ΠΟΙΟΣ ΕΚΛΕΨΕ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ?

Είδα για πρώτη φορά Παγκόσμιο Κύπελλο το 1970 στο Μεξικό. Τους αγώνες Αγγλία-Γερμανία 2-3 στην παράταση, Ιταλία-Γερμανία 4-3 πάλι στην παράταση και φυσικά τον τελικό Βραζιλία-Ιταλία 4-1. Αλησμόνητα παιχνίδια στο καφενείο της γειτονιάς που είχε τη μοναδική τηλεόραση, ασπρόμαυρη τότε. Και την επόμενη μέρα στις αλάνες που παίζαμε μπάλλα, είχαμε όλοι βραζιλιάνικα παρατσούκλια, Ζαϊρζίνιο, Ριβελίνο, Τοστάο, Γκέρσον, Κάρλος Αλμπέρτο. Εκτός από Πελέ βεβαίως...

Το τρόπαιο για την τρίτη νίκη της Βραζιλίας ήταν η τιμή να κρατήσει το χρυσό κύπελλο Jules-Rimet για πάντα δικό της. 

Σιγά σιγά μεγαλώσαμε όλοι, το ποδόσφαιρο άλλαξε δραματικά, έγινε αθλητικό και δυνατό χάνοντας τη φαντασία του. Κάποιοι λέγανε πως η Βραζιλία του 70 θα έχανε από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, γιατί οι παίχτες του τρέχουνε περισσότερο και έχουνε φυσική κατάσταση. Και ξαφνικά το 1983 μάθαμε πως χάθηκε το κύπελλο Jules-Rimet από τα γραφεία της βραζιλιάνικης Ομοσπονδίας. Δεν ξαναβρέθηκε ποτέ από τότε, κάποιοι λένε πως οι κλέφτες το έλιωσαν για να πουλήσουν το χρυσάφι του. Δεν αποκλείεται βέβαια να βρίσκεται κρυμμένο στην προθήκη κάποιου πλούσιου συλλέκτη.

Ποιος έκλεψε το Κύπελλο ?

Αυτός που έκλεψε την παιδική μας ηλικία και τις αναμνήσεις μας, στιγμές ονείρου και μαγείας παδοσφαιρικής.

Ενας βραζιλιάνος το΄κανε, ο Εντσον Αράντες  ντο Νασιμέντο...

ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Βαφτιστή μου κι άγιε Κλήδονα
βάλε μέλι στ' αγριοκύδωνα

Βαφτιστή μου καμηλιέρη μου
πες μου τώρα για το ταίρι μου

Βαφτιστή μου και Σωτήρα μου
πες μου πάλι για τη μοίρα μου.

ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ 

Απόψε θέλω να ξεφύγω. Θερινό ηλιοστάσιο, μεγαλύτερη μέρα του καλοκαιριού, μικρότερη νύχτα του χρόνου. Κάποια στιγμή τα μεσάνυχτα θα βγουν τα ξωτικά. Από τη σκηνή του Shakespeare και τις σελίδες των Gaiman-Vess. Ο βασιλιάς Oberon, η βασίλισσα Titania, ο σκανδαλιάρης Puck ντυμένος αη γιάννης βαφτιστής και η παρέα τους για να αναστατώσουν λίγο τη ζωή μου.Και μετά θ΄ανάψουνε μεγάλες φωτιές, να κάψουν τα στεφάνια της πρωτομαγιάς. Κι όταν η φλόγα σβήσει πια, πάνω στη στάχτη θα δούνε το μέλλον μου.
Πέρασε κι όλας ένας χρόνος από πέρυσι....

Ποιος άγγελος με ξύπνησε κι είδα ξαφνικά το γάιδαρο στον καθρέφτη ?

DATURA ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΟΥ

Το άνθος ανοίγει το σούρουπο, κρατάει όλη τη νύχτα και κάποια στιγμή μαραίνεται και κλείνει από τον δυνατό ήλιο του μεσημεριού. Μέσος χρόνος ζωής μία ημέρα...

Εχει ένα πολύ όμορφο διακριτικό άρωμα...

Κάποιοι το λένε διαβολόχορτο ή σάλπιγγα του διαβόλου...

Οι σπόροι του έχουν παραισθησιογόνες ιδιότητες, γνωστές από παλιά...

Κάτι ξέρει και η Tori Amos σχετικά... 

Και μια τελείως διαφορετική προσέγγιση (εδώ)... 

ΓΑΜΗΛΙΟΣ ΑΒΕΡΩΦ

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠ0ΚΑΛΥΨΕΙΣ !

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΜΟ ΤΗΣ ΧΟΥΡΣΑΛΑ

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΟΥ ΤΗΣ ΜΕΝΕΓΑΚΗ

ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ ΑΒΕΡΩΦ... 

Η νύφη πάντως, πιστή στα εθνικά ιδεώδη και τις θυσίες του γένους, αρνήθηκε ν΄ανέβει στο καράβι. Εκανε κι ένα ψοφόκρυο Δεκέμβρη μήνα. Φωτογραφήθηκε πάντως με θέα τη γαλανολεύκη...

 Ο γαμπρός με τον κουμπάρο δε δίστασαν ούτε λεπτό. Ανέβηκαν τη σκάλα και έγιναν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν το ιστορικό καράβι για να γιορτάσουν το γάμο...

 Ο κουμπάρος, ο αφανής ναύτης και ο γαμπρός...

Συνέβη 26-12-1989 επί οικουμενικής κυβέρνησης Ζολώτα με κομμουνιστές υπουργούς...
Για τον κουμπάρο δες εδώ και εδώ ...
Για το γαμπρό παντού...

ΟΤΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΤΩΡΑ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ...

Οταν με ρωτάνε "Τι κάνεις ?" τους απαντώ  

" Προσπαθώ ν΄αφομοιώσω τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω και μέσα μου "

 Η γριά της φωτογραφίας μπορεί να είναι πεθαμένη τώρα, τα μυρωδικά της έχουν ήδη ξεραθεί. Το μωρό που ήταν στο καρότσι της μεγάλωσε.Μόνο λιγάκι άρωμα λεβάντας ίσως έχει απομείνει κάθε φορά που βγαζεις ρούχα απ΄τη ντουλάπα. Παλιό λιμάνι της Μασσαλίας και το μπαρ REGINA άφαντο...

Στην ξενοιασιά  της κυριακάτικης εκδρομής ένα τραγουδι στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου 

Εσύ όπου να πας, σ' όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.

Μένω μόνος με την αναπνοή μου. Αργησα πολύ να την ανακαλύψω. Να μελετήσω τις μυστικές της διαδρομές. Αυτή τουλάχιστον παραμένει αναλλοίωτη. Οσο κυκλοφορεί μες στο κορμί μου...

Απόλαυσε αυτό που κερδίζεις...

ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

 

Περιπλανώμενος χιλιάδες χρόνια το είχε συνηθίσει. Οταν έφτανε το Πάσχα των Χριστιανών, τον κρεμούσαν ανάποδα από ένα δέντρο, άνοιγαν το σώμα του και το παραγέμιζαν με άχυρα. Καμμιά φορά χώνανε μέσα και λίγο μπαρούτι. Κατόπιν του΄βαζαν φωτιά  να τον τιμωρήσουν για φιλαργυρία, προδοσία και θεοκτονία. Τους είχε συνηθίσει και κατάφερνε να ξεφεύγει επιδέξια την τελευταία στιγμή αφήνοντας στη θέση του ένα παραγεμισμένο τσουβάλι που λαμπάδιαζε μέσα στη νύχτα. Το ίδιο πράγμα κάθε χρόνο, τους έμαθε καλά και μπορούσε να τους ξεγελάσει. Για να συνεχίσει την περιπλάνηση του.

Ομως κάποια στιγμή τον κυνήγησαν άνθρωποι διαφορετικοί. Πίστευαν σε παλιούς θεούς και μύθους, όμως ήταν μεθοδικοί κι οργανωμένοι. Τον έπιασαν αιφνιδιστικά, του φόρεσαν το κίτρινο άστρο για να ξεχωρίζει, τον πήγαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τον εξόντωσαν συστηματικά σε θαλάμους αερίων. Δε μπόρεσε να γλυτώσει. 

 

Και μετά στον άλλο κόσμο, βρέθηκε στην ισλαμική κόλαση, τη Γιωχανά,αυτός ένας άπιστος, ένας καφίρ. Ο δαίμονας Μααλίκ, υπηρέτης του Ιμπλίς, άρχοντα της κόλασης, τον παρέλαβε με τους 18 φρουρούς που είχε στην εξουσία του, τα ζαμανίγια. Πρώτα τον έριχναν στη φωτιά και τον έλουζαν με ζεματιστό νερό και μετά τον πήγαιναν στην κατεψυγμένη ζώνη. Και ξανά στις φλόγες και ξανά στους πάγους. Συνέχεια.

Δεν κατάλαβε  πως μπόρεσε να δραπετεύσει. Αν το πέτυχε μόνος του ή τον βοήθησαν άγνωστοι του προστάτες. Δεν ήξερε καλά καλά αν ήταν ζωντανός ή βρυκόλακας. Γύρισε πίσω στη γη των προγόνων του που τη βρήκε γεμάτη μουσουλμάνους κατοίκους, Και ξέσπασε πάνω τους να εκδικηθεί για όσα είχε τραβήξει...

 

 Πικραμένος ο ποιητής, προφητεύει πότε θα συμφιλιωθούν μεταξύ τους οι δύο λαοί. Οταν ο ορεινός Πολύγυρος γίνει λιμάνι κατασκότεινο. Κι όταν τα Κανάρια νησιά ταξιδέψουνε και βρεθούν στον Εύξεινο Πόντο...

ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ ΠΑΛΕΤΕΣ

Warmth , smooth flowing ambiance,
fruitful explosions of candescent dreams,
working pallets of experience.

MYSTIC RAYNE 

Ο Κακός Λύκος  χτύπησε την πόρτα του σπιτιού της. "Ανοιξε μου να μπω". Αυτή αποκρίθηκε "Αποκλείεται" . Και ο Λύκος είπε " Θα ρουφήξω, θα φυσήξω και θα σου το γκρεμίσω" . Πραγματικά, ρούφηξε, φύσηξε αλλά δεν το γκρέμισε. Πέρασε ο αέρας ανάμεσα από τ΄ανοίγματα των παλετών κι αποδυναμώθηκε...