Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ

Καλέ μου Άγιε,
σου γράφω γράμμα πρώτη φορά στη ζωή μου και μάλλον καθυστερημένα. Η NASA  απέδειξε ότι ολοκλήρωσες ήδη το φετεινό ταξίδι σου και δεν ξέρω αν έχεις όρεξη και κουράγιο να διαβάσεις άλλα γράμματα. Εμεις οι δύο είχαμε πάντα καλή σχέση, ανέβαζα αναρτήσεις εγκωμιαστικές για σένα (εδώ), (εδώ) ,έβγαζα και τα οικογενειακά σου στη φόρα (εδώ). Τόση άνεση.
Φέτος αποφάσισα να σου γράψω γιατί έμεινα μόνος μου. Ακόμα και η μικρή μου κόρη ανακάλυψε ότι στο δέντρο, τα δώρα τα βάζουν οι γονείς και όχι εσύ. Είχε από πέρυσι τις αμφιβολίες της, αλλά της έλεγα με σοβαρότητα ότι " όσοι δεν πιστεύουν στον Αγιο Βασίλη δε θα πάρουν δώρο". Κατέρρευσε δηλαδή και το τελευταίο μου επιχείρημα.
Ομως πρέπει να ομολογήσω καλέ μου Αγιε, ότι και γω τα τελευταία χρόνια δεν έδινα μεγάλη σημασία στα δώρα που μου έφερνες. Όταν ήμουνα παιδί, έπαιρνα μόνο ένα δώρο το χρόνο, το δικό σου, παραμονή πρωτοχρονιάς στη γιορτή σου. Μπουναμά το λέγαμε τότε, αν θυμάμαι καλά.
Αλλες εποχές βέβαια, γιατί σήμερα προσφέρουμε δώρα σε κάθε ευκαιρία, δεν περιμένουμε τα χριστούγεννα. Και το δικό σου δώρο έχει ξεθωριάσει στο δωμάτιο των παιδιών, μαζί με όλα τ΄άλλα.
Για να σου πω και τη μαύρη αλήθεια, τα καλλίτερα δώρα που έχω πάρει τα τελευταία χρόνια, τα έχω αγοράσει μόνος μου. Οταν με ρωτάνε στο ταμείο "Είναι για δώρο ?" και απαντάω " Οχι, είναι για μένα !", αισθάνομαι πολύ όμορφα. Καταλαβαίνω ότι αυτό είναι μια τεράστια προδοσία απέναντι σου προσωπικά, αλλά δε με πειράζει.
Κι εσύ βρε άγιε, δεν κατοχύρωσες την αποκλειστικότητα του ενός και μοναδικού προμηθευτή δώρων. Να το κάνεις κλειστό επάγγελμα δηλαδή και να μη σε φάνε λάχανο τα λαμόγια της αγοράς. Δύσκολοι καιροί για τον πραγματικό αγιοβασίλη, αφού ο καθένας μπορεί ανά πάσα στιγμή να φορέσει ασπρα γένια, κόκκινη στολή και σκούφο και να μοιράζει δώρα.
Εδώ που καταντήσαμε, μήπως θα έπρεπε να μαζεύεις από τα σπίτια τα δώρα της χρονιάς που περισσεύουν ή πάλιωσαν και να τα δίνεις αλλού που έχουν ανάγκη, κάτι σαν ανακύκλωση δηλαδή. Ομως και σ΄αυτό σε προλάβανε τα φαστφουντ.
Καλέ μου Αγιε, σε στενοχώρησα το ξέρω. Θα κάνω κάτι όμως για να σ΄ευχαριστήσω. Ξέρεις πως κάθε χρόνο κόβουμε το κομμάτι σου στη βασιλόπιτα, πως να το παραλείψουμε άλλωστε, αφού έχει το όνομα σου.Φέτος λοιπόν θα στήσω το φλουρί για σου πέσει εσένα. Να πάρουν ένα μάθημα όλοι, μικροί μεγάλοι που δε σε πιστεύουνε. Κι αν διάβασες αυτό το γράμμα, έλα να το φας τη νύχτα και να κάνεις το νόμισμα φυλαχτό. Θα σε περιμένει κάτω από το δέντρο...

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Η ΑΓΙΑ ΕΥΓΕΝΙΑ ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΗΣ GLBT ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ?




H GLBT( Gay Lesbian Bisexual Transgender) ελληνορθόδοξη κοινότητα, άνετα θα μπορούσε να ανακηρύξει προστάτιδα Αγία και πολιούχο της την Αγία Ευγενία.
Το συναξάρι του βίου της δίνει ορισμένες απαντήσεις στον ισχυρισμό μου.
Εζησε το 270 μ.χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, κόρη άρχοντα και πολύ μορφωμένη. Γοητεύεται από τον χριστιανισμό και βαφτίζεται μαζί με τους δύο ευνούχους διδασκάλους της, τον Πρωτά και τον Υάκινθο.Κατόπιν εξαφανίζεται από το σπίτι και τους γονείς της, μεταμφιέζεται σε άντρα, παίρνει το όνομα Ευγένιος και ασκητεύει σε αντρικό μοναστήρι. Κατά μία εκδοχή, παρουσιάστηκε σαν ευνούχος όπως και οι άλλοι δύο. Σύντομα γίνεται ηγούμενος του μοναστηριού και η φήμη του εξαπλώνεται σε όλη την πόλη. Κάποια στιγμή προκαλεί έντονη ερωτική επιθυμία σε μια πλούσια γυναίκα, τη Μελανθία. Αυτή, καλεί τον Ευγένιο σπίτι της δήθεν για προσευχή με σκοπό να τον αποπλανήσει ικανοποιώντας το πάθος της. Δεν υπάρχουν σαφείς λεπτομέρειες για το τι έγινε ακριβώς μεταξύ τους. Μετά από κάποιο διαστημα, η Μελανθία κατηγορεί δημόσια τον ηγούμενο για ανήθικη συμπεριφορά και σεξουαλική παρενόχληση. Μπροστά στον άρχοντα που δίκαζε την υπόθεση, ο Ευγένιος κατεβάζει τα ράσα και φανερώνει το πραγματικό του φύλο. Η Ευγενία πια, αποκαλύπτει ακόμα στον άρχοντα ότι είναι η κόρη του που τη θεωρούσε χρόνια χαμένη. Μετά το μελοδραματικό αλλά αίσιο τέλος, γίνεται και ο πατέρας της χριστιανός. Όλους όμως τους περίμενε μαρτυρικός θάνατος στο διωγμό που ακολούθησε σε λίγα χρόνια.
Ενα ακόμα επιχείρημα υπέρ της Αγίας Ευγενίας είναι και η μέρα που γιορτάζει, στις 24 Δεκεμβρίου. Πολύ εύκολα  η GLBT ελληνική κοινότητα μπορεί να ενσωματώσει τη γιορτή στο γενικότερο πνεύμα των ημερών και το χριστουγεννιατικο κλίμα που διαμορφώνεται. Ανάλογα με την ευσέβεια του καθενός να τιμήσει τη μνήμη της με ολονυχτίες στις εκκλησίες ή τα bar. Αν η GLBT κοινότητα απόκτήσει κάποτε τη δική της εκκλησία, προτείνω να αφιερωθεί στην Αγία Ευγενία...

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ


Τον παππού της τον αγαπούσε πολύ. Παίζανε μαζί ατέλειωτες ώρες και το βράδυ της έλεγε παραμύθια μέχρι να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά του. Μια μέρα όμως, όπως της εξήγησε η μητέρα της, ο παππούς έφυγε για ταξίδι μακρινό στον ουρανό και δε θα ξαναγύριζε ποτέ. Κι αυτή, ανέβηκε τη νύχτα στην ταράτσα του σπιτιού να δει τ΄ αστέρια. Διάλεξε ένα, το πιο λαμπερό κι αποφάσισε μόνη της ότι αυτό το αστέρι ήταν ο παππούς της. Που από δω και πέρα θα την έβλεπε και θα τη φρόντιζε από ψηλά.
Ένα βράδυ πήρε μαζί και τη μικρότερη αδερφή της. "Πάμε να σου δείξω τον παππού" της είπε. Και η μικρή γυρίζοντας το βλέμμα της στον ουρανό, τη ρώτησε με απορία "Γιατί είναι τόσοι πολλοί οι πεθαμένοι, δε μπορώ να τους μετρήσω..."

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΤΖΑΚΙ


Κάθομαι δίπλα στο αναμμένο τζάκι, κοιτάζοντας τη φωτιά που καίει τα ξύλα.
Καμμιά στιγμή δε μοιάζει με την προηγούμενη στο αφηρημένο σχήμα της που συνεχώς αλλάζει.
Το βλέμμα μου μαγνητισμένο στο χορό της,   αίνιγμα που δεν κατάφερα να λύσω.
Το στριφογύρισμα της φλόγας βάζει τη σκέψη μου σε κίνηση.
Μια θαλπωρή που σπάει την υγρασία ξεκινάει από το δέρμα και φτάνει στο μυαλό.
Μου φαίνεται το τζάκι σαν τηλεόραση από την ανάποδη, φωτίζει χωρίς να θαμπώνει, ζεσταίνει χωρίς να σε καίει...
Βάζω μερικά κούτσουρα ακόμα στη φωτιά...

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΤΑΡΟ


 Ο ΑΝΟΗΤΟΣ
...κάποτε, πολύ παλιά, στο γεμάτο λάχανο πιάτο του βρήκε κάποια ψυχή να κολυμπάει και την κατάπιε...



Ο ΜΑΓΟΣ
Ο θεός όταν θέλει να τιμωρήσει κάποιον, του χαρίζει  και την εκπλήρωση της επιθυμίας και τη μεγάλη δυστυχία ταυτόχρονα...και μην ξεχάσεις το τραγούδι " Οι αναμνήσεις είναι ο ιδρώτας της ψυχής"...


Η ΜΕΓΑΛΗ ΙΕΡΕΙΑ
...μπορούσε να διαβάσει στα ξένα δάκρυα ότι ονειρεύεται ο κόσμος...
...αλοίμονο στο γιο του νικητή. Ποτέ ο κόσμος δε θα γίνει δικός του...


Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ
Ξέρεις τι είναι αυτό που τρώγεται με τη μεγαλύτερη απόλαυση ? Το πατρικό σπίτι. Ροκανίζεις καλά τις πέτρες και τα πόμολα, τα παράθυρα και τα κατώφλια, και φτύνεις μόνο το κλειδί.


Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ
Εκείνοι που σκοτώνουν περισσότερους ανθρώπους, ζουν πιο πολύ απ΄όλους...


( Πρόκειται για ατάκες από το βιβλίο του Milorad Pavic "ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ". Οι κάρτες ταρό σε βυζαντινή τεχνοτροπία από τον Ivan Pavic. Μπορείτε να τις δείτε όλες εδώ...)

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

μνήμη Milorad Pavic

Οι Χάζαροι κυνηγοί ονείρων αναζητούν τον αρχέγονο άνθρωπο, τον Αδάμ, που σύμφωνα με τους Χριστιανούς ήταν μεγαλύτερος αδελφός του Χριστού και νεότερος αδελφός του Σατανά. Αυτοί λοιπόν ονομάζουν όνειρα κομβικά σημεία της ζωής του ανθρώπου, κλάσματα του χρόνου, τις στιγμές της διαύγειας ή της κορυφαίας πληρότητας της ύπαρξης του. Σ΄αυτό το είδος ονείρου, κάθε άνθρωπος γίνεται τμήμα του σώματος του Αδάμ, τουλάχιστο μια φορά στη ζωή του. Αν θα ενώναμε όλα τα ανθρώπινα όνειρα θα είχαμε μπροστά μας ένα ανθρώπινο ον μεγέθους μιας ηπείρου, τον αγγελικό πρόγονο του ανθρώπου που οι μουσουλμάνοι ιμάμηδες ονομάζουν Αδάμ Ρουχάνι. Που σκεφτόταν με τον τρόπο που εμείς ονειρευόμαστε. Και μιλούσε με τον ίδιο τρόπο που εμείς μιλάμε στο όνειρο, χωρίς παρόν και παρελθόν, μόνο στο μελλοντικό χρόνο. Κι όπως εμείς στο όνειρο, ούτε εκείνος μπορεί να σκοτώσει ή να γονιμοποιήσει.


Οι Εβραίοι μέσα στα όνειρα των ανθρώπων έβλεπαν γράμματα και αναζητούσαν μέσα από αυτά τον υπεράνθρωπο, τον προαιώνιο Αδάμ Κάντμον. Πίστευαν ότι στα όνειρα τα γράμματα συνδιάζονται και ζωογονούν το σώμα του Αδάμ. Θεωρούσαν ακόμα ότι η γλώσσα που χρησιμοποιούμε έχει δύο στρώματα, τα ρήματα, που προηγήθηκαν της δημιουργίας του κόσμου και έχουν θεϊκή προέλευση και τα ουσιαστικά, που εμφανίστηκαν αφού είχαν δημιουργηθεί τα αντικείμενα του κόσμου για να τα χαρακτηρίσουν. Αρα το Θείο Όνομα του Θεού είναι ρήμα και όχι ουσιαστικό και αυτό το ρήμα αρχίζει από το αλεφ. Αντίστοιχα τα γράμματα του αλφαβήτου μας εμφανίζονται στην πραγματικότητα, ενώ τα γράμματα του ουράνιου αλφαβήτου εμφανίζονται στα όνειρά μας. Επειδή στο όνειρο σκεφτόμαστε με τα μάτια και τ΄αυτιά, ο λόγος στο όνειρο δεν έχει ουσιαστικά, χρησιμοποιεί μόνο ρήματα.
Γι αυτό και οι κυνηγοί ονείρων βυθίζονται στα ξένα όνειρα και τους ύπνους και από αυτά αποσπούν κομματάκια από το σώμα του Αδάμ, το συνθέτουν σε σύνολα, με σκοπό ενωμένα όλα μαζί, να ενσαρκώσουν στη γη ολοκληρωμένο το τεράστιο σώμα του Αδάμ...

(Από το "Λεξικό των Χαζάρων" του Milorad Pavic. Αλλες αναφορές εδώ και εδώ)