Σάββατο 29 Μαΐου 2010

ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

 Μόλις επέστρεψα από μια συζήτηση με φίλους καλούς. Το θέμα της, πως θα ξεφύγουμε, ατομικά πλέον, από την κρίση. Καποιοι το σκέφτονται στα σοβαρά να πάρουν τα λεφτά τους και να φύγουν από τη χώρα. Στην Αίγυπτο ή το Μαρόκο η ζωή είναι φτηνή και το ευρώ μετράει. Στην Ολλανδία ή τη Δανία η κρίση θα χτυπήσει ελάχιστα και οι κοινωνίες τους είναι οργανωμένες φροντίζοντας τους αδύνατους. Κάποιος ανέφερε και τον Καναδά, μια χώρα φιλική που ελάχιστα ακούγεται στις ειδήσεις, με αξιόλογη ελληνική κοινότητα για να μη νοιώθεις ξένος...Θυμήθηκα ξαφνικά ένα ξεχασμένο, παλιομοδίτικο ποίημα του Ρίτσου. Με λέξεις και εικόνες, οικείες στις περασμένες γενιές. Αυτούς τους ανθρώπους που πέρασαν κατοχή και πείνα, στερήσεις και πολέμους κι όμως άντεξαν. Οσοι είναι ακόμα στη ζωή, περιγελούν και οικτίρουν τη σημερινή μας αδυναμία να υπομείνουμε ευκολώτερες καταστάσεις. 

Ισως μια επαναπροσέγγιση με το ήθος των γονιών μας, το ήθος μιας άλλης εποχής, όπως περιγράφεται και στο ποίημα, να ήταν η λύση στο αδιέξοδο και τη φυγή. Μια επιστροφή από το περιττό στο ικανό. Θα τα καταφέρουμε ?

Παραθέτω ολόκληρο το ποίημα... 


Η ΠΑΤΡΙΔΑ
Να φύγουμε-είπανε-δε νταγιαντιέται πια τούτη η μιζέρια
ο κακός θάνατος δε νταγιαντιέται. Και που θ΄αφήσουμε τους πεθαμένους,
τα κόκκαλα, τα σταμνιά, την καμπάνα ? Αϊ, ο ίσκιος της ελιάς το μεσημέρι
τ΄αμπελάκι κατάγναντα στο πέλαγο, τα βατράχια τη νύχτα.
Πονιέται αυτό το χώμα. Και ποιος θα διαφεντέψει
το σκυλί, το σπουργίτι, τ΄αλώνι ? Κείνο το πέτρινο χέρι
κομμένο από τον αγκώνα- τι να σου κάνει ? Το καπίστρι
γερά το κρατάει, -μα την αξίνα, το κλαδευτήρι , το φτυάρι ?
Κι αν πάρει ο αγέρας τ΄άχυρο ? Κι αν οι αντίχριστοι ξεθάψουν 
την καραμπίνα απ΄τ΄αχούρι ?- πού να πεις πια πατρίδα ?
Κάτσαν στο χώμα βγάλαν τα παπούτσια τους λύσαν 
τους κόμπους της πετσέτας φάγαν το ψωμί τους. Και τα ψίχουλα
τα μάζεψαν ένα ένα, τα΄βαλαν στην ασπρη πέτρα
να βρει το μωρουδέλι χελιδόνι, μην ψοφήσει. Κάναν το σταυρό τους. Δε φύγαν.

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

ΜΑΤΑΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Αυτός ο ίδιος κόσμος * αυτός ο κόσμος είναι
           Κύμβαλο κύμβαλο * και μάταιο γέλιο μακρινό!
ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ "ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ"



Αρχές του εικοστού αιώνα στο χωριό Μηλιές του Πηλίου. Απόκριες.  Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ ντύθηκε Μεγαλέξαντρος με σπαθί, κοντάρι και περικεφαλαία. Εκανε και στρατό από μικρά παιδιά, κι αυτά με κοντάρια, σπαθιά και ρούχα Μακεδονίτικα. Από χαρτόνι και χοντρά χαρτιά,όλα όμως ήτανε ζωγραφισμένα με τα καλύτερα του χρώματα.
Ενα από τα παιδιά ήταν και ο Giorgio, γιος του Ιταλού μηχανικού  de Chirico, που κατασκεύαζε τότε το τραίνο μέχρι τις Μηλιές. Ο μικρός ιταλός, γεννημένος στο Βόλο, ζωγράφιζε κιόλας. Μαζί με το Θεόφιλο περνούσαν ώρες ατελείωτες παρατηρώντας το νάρθηκα της εκκλησίας των Ταξιαρχών με τις παράξενες ζωγραφισμένες αγιογραφίες. Και περισσότερο απ΄όλες τον Τροχό του Χρόνου, με τις τέσσερις εποχές και τον Ζωδιακό κύκλο. Που είχε γύρω γύρω τον άνθρωπο εφτά φορές σε όλη τη ζωή του. Και την επιγραφή "Ο ΜΑΤΑΙΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ"
Ο Θεόφιλος λοιπόν ώς Μεγαλέξαντρος πρόσταζε το στρατό του, την πιτσιρικαρία :
-Να παραδώσετε τα όπλα !
-Δεν τα παραδίνουμε. Ελα να πολεμήσεις !
Του απαντούσαν αυτοί, πετούσαν τα κοντάρια τους κατά γης  κι αρχιζαν το Μεγαλέξανδρο-Θεόφιλο στις φάπες, τόσο που κατέβαινε η περικεφαλαία του μέχρι τη μύτη  και δεν τον άφηναν μέχρι να τρέξει να τον βοηθήσει κανένας πονετικός αστυφύλακας...

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΣ


And it is All Souls' Night,
And two long glasses brimmed with muscatel
Bubble upon the table. A ghost may come;
W.B.YEATS

Μας είπε να κλείσουμε τα μάτια και να καλέσουμε τον μικρό μας εαυτό. Το παιδί που κρύβεται μέσα μας να βγεί και να μιλήσουμε μαζί του...
Δεν θέλω να εμφανιστεί, τον σιχαίνομαι, τον έχω ξεπεράσει, κι τολμήσει να φανεί θα τον πιάσω απ΄το λαιμό και και θα τον στραγγαλίσω, να εξαφανιστεί για πάντα...
Νάτος όμως που έρχεται σιγά σιγά...
Μικρός, ορφανός, βραδύγλωσσος, στερημένος, με ντροπή για όλο τον κόσμο. Τεσσάρων ετών και μισό...
Δε μίλησε καθόλου...
Τότε συνέβη μέσα μου η ανατροπή. Ανέλαβα να γίνω εγώ ο πατέρας του μικρού μου εαυτού για να ξεπεράσει την έλλειψη. Να τον κρατάω από το χέρι και να τον προσέχω. Απέκτησα επιτέλους ένα γυιο. 
Κι έτσι συμφιλιώθηκα μαζί του...

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

ΜΟΥΝΟΘΥΕΛΛΑ


 Επιασαν οι ζέστες για τα καλά και γέμισαν οι δρόμοι γυναίκες και κορίτσια. Νεαρές και μεγαλύτερες το ίδιο. Κοντές φουστες χωρίς καλσόν, βαθιά ντεκολτέ και τρυφερές κοιλιές ακάλυπτες. Ετσι συμβαίνει κάθε χρόνο, τέλος της άνοιξης κι αρχές καλοκαιριού. Στους δρόμους γύρω από το Κολωνάκι μια θύελλα αισθησιασμού και πως να φυλαχτείς. Από παντού παραμονεύουν , πριν στρίψεις τη γωνία ξεπροβάλλουν σαν ξαφνικές ριπές ανέμου. Γυναίκες μοντέλα, γυναίκες ντυμένες σα μοντέλα και γυναίκες που θα΄θελαν να΄ναι μοντέλα. Ειναι από τις λίγες περιοχές της Αθήνας που κυκλοφορούν καθημερινά δίπλα σου. Κάθονται στα καφέ με διπλωμένα πόδια, μάταια προσπαθώντας να κρύψουν δήθεν ίχνη από τα εσώρρουχα...

"Και προκαλούνε στύσεις στους πατέρες
και προκαλούνε στύσεις στους υιούς...
Τρούλοι ψηλοί κι ουρανομήκεις καπνοδοχοι"

όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Ανδρέας Εμπειρίκος από το Υψίπεδον της Διελεύσεως όπου βρίσκεται πλέον. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως σήμερα ξεκίνησε η διάθεση του DVD (εδώ) της   Μαριάννας Ντούβλη και παράλληλα άνοιξε τις πύλες της η έκθεση "ATHENS EROTICA "

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

BAD DREAM

Αυτοί που φώναζαν παλαιότερα "Είμαστε όλοι κουκουλοφόροι", στην κηδεία των θυμάτων της φωτιάς θα φωνάξουνε "Είμαστε όλοι δολοφόνοι "...

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2010

Πλησιάζω στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα. Κόσμος στη Β.Σοφίας από την Ακαδημίας. Και στην αρχή της Πανεπιστημίου και στην Αμαλίας πολύς. Πάνω στην εξέδρα, απέναντι από τη Βουλή, ο νεαρός ομιλητής απευθύνεται στα πλήθη. Στη Βασιλέως Γεωργίου, στο ύψος του King George, εργάτες σε αλυσίδες κλείνουν το δρόμο. Για να μην μολυνθεί η καθαρότητα του νοήματος. Συγκέντρωση για όλη την Ελληνική Οικογένεια.
Μόλις φθάνει και η πορεία από τη Σταδίου.  Στην κεφαλή το ΔΗΚΚΙ, σοσιαλιστική Αριστερά, "ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΑΜ". Ακολουθούν οι Οικολόγοι - Πράσινοι. Από πίσω οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Κόσμος πολύς, με τύμπανα , συνθήματα και χαλαρή διάθεση. Ακολουθούν οι μετανάστες. Από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντες κι αλλού. Δυσκολεύονται να συντονιστούν. Πρωτάρηδες. Και πίσω τα αναδυόμενα συνδικάτα του σήμερα , ταχυμεταφορές, ενοικιαζόμενοι... Ενα πανώ της ΟΛΜΕ και πίσω του αρκετός κόσμος ανένταχτος. Διακρίνω τον Αλέκο Αλαβάνο ανάμεσα τους. Για μια στιγμή σταματάει και φωτογραφίζεται με μια νεαρή κοπέλα. Τη φωτογραφία ενθύμιο τράβηξε ο συνοδός της, όπως κατάλαβα αργότερα. Η πορεία συνεχίζει στην κάτω πλευρά της πλατείας Συντάγματος για να στρίψει από την Οθωνος. 
Σε αρκετή απόσταση ανεβαίνει τη Σταδίου το μπλοκ των αντιεξουσιαστών. Σιγά σιγά φτάνουν στο Σύνταγμα. Νέοι άνθρωποι, της καθημερινότητας με τα προσωπά τους ακάλυπτα. Ανάμεσα στα μαύρα ή σκουρόχρωμα ντυσίματα, ξεχωρίζει μια κοπέλα με κατακόκκινη μπλούζα. Δεξιά και αριστερά τα ΜΑΤ με προσωπίδες. Τους πετάνε μπουκάλια με νερό. Η πορεία στρίβει αριστερά στη Βασιλέως Γεωργίου. Το ΠΑΜΕ έχει αποχωρήσει από καιρό. Ανηφορίζουν στην Αμαλίας. " Να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή". Χειροκροτήματα από τον κόσμο. Ξαφνικά, δύο με κουκούλες και μια βαριά αρχίζουν να σπάζουν τη τζαμαρία της Μεγάλης Βρετανίας, μέσα στη γενική απάθεια. Επιστρέφουν στο μπλοκ τους ανενόχλητοι, κατεβάζουν και το κάλυμμα του προσώπου. Τα ΜΑΤ παρατάσσονται καθυστερημένα μπρος από τα σπασμένα τζάμια. 
Στην Πανεπιστημίου κατεβαίνει η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπω μαύρο καπνό στο βάθος. Κάποια τζάμια σε στάσεις είναι σπασμένα. Διαπιστώνω ότι έχει καεί το βαν της ΕΡΤ στην Κλαυθμώνος. Η ατμόσφαιρα πολύ βαριά από τους καπνούς και τα χημικά. Εξω από την Ακαδημία, μια ομάδα παίρνει τη φωτογραφική μηχανή κάποιου που δηλώνει δημοσιογράφος και την καταστρέφουν. Δυο πιτσιρικάδες με κράνη, προφανώς ανήλικοι, σπάζουν ένα θάλαμο του ΟΤΕ. "Μπράβο σας επαναστάτες ", τους φωνάζει ειρωνικά μια περαστική γυναίκα. Αμέσως δύο τρεις άλλοι πλησιάζουν κοντά της και της ζητάνε να σταματήσει αμέσως γιατί αλλιώς... "Δεν πρόκειται να σιωπήσω " φώναζε αυτή " τι λες για το φίλο σου που κλέβει μαγαζιά ?". Πράγματι στη Σίνα, είχανε σπάσει ένα κατάστημα με οπτικά και κάποιοι μέσα τα μαζεύανε... Ακουσα μιαν άλλη κοπέλα από το μπλοκ να λέει στους συντρόφους της "Δεν την αντέχω την κλεψιά ρε γαμώτο, έχει κι η μάνα μου μαγαζί..." Μόνο οι γυναίκες αντιδρούσαν, εντυπωσιακό... 
Και στο χαμό, οι μετανάστες μικροπωλητές να κουβαλάνε σε μπόγους την παράνομη πραμάτεια τους πάνω κάτω. Σαν ταινία του Φελλίνι....
Πιο χαμηλά στην Πανεπιστημίου η Πυροσβεστική σβήνει μια φωτιά σε κάδο σκουπιδιών. Εξω από το Τιτάνια μια τεράστια ξεριζωμένη γλάστρα...
Ανηφορίζω την Εμμανουήλ Μπενάκη. Τα ΜΑΤ έχουν ήδη παραταχθεί στην πλατεία Εξαρχείων. Πισω στη Ναβαρίνου στο πάρκο ησυχία. Ξανά τα ΜΑΤ στην Ιπποκράτους. 
Από τη Σκουφά έως και την πλατεία Κολωνακίου, κόσμος στη καθημερινή του μακαριότητα, πίνει καφέ...