Κυριακή 5 Μαΐου 2013

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ


Αληθώς Ανέστη, σύμφωνοι, αλλά πως ακριβώς ?



Ο ποιητής Χάρης Βλαβιανός αναρωτιέται, και καταφεύγει στις πηγές για τεκμηρίωση. 

Τελικά ποιος πήγε στο μνήμα ?
Η Μαρία μόνη της (Ιω 20,1), η Μαριάμ και η Μαρία (Μτ 28,1),
 η Μαρία, η Ιωάννα, η Μαρία Ιακώβου και "αι λοιπαί συν αυτοίς" (Λκ 24,10) ?
Και ποιον είδε εκεί η γυναίκα ή η παρέα των γυναικών ?
Έναν άγγελο (Μτ 28,5), δύο άνδρες (Λκ 24,4), κανέναν (Ιω) ?
Και ποιο ήταν το μήνυμα του αγγέλου ή των δύο ανδρών ?
Οι μαθητές να πάνε στη Γαλιλαία για να συναντήσουν τον Ιησού (Μκ 16,7)
ή να θυμηθούν τα λόγια που τους είπε όταν είχαν πάει ήδη εκεί  (Λκ 24,7)
Και αυτές "έδραμον απαγγείλαι τοις μαθηταίς" τι είδαν (Μτ 28,80)
ή "ουδενί ουδέν είπον" (Μκ 16,8) ? Και σε ποιους μαθητές το είπαν ?
Στους έντεκα (Μτ 28,8) ή μόνο στον Πέτρο και σ΄ άλλον ένα (Ιω 20,2)
Και κείνοι πως αντέδρασαν ? Θεώρησαν τα λόγια τους ανοησίες (Λκ 24,11)
πήγαν στο μνήμα να δουν οι ίδιοι τι συνέβη  (Ιω 20,3)
ή πριν προλάβουν, εμφανίστηκε ο Ιησούς και τους είπε "Χαίρετε" (Μτ 28,9)

Έτσι ακριβώς, δύο χιλιάδες χρόνια πριν...

Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Ο ΤΡΑΓΟΣ

Τον ξένο και τον εχθρό τον είδαμε στον καθρέφτη.
Γ. Σεφέρης


Μας πήραν με τη βία, τον αδελφό μου και μένα, στο ναό. Είδα τον ιερέα, καθαγιασμένο με λευκό χιτώνα, να τραβάει τους κλήρους για τη μοίρα μας. Εσύ για το Γιαχβέ, φώναξε στον αδελφό μου κι εσύ για τον Αζαζήλ, φώναξε σε μένα. 
Αμέσως μας ξεχώρισε. Σήκωσε το μαχαίρι και σφαγίασε τον αδελφό μου, κι ένοιωσα το αίμα του να διασκορπίζεται μέσα από το παραπέτασμα του θυσιαστηρίου. Πήρε το αίμα του κι αλείφοντας μ΄αυτό τα κέρατα, τα τοποθέτησε στις τέσσερις γωνίες του βωμού.
Ύστερα στράφηκε σε μένα. Σήκωσε ψηλά τα χέρια του, χωρίς μαχαίρι, και τ΄ ακούμπησε στο κεφάλι μου. Ψιθύριζε πολύ ώρα. Ομολογούσε όλες τις ενοχές τους, όλες τις πράξεις εξέγερσης, όλα τα αμαρτήματα τους. Αισθάνθηκα το κεφάλι μου πολύ βαρύ, έτοιμο να σπάσει. Αντί να μου το κόψει, μ΄ελευθέρωσε από τα δεσμά και μ΄άφησε να φύγω.
Έτρεξα να κρυφτώ στην έρημο για να σωθώ...
Ευτυχώς γλύτωσα...