Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

Γυρίσαμε· πάντα κινάμε για να γυρίσουμε
στη μοναξιά, μια φούχτα χώμα, στις άδειες παλάμες.

ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ


Ξέρετε πότε καταλαβαίνω πως βρίσκομαι πραγματικά σε διακοπές ? Οταν δε θυμάμαι πλέον τι μέρα είναι. Δευτέρα, Τρίτη, Παρασκευή και Κυριακή, όλες ίδιες, δε χρειάζονται ονόματα. Αλλάζει ο ρυθμός του χρόνου, αλλάζει το ωράριο της καθημερινότητας, αδειάζει το μυαλό. Μπορώ να παρατηρώ το χέρι μου ν΄ανεβοκατεβαίνει, τα πόδια μου να φεύγουνε και την αναπνοή μου πως πηγαινοέρχεται, μέσα έξω. Χαλάρωση, συγκέντρωση, σχεδόν γαλήνη.

  

Ξέφυγα τελείως από την τυρανία του κλιματισμού, την ξεραΐλα στη γλώσσα και τα παγώματα στον αυχένα. Τώρα με το μελτέμι που φυσάει δροσίζομαι, σχεδόν δεν ιδρώνω και κοιμάμαι το μεσημέρι στο μπαλκονάκι που δεν το πιάνει ο ήλιος. Διαβάζοντας βιβλία που με μεταφέρουν αλλού, στο κακόφημο Μπρονξ της δεκαετίας του 70, την περίφημη τετραλογία για tον Isaac Sidel του Jerome Charyn, με είκοσι χρόνια καθυστέρηση για νάμαι ειλικρινής. Η άγρια Μαιρυλιν, ο Γαλανομάτης, ο Ιρλανδός Πάτρικ Σίλβερ αλλά και ολόκληρη η οικογένεια Γκούζμαν που βλέπετε στην εικονογράφηση, σε μιαν υπερρεαλιστική Νέα Υόρκη της βίας των δρόμων, τελείως αντίθετη από την περιοχή των Μύλων στην Αστυπάλαια, τον τόπο με τα μυστικά φιλιά.



Ολα τα παραπάνω μέχρι την αναπόφευκτη ώρα της επιστροφής. Οταν ξαφνικά  συνειδητοποιώ πως τέλειωσαν και φέτος οι διακοπές. Και το νησί ξαναγίνεται προβληματικό στην άγονη γραμμή, με τον αέρα που σαρώνει τα πάντα τις υπόλοιπες εποχές και μαστιγώνει τις παραλίες, τους ελάχιστους κατοίκους που κλείνονται στα σπίτια τους βλέποντας τηλεόραση. Η Αστυπάλαια του Δεκαπενταύγουστου,  μια ψεύτικη αναπαράσταση για τους τουρίστες, μια αυταπάτη των είκοσι ημερών, που όμως θα θέλαμε να διαρκεί για πάντα...

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

ΑΣΤΥΦΑΓΙΑ

Στην ταβέρνα Αστυφαγία, του Θανάση, στο Σχοινώντα της Αστυπάλαιας, βρήκαν τρόπο για να προωθήσουν το νέο βιβλίο του Θόδωρου Πάγκαλου. Τύπωσαν και μπλουζάκια.
Εκεί τρώμε και πίνουμε...

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΜΕ ΘΕΑ

Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα
ματάκια μου μοιραία
δε θέλω να μου κλαις
κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα
στο ορκίζομαι παρέα
θα ‘ρθουν μέρες καλές...

 Από το μπαλκόνι μου
 στη Χώρα της Αστυπάλαιας 
βλέπω αυτό...
...αλλά και αυτό...

Οταν ζητάω απόδειξη στα μαγαζιά με βλέπουν σαν ούφο, είμαι ο μοναδικός που δίνουν, με έχουνε μάθει ήδη και την κόβουνε πριν το αναφέρω καν...
Κάποιοι άλλοι σε ρωτάνε " θέλετε απόδειξη" και όταν τους απαντάς "φυσικά", ξυνίζουν τα μούτρα τους γιατί άλλο περίμεναν ν΄ακούσουν, η ταμειακή μηχανή αιφνιδίως δε λειτουργεί, είτε ορισμένοι ομολογουν ότι δε γνωρίζουν πως δουλεύει...
Μόνο στο υπαίθριο βιβλιοπωλείο κόβουν σε όλους χωρίς εξαίρεση, είναι προχωρημένη ή καθυστερημένη η κοπέλα που εργάζεται ώρες ολόκληρες εκεί ?
Φαντάζομαι το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις παραθεριστικές περιοχές...

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

ΦΕΥΓΩ...

...για διακοπές στην Αστυπάλαια, όπως και το 2009 και το 2010.


Φέτος το αυτοκίνητο θα έχει περισσότερο χώρο. Η μεγάλη μου κόρη, φοιτήτρια πλέον, έφυγε με την παρέα της για τη Σκιάθο. Ευτυχώς η μικρότερη είναι πολύ μικρή ακόμα για να μας εγκαταλείψει...