ολόκληρη γενιά πριν απ΄τον πόλεμο, με συγκλόνιζαν ταράζοντας κι αλλάζοντας τις βασικές αξίες μου.

Περιπλανιέμαι μέχρι σήμερα στο έργο του και δεν κουράστηκα.

Γνώρισα τους τέσσερις φίλους, Αλέξανδρο Κάλφογλου, Μερκούριο Μπούα, Γουλιέλμο Τσίτζη και Μιρκο Κράλλη. Ψηλάφισα τον αισθησιασμό του, γυναίκες μ΄ευρείες περιφέρειες και μεγάλα στήθη, άντρες με μακριά δάχτυλα χωρίς φύλλο συκής, έρωτας στην ανάταση. Το φύλο της γυναίκας είναι οξέα σφυρίγματα μες στη γαλήνη του μεσημεριού, χωνί, γραμμόφωνο, κοιλάδα με ροδώνες. Στην περιγραφή της Ελεωνόρας (οπισθία όψις) γράφει "οι γλουτοί της είναι ψαρόκολλα" κι αμέσως εξηγώ πως όταν χαϊδεύω έναν γυναικείο πισινό το χέρι μου δεν ξεκολλάει, εξ ου και η ψαρόκολλα, χώρια που συνηχεί με κώλο. Οταν ρωτούσαν οι ανόητοι τη γνώμη του για τον Μπέργκμαν απαντούσε βιτριολικά : "Θα προτιμούσα την Μπέργκμαν, εκείνη την ωραία στα νιάτα της... Της χρωστάμε στύσεις ικανοποιητικάς"

Λέει γι΄αυτόν η γυναίκα του : "Είχα την κορνίζα του αστικού κατεστημένου. Ψηλή, ξανθιά, πλούσια και μορφωμένη. Οι άντρες μου έπεφταν λίγοι. Γι΄αυτό με συγκίνησε ο Εγγονόπουλος και τον παντρεύτηκα. Ήθελα έναν άντρα που να με ξεπερνάει σε όλα"

Δεν τον συνάντησα ποτέ από κοντά. Καλλίτερα έτσι. Έχει πεθάνει από το 1985 αλλά δεν αισθάνομαι την απουσία του. Όπως έλεγε και ο ίδιος για τον Εμπειρίκο :"Πολλές φορές γελιέμαι, καθότι υπερρεαλιστής και λέω <Αυτό πρέπει να το πω στον Ανδρέα>. Νομίζω ότι υπάρχει. Αλλά μήπως δεν υπάρχει ?"

Μήπως κι εγώ είμαι ένας αμετανόητος υπερρεαλιστής ?

Απαντώ σαν τον Δημήτρη Καλοκύρη "Απεναντίας. Είμαι βαθύτατα ρεαλιστής. Οπαδός της Ρεάλ Μαδρίτης"!

Τα παγανά

Τα παιδιά μες στα χωράφια

κοροϊδεύουν τον παπά...

ΜΑΝΟΣ ΧAΤΖΙΔΑΚΙΣ

Σας παρουσιάζω τους συγκατοίκους μου. Μπήκαν σπίτι μου πριν μερικά χρόνια, βρήκαν προστασία, ξέμειναν εκεί και τους έχω σαν κατοικίδια :

ΜΑΝΔΡΑΚΟΥΡΟΣ

ΤΣΙΛΙΚΡΩΤΟΣ

ΚΟΛΟΒΕΛΟΝΗΣ

Κάνουν καλή παρέα. Όταν βγαίνουν έξω, επειδή δεν βρίσκουν τζάκια για να σβήσουν, ρίχνουν νερό στις δεξαμενές πετρελαίου, κλείνουν βάνες φυσικού αερίου, κόβουν γραμμές ADSL. Ότι μπορούν...

Πολύ σύντομα κατέρριψαν το μύθο ότι οι καλικάντζαροι δεν είναι εφυείς. Αντίθετα, παθιάζονται να παίζουν τάβλι, λύνουν sudoku και κάνουν κοινωνική κριτική του στυλ "Γιατί να κουραζόμαστε πριονίζοντας το δέντρο της γης, αφού οι άνθρωποι μια χαρά μόνοι τους καταστρέφουν τον πλανήτη με το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την αλλαγή του κλίματος"

Τους έχω συνηθίσει δίπλα μου. Μόνο σήμερα που είναι του Αγιασμού δεν θα τους βγάλω περίπατο γιατί

Έρχεται ο τρελόπαπας

με την αγιαστούρα του

και με τη μαγκούρα του...

2008

Το καλύτερο ποδαρικό

για τη νέα χρονιά