ΓΑΤΑ Η ΚΥΡΙΑ

Παρατηρούσα τη μικρή μου κόρη να γυρίζει τα νεογέννητα γατάκια ανάποδα, για να διαπιστώσει αν είναι αγόρια ή κορίτσια, όπως χαρακτηριστικά έλεγε.

Διαχρονικά όμως, η γάτα έχει ταυτιστεί με τη θηλυκότητα. Από τη Μπαστ, κόρη του Ρα, τη θεά-γάτα των Αιγυπτίων έως την Catwoman, όλες είναι γένους θηλυκού. Πιστός στην παράδοση και ο Νίκος Καρβέλας αλλά και για να πετύχει την ομοιοκαταληξία για το πολυπόθητο σουξέ, έγραψε " Είναι γάτα, είνα γάτα, ο κοντός με τη γραβάτα ", χωρίς αυτό να θεωρηθεί υπονοούμενο για τον αναμφισβήτητο ανδρισμό του κοντού. Την υπεράσπιση των αρσενικών γάτων που ετοιμάζονται για την ιστορική τους εξέγερση ενάντια στην γυναικογατία της ιστορίας, ανέλαβε εργολαβικά ο αγέραστος και δοκιμασμένος επαναστάτης Βασίλης Παπακωνσταντίνου με το τραγούδι του " Ο γάτος", ύμνος των συνεπών αρσενικών.

Δε θέλω να φλυαρήσω περισσότερο για τις γάτες στην τέχνη καλοκαιριάτικα. Ο υπομονετικός αναγνώστης όμως, με το laptop που δεν αποχωρίζεται ούτε στην παραλία, θα μπορούσε να ρίξει μια ματιά στην ιστορία του Gaiman " A dream of a thousand cats"

ΙΣΙΣ ΛΟΥΟΜΕΝΗ

 για τα πέπλα της μόνο

Την ξαναείδα πάλι σήμερα. Μέσα στην αφόρητη ζέστη του μεσημεριού. Με το ένα πόδι μπροστά, συνήθεια που την απέκτησε στην Ελλάδα, το σκέφτοταν ακόμα. Να δροσιστεί στα λουτρά του ναού της ή να ρίξει μια βουτιά στη θάλασσα εκεί δίπλα της, μάζι με χιλιάδες άλλους κολυμβητές ? Και οι θεοί διστάζουν μερικές φορές. Εψαχνε με το βλέμμα της κάπου ν΄αφήσει τα τριαντάφυλλα που κρατούσε, τρία σε κάθε χέρι. Δεν τα΄δωσε στον άνδρα που στεκόταν δίπλα της ...

Ο ναός των Αιγυπτίων θεών βρέθηκε στη Μπρέξιζα της Νέας Μάκρης το 2001. Ανακαλύφθηκαν αγάλματα της Ισιδας και του Οσιρη, ναός και βαλανείο. Πρέπει να χτίστηκε από τον Ηρώδη τον Αττικό μετά το ταξίδι του στην Αίγυπτο. Η τοποθεσία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο μικρά ποτάμια, μίμηση προφανώς του δέλτα του Νείλου. Δίπλα ακριβώς από το εκλησάκι της Αγίας Κυριακής...

ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ 2 ΕΡΓΑ ΣΕΞ ΙΙ

Με την πρώτη του ταινία το 1984, ο Νάσος Σπύρης (μετέπειτα Berto) παραλλάσσει το «Ο επιμένων ελλη-νικά», για να υπογραμμίσει την ανδρική απαίτηση για σεξουαλική επαφή «ειδικού τύπου». Ουσιαστικά χωρίς υπόθεση, το φιλμ αναλώνεται στην καταγραφή των ερωτικών δραστηριοτήτων μιας κοινότητας που κατοικείται από βοσκούς και βοσκοπούλες. Ολες οι σκηνές στο ύπαιθρο, δίπλα σε μαντριά, πάνω στο χορτάρι, μέσα στα χωράφια. Πεντακάθαρες φουστανέλες, ατσααλάκωτα ζιπούνια αλλά και ψηλοτάκουνα παπούτσια...

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΘΟΝΗΣ
ΜΕΡΟΣ 1 ΜΕΡΟΣ 2 ΜΕΡΟΣ 3 ΜΕΡΟΣ 4 ΜΕΡΟΣ 5

 

 Από την αγνή επαρχία του χθες στην Αθήνα του σήμερα,

Οι τρομερές και ανώμαλες περιπέτειες του Ζαφείρη του ΤΑΞΙΤΖΗ εξoργίζουν τον συνάδελφο του Κώστα...
Σε κάθε αλλαγή βάρδιας ακούει από τον συνάδελφο απίθανες ιστορίες για το πως πηδάει Ελληνίδες της διπλανής πόρτας μέχρι μοντέλα και τουρίστριες ενώ σ' αυτόν δεν συμβένει ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!
Βέβαια δεν τον πιστεύει μέχρι που...

 Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΘΟΝΗΣ 

ολη η ταινία 

 

ΚΟΥΝΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ

Διαβάζω αραγμένος στην ξαπλώστρα μου  μετά το μπάνιο. Για τις κατεστραμμένες φιλίες και την επώδυνη πληγή που δημιουργούν. Δεν υπάρχει πιο ηλίθιο πράγμα γράφει ο Κούντερα από το να θυσιάσεις μια φιλία στην πολιτική. Στην εποχή μας μάθαμε να υποτάσσουμε τη φιλία σ΄αυτό που αποκαλούμε πεποιθήσεις, και μάλιστα με την περηφάνεια μιας ηθικής ευθύτητας. Πεποίθηση ατελής και εφήμερη... Πατρίδα, θρησκεία, ιδεολογία, εσωτερισμός, οικολογία, ζωοφιλία... Αντίθετα με την παιδαριώδη πίστη σε μια πεποίθηση, η πίστη σ΄ένα φίλο είναι αρετή, ίσως η μοναδική, η ύστατη. Στο βιβλίο των αρχαίων Ελληνικών της εποχής μου η πρώτη φράση του πρώτου κειμένου ξεκινούσε ακριβώς έτσι "πιστεύω τω φίλω "...

Το μπαλάκι από τις ρακέτες που παίζουν οι κόρες μου πέφτει πάνω μου και μου κόβει τη συνέχεια. Γυρίζω τα μάτια μου στους λουόμενους και τα γυμνά τους σώματα...

Ως πιο βαθμό παραμόρφωσης εξακολουθεί να παραμένει ένα άτομο ο εαυτός του ?

Ως πιο βαθμό παραμόρφωσης παραμένει αγαπημένο πλάσμα ένα αγαπημένο πλάσμα ? 

 Πόσο καιρό παραμένει αναγνωρίσιμο ένα αγαπημένο πρόσωπο που απομακρύνεται μέσα στην αρρώστεια , μέσα στην τρέλα, μέσα στο μίσος, μέσα στο θάνατο ?

όλα τα έντονα από το βιβλίο του ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ "ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ"

ANIMAL INSTICT

Χαλάλι η αφόρητη ζέστη και η κουφόβραση στο θέατρο Βράχων του ΒΎΡΩΝΑ. Επικρατούσαν συνθήκες θερμοκηπίου. Ομως οι CRANBERRIES ήταν καταπληκτικοί. Η Dolores γέμιζε τη σκηνή, με θαυμάσια κίνηση στους γοφούς και το αριστερό χέρι, Στο δεξί κρατούσε το μικρόφωνο, Εχει κάνει και τέσσερα παιδιά μην το ξεχνάμε. Τα τραγούδια τους, επιτυχίες που αντεξαν στο χρόνο...

Κάποια στιγμή ξαφνικά στη συναυλία,  τη θυμήθηκα που μου τραγουδούσε...

So take my hands and come with me

We will change reality
So take my hands and we will pray
They won't take you away
They will never make me cry, no
They will never make me die

 Είχε και τα γενέθλια της πριν από δύο μέρες...

Ακατάσχετη νοσταλγία... 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΟΪΦ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ...

Ητανε το ιδανικό ξεκίνημα. Εκαναν οι Ολλανδοί τη σέντρα και ο Κρόιφ μπήκε γρήγορα στην περιοχή των Γερμανών. Ανατροπή από τον Φογκτς και πέναλτυ. Το εκτέλεσε ο Νέεσκενς με τον πιο ταπεινωτικό τρόπο.  Η μπάλα ψηλά στο κέντρο της εστίας και ο τερματοφύλακας ξεγελασμένος σε μια γωνία. Ενα - μηδέν με το καλημέρα, χωρίς οι Γερμανοί να έχουν ακουμπήσει καν τη μπάλα. Τελικός Παγκοσμίου Κυπέλου  1974...

Είχανε φτάσει σε ασύλληπτο ύψος απόδοσης και επιτυχίας. Ομως αυτό μπορεί να θεωρήθηκε και Υβρις. Αλαζονική συμπεριφορά. Θάμπωσαν τα μάτια τους από το φως και καταστράφηκαν τα φτερά τους .Μόνο σαν τιμωρία άνωθεν μπορεί να το εξηγήσει κανείς. Δέχονται δύο γκόλ στο ημίχρονο και χάνουνε στον τελικό με δύο - ένα, χωρίς να καταφέρουν ν΄αντιδράσουν. Παγιδευμένοι στην ίδια τους την τέχνη. Φύγανε από το γήπεδο νικημένοι, σαν πεπτωκότες άγγελοι, ωραίοι ακόμα μέσα στην συντριβή τους...

Από τότε μέχρι σήμερα, ένας γύπας έρχεται κρυφά κάθε νύχτα και ταράζει τον ύπνο του Γιόχαν Κρόιφ. Αμετανόητος ηγέτης αυτής της ομάδας και ικανός να μεταμορφώνει με τις κινήσεις του το απλό παιχνίδι σε ανάμνηση του ουρανού.

 Ισως αύριο να λήξει το μαρτύριο του...
Ισως και όχι...
Αλλά μέχρι πότε θα βασανίζεται για την ανατροπή της ισορροπίας ?

ZIZOU

Πως φαίνεται η απουσία του τέτοιες μέρες...
Μακάρι να΄παιζε ακόμα...