Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

ΟΜΟΝΟΙΑ - ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ 0-0



Σάββατο πρωί στην πλατεία Ομονοίας. Τα μεγάφωνα στη διαπασών. "Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι..." Μετά τη συγκέντρωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ξεκινάει η πορεία στη Σταδίου. Λίγος κόσμος, κυρίως μεσόκοποι άντρες, από συνδικάτα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ΟΛΠ, ΟΤΕ, ΟΛΜΕ, ΟΠΑΠ. Ο Φωτόπουλος φέρνει μπροστά μπροστά τους δικούς του, που μεταφέρουν το πανώ της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. 
Στην πλατεία Κλαυθμώνος στη σκηνή του Athens Pride, την ίδια ώρα τραγουδάει μια χορωδία, ξένοι από ότι καταλαβαίνω, όμορφα νεανικά πρόσωπα, άντρες και γυναίκες. Οταν η πορεία πλησιάζει, όλοι αισθάνονται αμηχανία. Κρυφές ματιές και χαμόγελα από τους συνδικαλιστές, χαμηλόφωνα σχόλια. Τα συνθήματα πάγωσαν για λίγο και η χορωδία σταμάτησε προσωρινά. Στο τέλος της πορείας μια ομάδα αριστεριστών αποφασίζει να φωνάξει " Ακρίβεια, ανεργία, σεξισμός, αυτός είναι ο καπιταλισμός". Η αμηχανία κορυφώνεται, τι να εννοούσαν άλλωστε ? Η μικρή πορεία όμως έχει ήδη περάσει. Πέρασε αλλά δεν συνάντησε. Ούτε καν άγγιξε...
Μένουν τα πολύχρωμα μπαλόνια στον ουρανό, δεμένα στα χέρια του αγάλματος της εθνικής συμφιλίωσης...